خودکشی و دیگرکشی تدریجی
با
سیگار، قلیان، پیپ، چپق و…
دکتر سید حسن عارفی
پیشگیری و درمان و راههای توصیه شده در ارتباط با قطع
دخانیات
قبل از آنکه مسائل دخانیات را بررسی کنیم چند سؤال به ترتیب
ذیل مطرح است:
1-
آیا دولتها با توجیه های اقتصادی- سیاسی و دموکراسی بودن بافتهای اجتماعی و
غیره، از نظر حقوقی و پزشکی می‌توانند سم مهلک و سرطانزائی قوی و سکته زائی
خانمانسوز مثل دخانیات را در اختیار ملتها بگذارند؟
2-
آیا اضافه کردن دود حاصل از سوختن توتون با 4000 نوع مواد سمی و سرطانزا و
سکته زا و غیر سمی به هوای قابل استنشاق خود و دیگران یک عمل منطقی است؟
3-
آیا با وجود آنکه علم پزشکی و سم شناسی با مدارک مستدل ثابت کرده است که مصرف
دخانیات از عمر بشر می‌کاهد و سالانه برای یک میلیون نفر مرگ زودرس ایجاد می‌کند،
مصرف دخانیات خودکشی تدریجی محسوب نمی‌شود و آیا افراد بشر در هیچ دین و مذهبی یا
مسلکی می‌توانند و اجازه دارند خودکشی تدریجی کنند؟
4-
آیا دخانیات یک دارو است؟
5-
آیا دخانیات یک سم کشنده و خانمانسوز است؟
6-
آیا دخانیات یک عادت مضره است؟
7-
آیا یک تقلید از گذشتگان و بزرگترها است؟
8-
آیا مصرف دخانیات از جنبه سیاسی و اقتصادی باید در دنیا ادامه یابد تا چرخهای
بزرگ و کوچک اقتصادی بعضی ممالک از کار نیفتد؟
9-
آیا مصرف دخانیات دست کثیف دیگری مثل کارخانه اسلحه سازی نیست که باید محصولات
آن هزاران پیر و جوان را به دیار نیستی بکشاند تا چرخهای لعنتی آن از کار نیفتد؟
10-
آیا هوای آلوده را آلوده تر و هوای تمیز را
آلوده کردن یک عمل غیر عقلائی و ناپسند نیست؟
11-
آیا مصرف دخانیات آنقدر لذت بخش است که با یتیم
شدن کودکان و یا با مبتلی شدن به سکته قلبی و مغزی و سرطان های ریه و مثانه و غیره
در سنین پائین قابل مقایسه و حتی رجحان دارد؟
تاریخچه دخانیات:
یونانیان قدیم توتون را می‌شناخته اند و از آن به عنوان یک
سم کشنده در هلاکت دشمنان خود بکار می‌بردند. بعد از آنکه آمریکا توسط «کلمبوس»
کشف شد، همراه ناخلف او بنام «کرومن» توتون را از آمریکا به اروپا آورد و طریق
مصرف آنرا به اروپائیان آموخت. ابتدا دخانیات بعنوان یک ماده سمی و عادت مضره توسط
کلیسا و بعضی ایالات تحریم شد ولی با کوشش سوداگران مرگ و شرکتهای سودجو، توتون به
عنوان یک داروی معتاد کننده با قدرت فوق العاده زیاد به ثبت رسید و به بازارها
عرضه شد. در چند صد سال اخیر مطالعات و تحقیقات متعدد روی توتون و عوارض ناشی از
مصرف آن انجام شده است. بررسی ها نشان می‌دهند که استعمال دخانیات برای انسان مضر،
سرطانزا و مسدود کننده عروق بدن و ایجاد کننده پیری زودرس می‌باشد.
در 1938 «ری موند پیل» که پرفسور بیولژی در دانشگاه جان
هاپکینگ بود با مدارک مستدلی به ثبوت رساند که استعمال دخانیات بطور متوسط طول عمر
بشر را 20 سال کوتاه تر می‌کند. در سالهای بعد تاکنون ده ها مطالعه و تحقیقات بعدی
نظریه پیل را تأیید کردند. دانشمندانی بنامهای «دال» و «هیل» و «وایندر» از
انگلستان و آمریکا ثابت کردند که استعمال دخانیات در انسان و حیوانات ایجاد سرطان
می‌کند، ده‌ها دانشمند دیگر با تجربیات دقیق و جالب، تز «هیل» و «دال» و «وایندر»
را نیز تأیید کردند. در سالهای بعد شرکتهای سازنده دخانیات برای آنکه به تعداد
مشتریان مصرفی خود بیفزاید در انتهای سیگار فیلتر اضافه کردند تا از خیس شدن قسمت
دهانی سیگار و عدم رضایت خانمها جلوگیری کنند! بعدها که دانشمندان و محققین اثر
سرطانزائی دخانیات را ثابت کردند، شرکتهای سودجو توصیه پزشکان را مبنی بر اثر کاهش
سرطانزائی و بیماری زائی سیگارهای فیلتردار را بجان و دل پذیرفتند و با ساختن و
عرضه کردن سیگارهای فیلتردار فوائد ذیل عاید شرکتهای سازنده دخانیات شد:
1-
خانمهائی که از گذاشتن سیگار بدون فیلتر به علت مرطوب شدن ناحیه دهانی سیگار
ناراضی بودند با اضافه شدن فیلتر به انتهای سیگار رضایت پیدا کرده و مشتریان جدید
این سم خانمانسوز شدند!
2-
به همان نسبت که فیلتر به انتهای سیگار اضافه شد از مقدار توتون سیگار کاسته
شد، در نتیجه شرکتهای سودجو که زالووار بر پیکر نیمه جان عده ای بی‌اطلاع افتاده
اند، ثروتمندتر شدند زیرا دولتها به توتون مالیات بسته بودند ولی مواد تشکیل دهنده
فیلتر مشمول پرداخت مالیات نبود.
3-
فیلتر بمقدار 40% از اثرات سرطانزائی و بیماریزائی دخانیات می‌کاهد ولی بر
تعداد سکته های قلبی افزوده می‌شود!
4-
ظاهر شدن فیلتر در انتهای سیگار و اعلان کاهش اثر سرطانزائی سیگار فیلتردار تا
حدودی نگرانی معتادین به دخانیات را کاهش داد و در حقیقت ظاهر شدن فیلتر در انتهای
سیگارها اثر سرطانزائی دخانیات که توسط «هیل» و «دال» و «وایندر» و دیگران اظهار
شده بود را در اذهان خنثی کرد. شرکتهای سازنده انواع دخانیات با ارائه انواع
سیگارها، توتون ها، معتادین به دخانیات را مشتریان ثابت خود قرار می‌دهند و هر روز
با گول زدن آنها کوشش در ادامه این عمل مضحک و مخرب می‌کنند.
اخیرا ً برای آنکه به حیات کارخانه سم سازی خود ادامه دهند
با تولید سیگارهائی بنام «سیگار کم ضرر» و «بدون ضرر» و «کم نیکوتین» و «کم تار»
به فریب دادن معتادین پیش از پیش مشغولند! و امروزه انواع دیگر نیکوتین بشکل
«آدامس نیکوتین دار» و «قرص های نیکوتین دار» به بازارها عرضه کرده اند. باید گفت
مصرف توتون به هر مقدار و به هر شکل مضر است و «بی‌ضرر» تنها هوای پاک و لطیفی است
که خداوند منان برای ما خلق کرده است و بس. در ذیل، سمی در گیاهی کشنده را بررسی
می‌کنیم که از میان قومی وحشی در قلب قاره ای دور از تمدن هزاران ساله بشری به
میان مردمی آورده شد تا همان گونه که اروپائیان قاره آمریکا را به خاک و خون
کشیدند، این گیاه سمی هم تا ابد آتش بر کاشانه بقیه جهان زده و بسوزاند و نابود
کند.
با معتاد شدن به این گیاه سمی، یک یک افراد خانواده دانسته
یا ندانسته بعد از مدتی به بیماریهای ذیل مبتلا می‌شوند:
1-
برونشیت مزمن.
2-
تنگی نفس.
3-
سرفه.
4-
خلط چرکی.
5-
امفیزم ریوی.
6-
زخمهای دستگاه گوارش.
7-
بستن رگهای دست و پا.
8-
بستن رگهای قلب.
9-
سکته های مغزی.
10-
سکته های قلبی.
11-
عفونتهای مختلف.
12-
بی‌اشتهائی.
13-
ضعف عمومی.
14-
سرطانهای مختلف.
15-
خونریزی از ادرار.
و ناچار از این مطب به مطب پزشک دیگر و از این بیمارستان به
بیمارستان دیگر عمر گرانبها را سپری کنند و در نهایت با گرفتار شدن به:
1-
سرطان ریه.
2-
سرطان حلق.
3-
سرطان حنجره.
4-
سرطان مری.
5-
سرطان معده.
6-
سرطان کلیه.
7-
سرطان مثانه.
8-
فلج نیمه بدن.
9-
نارسائی قلبی.
10-
بیهوشی کامل.
11-
خونریزی گوارشی.
راهی قبرستان می‌شوند.
جنبه های سیاسی، اقتصادی استعمال دخانیات
گو اینکه مصرف دخانیات در جهان بصورت ظاهر یک عادت تلقی می‌شود
ولی زیر بنای سیاسی اقتصادی قوی دارد.
60% توتون مصرفی جهان در ممالک جهان سوم کشت می‌شود تنها
کشت مستعمرات و جزایر زیر سلطه ابرقدرتهائی مثل انگلستان توتون است.
«کورینا» در 1975 عقیده دارد: اگر انگلستان تحریم مصرف
توتون را اعلام کند نه تنها مستعمرات خود را از دست می‌دهد بلکه آبهای دریائی
اطراف این مستعمرات را باید رها کند.
با مصرف توتون، سرطانهای مختلف، سکته های قلبی و مغزی،
زخمهای مختلف گوارشی و غیره ایجاد می‌شود و بیماران صعب العلاج ناشی از مصرف
دخانیات مجبورند از ممالک توسعه نیافته به مراکز علمی ممالک پیشرفته برای تشخیص و
درمان مسافرت کنند یا داروهای منحصر بفرد که اکثرا ً ساخت ممالک پیشرفته است به
جهان سوم وارد شود.
باین ترتیب وضع اقتصادی ممالک پیشرفته بهتر و جیب خالی یا
نیمه تهی ممالک فقیر و در حال توسعه خالی تر می‌شود.
برای نمونه به وضع دخانیات در ایران نظر کنیم: سالانه
میلیونها دلار ارز مملکت برای خرید توتون از ممالک دیگر به خارج می‌رود، مقدار
دیگر ارز برای تأمین احتیاجات اولیه مثل روغن های نباتی و حبوبات و غیره نیز از
مملکت خارج می‌شود در حالیکه بهترین زمینها که قادر به کشت بعضی از احتیاجات
وارداتی ما هستند زیر کشت توتون قرار می‌گیرد!
مصرف توتونهای داخلی و خارجی برای هم‌وطنان عزیزمان
بیماریهای صعب العلاج مثل سرطان و سکته می‌آفریند و با تمام کمبودهای پزشکی مقدار
زیادی از تخت های بیمارستانی در اختیار بیماران معتاد به دخانیات قرار می‌گیرد.
مقداری ارز، مجددا ً برای وارد کردن داروهائی که سازنده
آنها کشورهای پیشرفته اند برای درمان معتادین به دخانیات از مملکت خارج می‌شود. و
مقدار دیگری ارز بهمراه این بیماران معتاد به دخانیات که خلاّق بیماری خود بوسیله
مصرف دخانیات خود بوده اند، برای درمان آنها بمسافرت خارج فرستاده می‌شوند. شبیه
اعمال و رفتار ایران در ارتباط با دخانیات در اکثر ممالک در حال توسعه مشاهده می‌شود.
به عبارت ساده تر: با معتاد کردن مردم ما و مردم جهان
وابستگی شدید دیگری یا برای تأمین مواد غذایی اولیه و یا برای خرید داروهای مختلف
و یا برای تشخیص و درمان بیماران ناشی از مصرف دخانیات ایجاد کرده اند.
بررسی آماری نشان می‌دهد که سالانه در ارتباط مستقیم با
مصرف دخانیات در انگلستان در حدود 40000 نفر به علت سرطان و در آمریکا 350000-
250000 نفر آمریکائی به علت سکته های قلبی و حدود 90000 نفر آمریکائی به علت سرطان
به وادی ابدی می‌روند. (آمار این ممالک دقیق است و ما در این مورد آماری نداریم).
عدم تحریم دخانیات در ممالک پیشرفته با وجود مرگ و میرهای زودرس وجود بافت
دموکراسی و جنبه های سیاسی اجتماعی آنها می‌باشند که ارزش بیشتری از جان عده کثیری
دارد که طعمه مرگ های زودرس به علت مصرف دخانیات می‌شوند. مشابه آمار و ارقام های
فوق در تمام ممالک جهان بچشم می‌خورد. «کاپل» و دیگران در بررسی های خود باین
نتیجه رسیده اند که استعمال دخانیات در بین اشخاصی که کار و فعالیت روزانه آنها
احتیاج به مهارت مغزی کمتری دارد شایعتر است؛ به عبارت دیگر استعمال دخانیات در
بین آسانسورچی ها، قهوه چی ها، دربانهای یک مؤسسه یا اداره یا بیمارستان شایعتر از
مهندسین و متفکرین این قسمتها می‌باشد. از طرف دیگر استعمال دخانیات در بین آنهائی
که درآمد پائین دارند شایعتر از متمولین و متمکنین یک اجتماع است و این درصد شیوع
در بین طبقات ضعیف شاید ناشی از قدرت نفوذ استعمار و تبلیغات شرکتهای سازنده
دخانیات در بین طبقات ضعیف تر اجتماعات بشری است.
بررسی های آماری نشان می‌دهد که تولید و تهیه و توزیع و
مصرف دخانیات در کشورهای جهان سوم نه تنها برای خزینه دولتها سودی ایجاد نمی‌کند
بلکه محاسبه دقیق حقوق کارمندان، واردات انواع مواد اولیه، درمان بیماران معتاد به
دخانیات در داخل کشور و فرستادن ارز برای درمان آنها یا خرید دارو و تعداد ساعاتی
که آنها در محل کار خود حاضر نیستند نشان می‌دهد که متضرر هم می‌شوند.
دکتر «آروزبرگ» از دانمارک در محاسبه آماری خود باین نتیجه
رسید که: مرگ و میر سالانه مردم به علت مصرف دخانیات بیش از کل کشته شدگان جنگ
جهانی دوم است.
«گودبر» می‌نویسد: 90% سرطانهای ریه به علت مصرف دخانیات و
50% مرگ و میر ناشی از برونشیت مزمن و امفیزم و تعداد زیادی از مرگ و میرهای
بیماران قلبی ارتباط مستقیم با مصرف دخانیات دارد.
«گودبر» و دانشمندانی دیگر از محافل بهداشتی جهان می‌پرسند
اگر در نقطه ای از جهان «بیماری وبا» و یا بیماری مشابه دیگری ظاهر شود، سازمانهای
بهداشتی جهان چه اقداماتی در جهت پیشگیری و درمانی انجام می‌دهند و چرا در این همه
گیری خانمانسوز مصرف دخانیات اقدامی جدی انجام نمی‌شود؟ مطابق بررسی «تاها» و
«بالت» در 1980 مقدار مواد قیری (مواد حاوی سرطانزا) و نیکوتین سیگارهائی که در
ممالک در حال توسعه فروخته می‌شود بیش از ممالک پیشرفته و صنعتی جهان است. این
بررسی، نفوذ سیاسی و اقتصادی ابرقدرتها برای بیمار کردن و سپس محتاج کردن این
ممالک به تکنولوژی پیشرفته ممالک صنعتی برای تشخیص و درمان بیماران ناشی از مصرف
دخانیات را نمی‌رساند؟!!
«جون ای اولت من» و «هاروی ام گولومب» نویسندگان مبحث سرطان
(کتاب درسی طب داخلی هاریسون در 1983) 40% تمام سرطانهای انسانها را مستقیم یا غیر
مستقیم مربوط به مصرف دخانیات می‌دانند روشن است جنبه های اقتصادی سیاسی مصرف
دخانیات آنقدر اهمیت دارد که بهداشت جهانی در مقابل آن مفهوم حقیقی ندارد، آنچه
مهم است بهداشت برای همه و سلامتی برای همه و پیشگیری از بیماریها نیست بلکه براه
بودن چرخهای اقتصادی ابرقدرتها و کشورهای صنعتی جهان و آقائی بر مستعمرات و سلطه
بر آبهای دریائی بعضی کشورهای دیگر است!
از نقطه نظر پزشکی دخانیات هیچگونه اثر درمانی ندارد غیر از
یک مورد استثنائی محققا ً دارو نیست بلکه سم است و دولتها از نظر علمی بهداشتی
نباید به هیچ مجوزی و هیچ بهانه ای این سم مهلک و خانمانسوز را در اختیار ملتها
قرار دهند.
پیامبر اکرم «ص»:
«إنّ معلّم الخیر یستغفر له دوابّ الأرض و حیتان البحر و
کلّ ذی روح فی الهواء و جمیع اهل السّماء و الارض».
(بحارالانوار ج 2 ص 17)
معلّمی که راه خیر را به مردم بیاموزد، تمام حیوانات زمین و
ماهیهای دریا و جانداران هوا و اهل آسمان و زمین برای او- از خداوند- طلب آمرزش و
مغفرت می‌کنند.
ادامه دارد