علي(ع) در قرآن کريم
سال چهلم هجري است. شب قدر اولياي خدا است.
ديده‌هاي مردم جز بندگان خالص خدا به خواب راحت فرو رفته است. علي (ع) آن بنده
برگزيده و مخلص خداوند، در دل شب به مناجات و راز و نياز با خداي خود برخاسته است.
نماز شب را در منزل دخترش مي‌خواند و هنگام فجر بر مي‌خيزد تا به سوي مسجد کوفه
رهسپار شود.
علي که همواره آماده مرگ است و با مرگ چنان
انسي دارد که کودک شيرخوار به پستان مادرش، کمربرند خود را در آن شب محکم مي‌بندد
و با خود زمزمه مي‌کند: «يا علي! کمربندت را ببند و آماده مرگ باش چراکه مرگ در
انتظار تو است. علي از مرگ نهراس اگر به تو روي آورد».
به مسجد وارد مي‌شود. با خداي خود مي‌گويد:
«بارالها! ديدارت را بر من مبارک گردان».
مردم را براي نماز خواندن بيدار مي‌کند فرياد
مي‌زند: الصلاة الصلاة. و خود به نماز مي‌ايستد. نماز معشوق علي است، چرا ک در حال
نماز با خدايش ملاقات مي‌کند و با او سخن مي‌گويد و مناجات مي‌کند.
آن شقي بدبخت، ابن ملجم مرادي که نفرين بي
پايان خداوند بر او باد، در گوشه‌اي از مسجد خوابيده است و شمشيري زهرآگين در بر
دارد. علي به سجده مي‌رود؛ زيباترين حالت انسان در ملاقات با پروردگار، آن خارجي
پليد با شمشيرش بر فرق علي مي‌کوبد، علي بر زمين مي افتد و در حالي که غرق در خون
است فرياد مي‌زند: «فزت و رب الکعبه»- به پروردگار کعبه قسم، رستگار شدم.
درود و سلام و صلوات بي پايان ربوبي بر تو باد
اي که در مطلع الفجر ليلة القدر روح و روانت به اذن خداوند و با سلام جاودانه الهي
و با مشايعت روح خدا و فرشتگان مقرب درگاهش، به سوي او عروج کرد.
فرا رسيدن بيست و يکم ماه رمضان المبارک،
سالروز شهادت اميرالمؤمنين (ع) را به تمام پويندگان و جويندگان راه مقدسش و پيروان
و اطاعت کنندگان اوامرش و ارادتمندان و محبان حضرتش تسليت عرض مي‌کنيم و بدين
مناسبت و به اميد نيل به شفاعتش آياتي از قرآن کريم را که درباره وجود مقدسش تفسير
شده و در کتاب‌هاي معتبر اهل سنت آمده است، براي استفاده عموم مسلمين يادآور مي‌شويم.
البته آيات تفسير شده درباره حضرتش بسيار زياد است ولي براي تبرک، فقط به چند آيه
بسنده مي‌کنيم:
1-
خوارزمي در مناقب- ص
266 از ابن عباس نقل مي‌کند که:
رسول خدا(ص) فرمود: «ما انزل الله تعالي آية و
فيها [يا ايهال الذين آمنوا] الا و علي رأسها و اثيرها»- هرگز خداوند آيه‌اي را
نازل نکرده است که در آن جمله «يا ايها الذين آمنوا» آمده باشد جز اينکه علي در
رأُ آن سرور آن قرار دارد.
2-
سيوطي در تاريخ
الخلفا، ص 161 از ابن عباس نقل مي‌کند که گفت: بيش از سيصد آيه در مدح علي(ع) نازل
شده است.
3-
سيوطي در تفسير
دارالمنثور مي‌گويد: وقتي آيه «انما انت منذر و لکل قوم هاد».
–
همانا تو انذار کننده‌اي
و براي هر قومي، هدايت کننده‌اي است. نازل شد، حضرت رسول با انگشت به سينه خود
اشاره کرد و فرمود : «من منذر و هشدار
دهنده‌ام» و به علي(ع) اشاره کرد، به او فرمود: تو هدايت کننده‌اي. يا علي، پس از
من هدايت شدگان به وسيله تو هدايت مي‌شوند.[1]
4-
«و قفوهم انهم مسئولون»[2]
– (در وقت حساب) نگاهشان داريد که آنها بايد بازپرسي شوند.
ابن عباس گويد: از ولايت علي بن ابي طالب
بازپرسي مي‌شوند.[3]
برادران اهل سنت اين مطلب را توجه کنند که در
بسياري از کتاب‌هاي معتبرشان آمده است در روز حساب و بازجوئي، مردم را نگاه مي‌دارند
و از ولايت علي(ع) سئوال مي‌کنند.
اين را ما شيعيان نمي‌گوئيم، علماي اهل سنت
نيز به آن اذعان دارند. پس شما اي شيعيان و اي اهل سنت! همه بايد در روز رستاخيز
پاسخ اين سئوال را بدهيد که با ولايت چه رفتاري کرديد؟
آيا ولايت علي را در دنيا پذيرفته بوديد يا
خير؟
هر که ولايت علي دارد مي‌تواند بر صراط بگذرد
و به بهشت برين برسد.
5-
«اتقوالله و کونوا مع
الصادقين»[4]
–
تقواي الهي داشته
باشيد و همراه با راستگويان باشيد. ابن عباس مي‌گويد: يعني همراه با علي (ع)
باشيد.[5]
6-
«فان الله هو مولاه و جبريل و صالح
المؤمنين».[6]
– همانا خداوند و جبرئيل و مؤمنين صالح (يا و صالح از مؤمنين) يار و ياور پيامبر
هستند.
اسماء بنت عميس و ابن عباس گويند: از رسول
خدا(ص) شنيديم که فرمود: صالح المؤمنين، علي بن ابي طالب است.[7]
7-
«ثم اورثنا الکتاب
الذين اصطفينا من عبادنا».[8]
– آنان را از بندگان خود که برگزيديم، وارث علم کتاب قرار داديم.
علي(ع) فرمود: ما آن بندگان برگزيده خدائيم که
علم کتاب را به ما واگذار نمود.[9]
8-
«و تواصوا بالصبر»[10]–
و سفارش به صبر مي‌کنند.
ابن عباس گويد: اين آيه درباره علي(ع) نازل
شده است.[11]
9-
«في معقد صدق عند
مليک مقتدر»[12]– در
منزلگاه صدق و حقيقت نزد خداوند غالب و مقتدر، نعمت جاودانه دارند.
جابرين عبدالله انصاري گويد، نزد رسول خدا(ص)
نشسته بوديم. اصحاب حضرت سخن از بهشت به ميان آوردند. حضرت رسول خدا(ص) فرمود:
اولين کسي که وارد بهشت شود علي بن ابي طالب
است.
ابودجانه انصاري گفت: يا رسول الله؛ تو به ما
خبر دادي که بهشت بر پيامبران ممنوع است تا وقتي که خودت وارد آن شوي و بر امت‌ها
ممنوع است تا وقتي که امتت واردش شوند.
حضرت فرمود: آري! اي ابودجانه. آيا ندانستي که
خداوند پرچمي از نور دارد که عمودش از ياقوت است و برآن نور نوشته شده است: «لا
اله الا الله، محمد رسول من است، آل محمد بهترين آفريدگان من‌اند». و صاحب لوا در
روز قيامت که پيشاپيش همه است اين است و دست بر دست علي بن ابي طالب زد.
راوي گويد: علي(ع) از آن سخن خرسند شد و رو به
حضرت نموده، عرض کرد: «حمد خدائي را که ما را بوسيله تو شرافت و کرامت بخشيد».
رسول خدا به او فرمود: بشارت باد بر تو يا
علي! همانا هيچ بنده اي از بندگان خدا نيست که محبت و مودت تو را داشته باشد جز
اينکه خداوند در روز قيامت با ما محشورش فرمايد.
سپس اين آيه را تلاوت کرد: «في مقعد صدق عند
مليک مقتدر».[13]
10-
«اجتعلتم سقاية الحاج
و عمارة المسجد الحرام کمن آمن بالله و اليوم الاخر و جاهد في سبيل الله لا يستون
عندالله و الله لا يهدي القوم الظالمين* الذين آمنوا و هاجروا و جاهداو في سبيل
الله يأموالهم و انفسهم اعظم درجة عندالله
و اولئک هم الفائزون* يبشرهم ربهم برحمة منه و رضوان و جنات لهم فيها نعيم مقيم*
خالدين فيها ابداً ان الله عنده أجر عظيم».[14]
–
آيا درجه آب دادن به
حاجيان و تعمير کردن مسجدالحرام را به اندازه درجه کسي قرار مي‌دهيد که به خدا و
روز جزا ايمان آورده و در راه خدا جهاد مي‌کند. هرگز اين دو نزد خدا با هم يکسان نيستند و همانا خداوند قوم ظالم و
ستمگر را هدايت نمي کند. آنان که ايمان آوردند و هجرت کردند و در راه خدا با مال و
جانشان جهاد نمودند، درجه برتري نزد خداوند دارند و آنان رستتگاران‌اند که
پروردگارشان به رحمت و رضوان و بهشت برين خود آنان را بشارت داده است؛ بهشتي که در
آن نعمت‌هاي جاودانه خواهند داشت و همانا نزد خداوند اجر عظيمي است.
اغلب مفسرين
و محدثين بزرگ اهل سنت اين آيات شريفه را
درباره علي نقل کرده‌اند.[15]
آيات شريفه‌اي
که درباره علي(ع) نازل شده است خيلي زياد مي‌باشد که قطعاً اگر کسي آنها را جمع آوري
کند، يک کتاب مفصل خواهد شد؛ تازه آياتي که اهل بيت در آن با علي شرکت دارند، نيز
آيات زيادي است و اين غير از آياتي است که بسيار مشهور مي‌باشد و همه از آن اطلاع
دارند مانند آيه «ولايت» و آيه «بلاغ» و «اکمال دين» و آيه «تطهير» و…
علامه حلي در
کشف اليقين 99 آيه نقل کرده است که همه آنها در کتب اهل سنت آمده و درباره علي(ع)
نازل شده است. و اصلاً کتاب‌هاي تفسير شيعه و سني مالامال است از آياتي که درباره
اميرالمؤمنين(ع) تفسير و تأويل شده است. دوستان مي‌توانند به کتاب‌هاي معتبر
مراجعه کنند و از مدايح علي(ع) فيض ببرند. ما هم براي اينکه بي فيض نمانيم، اين
چند آيه را براي تبرک و تيمن نقل کرديم، اميد است مورد استفاده و بهره‌برداري
عزيزان قرار گيرد.
در خاتمه بار
ديگر فرا رسيدن ايام شهادت و سوگواري حضرت اميرالمؤمنين و سيد الوصيين علي بن ابي
طالت(ع) را به مقام شامخ ولي الله الاعظم ارواحنا له الفداء و عموم مؤمنين و
مواليان حضرتش بويژه رهبر عزيز و ملت فداکار و سلحشور ايران، تسليت عرض مي‌کنيم و
از خداي بزرگ ملتمسانه مي‌خواهيم ما را توفيق پيروي خالصانه از حضرتش عطا فرمايد و
در دنيا و آخرت، لحظه‌اي ما را از علي جدا نکند.
درود و سلام
و صلوات خدا و فرشتگان و انبيا و اوليا و تمام بندگان خالص خدا بر حضرتش باد.
قال علي بن
الحسين(ع):
«لو مات من
بين المشرق و المغرب لما استوحشت بعد أن يکون القرآن معي»
(اصول کافي-
ج 4، ص 403)
اگر همه مردم
که مابين مشرق و مغرب هستند بميرند من از تنهائي هراس نکنم پس از آنکه قرآن با من
باشد.