فضيلتهاى على عليه السلام پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«وِلايَةُ عَلِىِّ بنِ اَبى طالِبٍ وِلايَةُ اللّهِ وَ حُبُّهُ عِبادَةُ اللّه وَ اتّباعُهُ فَريضَةُ اللّهِ وَ اَولِياؤُهُ اَولِياءُ اللّهِ وَ حَربُهُ حَرب اللّهِ وَ سِلمُهُ سِلمُ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» (جامع الاخبار، ص 14)
ولايت على بن ابى طالب ولايت خدا، دوست داشتنش پرستش خدا، پيروى كردن از او فريضه واجب الهى است. پيروان على ياران خدا و دشمنان على دشمنان خداست. جنگ على جنگ خدا و صلحش، صلح خداوند است. پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«مَن اَحَبّ اَن يَتَمَسَّكَ بِالعُروَةِ الوثقى الَّتى لاانفِصام لَها، فَليَتَمَسَّك بِولايَةِ اَخى وَ وَصيى عَلىِّ بنِ اَبى طالِبٍ، فَاِنَّهُ لايَهلِكُ مَن اَحَبَّهُ وَ تَوَلّاهُ وَلايَنجُو مَن اَبغَضَهُ و عاداه» (معانى الاخبار، ص 368)
هر كه دوست دارد به دستگيرهاى چنگ زند كه گسستنى و جدايى براى آن نيست، پس به ولايت برادرم و وصيّم على بن ابى طالب چنگ زند، چرا كه هرگز هلاك نمىشود كسى كه او را دوست بدارد و ولايتش را برگزيند. پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«اوصى مَن آمَنَ بى وَ صَدَّقَنى بِولايَةِ عَلىِّ بنِ اَبى طالِبٍ. فَمَن تَوَلّاهُ فَقَد تَوَلّانى وَ مَن تَوَلّانى فَقَد تَوَلّى اللّه.»
وصيت مىكنم هر كس را كه به من ايمان آورد و مرا تصديق نمود به ولايت على بن ابى طالب، چرا كه هر كس ولايتش را پذيرفت ولايت مرا پذيرفته و هر كه ولايت مرا پذيرفت ولايت اللّه را قبول كرده است. پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«ان اللّه قد فرض عليكم طاعتى و نهاكم عن معصيتى و فرض عليكم طاعة علىٍّ بعدى، و نهاكم عن معصيته و هو وصيّى و وارثى، و هو منّى و انا منه، حبّه ايمان و بغضه كفرٌ، محبّه محبّى و مبغضه مبغضى، و هو مولا من انا مولاه و انا مولا كلّ مسلم و مسلمة و انا و هو ابوا هذه الامّه» (ينابيع المودّه، ص 123)
همانا خداوند اطاعت مرا بر شما واجب گرداند و از سرپيچى من نهى كرده است، و بر شما اطاعت على را پس از من نيز واجب و سرپيچى او را نهى نموده است، على وصىّ و وارث من است. او از من و من از او هستم. دوستى على ايمان و بغض او كفر است، هر كس على را دوست دارد مرا دوست داشته و هركه با على دشمنى كند با من دشمنى كرده است. او مولاى هر كسى است كه من مولاى او هستم و من مولاى هر مرد و زن مسلمانم. من و على پدران اين امت هستيم. پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«معاشر النّاس انّ اللّه عزّ و جلّ بعثنى اليكم رسولاً و امرنى ان استخلف عليكم علياً اميراً، الا فمن كنت نبيّه فانّ عليّاً اميره، تأميرٌ امره اللّه عزّ و جلّ عليكم…». (بحار الانوار، ج 37، ص 294)
اى گروه مردم! همانا خداوند عزّو جلّ مرا به سوى شما برانگيخت و به من دستور داده تا اميرى جانشين خود قرار دهم. آگاه باشيد! هر كس من پيامبر اويم، على امير اوست، اين امارت را خداى عزّ و جلّ بر شما قرار داده است و به من فرمان داده كه اين موضوع را به شما آگاهى دهم كه سخن مرا بشنويد و او را اطاعت كنيد… آگاه باشيد هيچ يك از شما نبايد به على دستور دهد نه در زمان حيات من و نه بعد از درگذشت من. پيامبر اسلام صلىاللّه عليه و آله وسلّم:
«ما من مؤمن الّا و قد خلص ودّى الى قلبه، و ما خلص ودّى الى قلب احدٍ الّا و قد خلص ودّ علىٍّ الى قلبه، كذب يا علىّ من زعم انّه يحبّنى و يبغضك…» (بحار الانوار، ج 39، ص 254)
مؤمن نيست مگر آن كه دوستى من در قلبش خالص باشد، و دوستى من در قلب كسى خالص نمىشود مگر آن كه دوستى على در قلبش خالص شود. اى على! دروغ گويد كسى كه گمان كند مرا دوست دارد و تو را دشمن بدارد… امام على عليه السلام:
«انّ اللّه اخذ ميثاق كلّ مؤمن على حبّى و ميثاق كلّ منافق على بغضى…» (شرح ابن ابى الحديد، ج 4، ص 83)
همانا خداوند از همه مؤمنان پيمان گرفته كه مرا دوست بدارند و از همه منافقان نيز بر دشمنى با من پيمان گرفته. بنابراين اگر مؤمنى را با شمشير بزنم هرگز مرا دشمن نمىدارد و اگر دنيا را به پاى منافق بريزم مرا دوست نمىگيرد.
پاورقي ها: