يادآورى ايام الله
((و لقد إرسلنا موسى بآياتنا إن إخرج قومك من الظلمات الى النور و ذكرهم بإيام الله ان فى ذلك لايات لكل صبار شكور)).(سوره ابراهيم ـ آيه 5)
و همانا موسى را با آيات و معجزات خود فرستاديم كه قومت را از تاريكى به روشنايى و نور هدايت كن و ايام الله را به ياد قوم خود بياور. و در اين ها نشانه هايى است براى هر انسان بسيار شكيبا و شكرگزار.
در اين آيه, هدف از فرستادن حضرت موسى بيان مى شود كه همان هدف بعثت هر پيامبر ديگرى است. و همانا ما موسى را با آيات و نشانه ها و معجزه هايى فرستاديم تا او مردم را به سوى ايمان و پرستش خداوند فراخواند و از ظلمات و تاريكى هاى كفر شرك و الحاد به نور ايمان حق و پرستش الله درآورد.
و هم چنين از موسى خواستيم كه ايام الهى و روزهاى ويژه خداوند را به ياد قومش بياورد. و بى گمان در اين ها نشانه هايى است براى هر انسان شكيبا و پراستقامت.
ترديدى نيست كه تمام روزها از آن خداست و هرچه در جهان وجود دارد, همه و همه نشانه عظمت و قدرت الهى است ولى در اين آيه ـ چنان چه ملاحظه مى كنيد ـ خداوند حضرت موسى را فرمان مى دهد كه ايام ويژه خداوند را به ياد مردم بياورد. پس معلوم مى شود اين ايام الله كه در آيه آمده است, غير از ايام معمولى است بلكه ويژگى و خصوصيتى دارد. گويا در اين روزها حوادث و رخدادهايى به وقوع پيوسته كه در روزهاى ديگر چنين نبوده و آن چه مسلم است اين كه در اين روزها عظمت خداوند و عزتش بيش تر نمايان گشته و آيه اى از آيات در آن ها رخ داده است.
حال ممكن است در اين ايام, قهر و غلبه الهى بر كفار و مشركان به ظهور رسيده و يا اين كه نعمتى بزرگ نمايان گشته است; مانند عذاب هايى كه بر برخى از اقوام پيامبران گذشته نازل مى شد و همه دشمنان پيامبران را به هلاكت مى رساند. قطعا غرق شدن قوم نوح و به هلاكت رسيدن فرعون و يارانش و نابودى قوم عاد و ثمود, از اين ايام الله است كه در مقابل, پيروزى حضرت نوح و در كشتى سوار شدنش و به ساحل نجات رسيدن خود و مومنان همراهش, از اين ايام الله است. پيروزى حضرت ابراهيم بر نمروديان و بت پرستان و رفتن در آتش بىآن كه آسيبى به او رسد از ايام الله است. چيره شدن و غلبه حضرت موسى بر فرعونيان از ايام الله است.
و هم چنين در زمان خويش شاهد چند روز از ايام الله بوديم كه هم قهر و غلبه الهى نمايان گشت و هم نعمت بزرگ پيروزى بر دشمنان كه هر دو مقتضاى عزت الهى است; چه نقمتش و چه نعمتش, چه نابودى شاه و درهم شكستن تاج و تخت شاهنشاهى و چه پيروز شدن امام و مستضعفان همراهش.
يادآورى كردن مردم به ايام الله مانند همين است كه هر ساله در روز 22 بهمن كه روز شكست دشمن است بايد جشن گرفت و با راهپيمايى و سخنرانى, آن روز عظيم الهى را به ياد آوردو هم چنين روز 12فروردين از هر سال را بايد بزرگ شمرد و به ياد آورد و در آن روز جشن گرفت كه روز پيروزى حكومت الله بر حكومت طاغوت و روز يارى رساندن خداوند به مستضعفين و محرومين است.
امام امت ـ قدس سره ـ اين روزها را از ايام الله دانسته و از ملت ايران خواسته است كه هر سال اين روزهاى ويژه را محترم بشمرند و جشن بگيرند و آن حركت الهى و نهضت مقدس را به ياد آورند و انگيزه پيروزى را كه وحدت همگانى در زير سايه توحيد بود از ياد نبرند و هميشه همان حال و هواى انقلاب را داشته باشند تا پيوسته پيروز و بهروز باشند.
صبار شكور
هر دو كلمه صيغه مبالغه اند كه صبار به معنى كسى است كه بسيار شكيبا و پرتحمل باشد و شكور كسى را گويند كه بسيار سپاسگزار و شاكر نعمت خداوند باشد. و اين دو از ويژگى هاى مومنان متعهد است كه نه حوادث تلخ روزگار آنان را از پاى در مىآورد و نه نعمت پيروزى و چيره شدن بر دشمنان, آن ها را از شكرگزارى و سپاس دور مى سازد. و شايد ذكر اين دو ويژگى در آخر آيه, اشاره به همين باشد كه ايام الله مخصوص روزهاى بلا و عذاب و يا تنها روزهاى خوشى و نعمت نيست بلكه هر دو بخش را شامل مى شود. در هر صورت يادآورى ايام الله يكى از اهداف بعثت پيامبران است كه مردم را به خدا نزديك سازد و از خشم و غضبش برهاند.
پاورقي ها: