تو، اول بگو: با
كيان زيستي؟ پس آنگه، بگويم كه: تو، كيستي!
پیامبراکرم
(صلی‌الله علیه و آله و سلم):
اختبروا
النّاس بأخدانهم فإنّ الرّجل یخادن من یعجبه؛(نهج‌الفصاحه)
مردم
را از معاشران‌شان بشناسید، زیرا کند هم‌جنس با هم‌جنس پرواز.
امام
علی(علیه السلام):
اِحذَر
مُجالَسَه قَرینِ السُّوءِ فَإنَّهُ یُهلِکُ مُقارِنَهُ وَ یُردی مُصاحِبَهُ؛ (غررالحکم
و دررالکلم، حدیث 2599)
از
همنشینى با دوست بد، دوري کن که همدمش را تباه و همراهش را خوار مي‌کند.
پيامبر اكرم (صلی‌الله علیه وآله):
اَلْمَرْءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ،
فَلْیَنْظُر أحَدُکُمْ مَنْ یُخالِطُ؛ (بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۹۲، ح ۱۲)
انسان بر روش و اخلاق دوستش پرورش
می‌یابد و شناخته می‌شود، پس متوجه باشید با چه کسی دوست و همنشین می‌باشید.
پیامبراکرم(صلّی‌الله
علیه و آله و سلم):
ألمَرءُ
عَلَی دین خَلیلِهِ؛ (نهج‌الفصاحه)
مرد
بر روش دوست خویشتن است.
پیامبراکرم(صلّی‌الله
علیه و آله و سلم):
اِيّاكَ
وَ قَرينَ الْسُّوءِ فَاِنَّكَ بِهِ تُعْرَفُ؛ (نهج الفصاحه)
از یار
بد بپرهیز که تو را بدو شناسند.
پیامبراکرم(صلّی‌الله
علیه و آله و سلم) :
إنّ
المتحابّین فی اللَّه فی ظلّ العرش؛ (نهج‌الفصاحه)
آنها
که در راه خدا دوستى می‌کنند، در سایه عرش جاى دارند.
امام باقر (عليه
السلام):
إذا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فيكَ خَيْراً، فَانْظُرْ إلي قَلْبِكَ فَإنْ كانَ يُحِبُّ أهْلَ
طاعَهِ اللّهِ وَ يُبْغِضُ أهْلَ مَعْصِيَتِهِ
فَفيكَ خَيْرٌ؛ وَاللّهُ يُحِبُّك، وَ إذا كانَ يُبْغِضُ
أهْلَ طاعَه اللّهِ وَ يُحِبّ أهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فيكَ خَيْرٌ وَ اللّهُ
يُبْغِضُكَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ أحَبّ. (وسايل الشّيعه، ج 16، ص 183، ح 1)
اگر خواستي
بداني كه در وجودت خير و خوشبختي هست يا نه،
به درون خود دقّت كن، اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داري و
از اهل معصيت و گناه ناخوشايندي، پس در وجودت خير و سعادت وجود دارد؛ و خداوند تو را دوست مي‌دارد. ولي چنانچه از اهل طاعت و
عبادت ناخوشايند باشي و به اهل معصيت عشق و
علاقه ورزيدي، پس خير و خوبي در تو نباشد و خداوند تو را دشمن دارد و هر انساني با هر كسي كه به او عشق و علاقه دارد، با
همان محشور مي‌گردد.
امام صادق (علیه‌السلام):
قَالَ رَسُولُ
اللَّهِ لِاَصْحَابِهِ اَیُّ عُرَی الْإِیمَانِ اَوْثَقُ فَقَالُوا اللَّهُ وَ
رَسُولُهُ اَعْلَمُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الصَّلَاه وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الزَّکَاه
… فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم لِکُلِّ مَا قُلْتُمْ
فَضْلٌ وَ لَیْسَ بِهِ وَ لَکِنْ اَوْثَقُ عُرَی الْإِیمَانِ الْحُبُّ فِی اللَّهِ
وَ الْبُغْضُ فِی اللَّهِ وَ تَوَالِی اَوْلِیَاءِ اللَّهِ وَ التَّبَرِّی مِنْ
اَعْدَاءِ اللّهِ. (بحارالانوار ج66 ص242 – کافی ج2 ص125-
وسائل ج16 ص177 شماره 21284)
پیامبر صلی‌الله علیه و آله به یارانش فرمود: کدامیک از دستگیره‌های ایمان محکم‌تر و
مطمئن‌تر است؟ یاران عرض کردند خدا و رسولش آگاه‌تر است، و بعضی گفتند نماز، و
بعضی گفتند زکات و بعضی روزه، و بعضی حج و عمره، و بعضی جهاد! رسول خدا صلی الله
علیه و آله فرمود: همه آنچه را گفتید دارای فضیلت است، ولی پاسخ سؤال من نیست؛
محکم‌ترین و مطمئن‌ترین دستگیره‌های ایمان، دوستی برای خدا و دشمنی برای خداست، و
دوست داشتن اولیاء الله و تبری از دشمنان خدا.» (اصول کافی، جلد 2، صفحه 125، حدیث
6).
امام
باقر (علیه‌السلام) :
رسول
خدا صلی الله علیه و آله فرمود: وُدُّ المُؤمِنِ لِلمُؤمِنِ فِي اللّه ِ مِن
أعظَمِ شُعَبِ الإِيمانِ ألا و مَن أحَبَّ فِي اللّهِ و أبغَضَ فِي اللّه و أعطى
فِي اللّه ِو مَنَعَ فِي اللّهِ فَهُوَ مِن أصفِياءِ اللّهِ. (بحار، جلد66، صفحه
240، حدیث 14).
محبت
مؤمن نسبت به مؤمن به خاطر خدا از بزرگ‌ترین شاخه‌های ایمان است. آگاه باشید کسی
که به خاطر خدا دوست بدارد و به خاطر خدا دشمن بدارد، به خاطر خدا ببخشد و به خاطر
خدا خودداری از بخشش کند، او از برگزیدگان خداست!
امام
باقر (علیه السلام) :
بُنِيَ
الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْيَاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ
الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَايَةِ قَالَ زُرَارَةُ فَقُلْتُ وَ أَيُّ شَيْءٍ
مِنْ ذَلِكَ أَفْضَلُ فَقَالَ الْوَلَايَةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ وَ
الْوَالِي هُوَ الدَّلِيلُ عَلَيْهِنَّ (اصول
کافی، جلد 2، صفحه 18)
اسلام
بر پنج پایه بنا شده؛ بر نماز و زکات و حج و روزه و ولایت (رهبری معصومین)، زراره
می‌گوید عرض کردم: کدامیک از اینها افضل است؟ فرمود: ولایت افضل است، زیرا کلید
همه آنها است، و والی و رهبر الهی راهنما به سوی چهار اصل دیگر است.
امام
علی بن الحسین (علیه السلام):
إِذا
جَمَعَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ الأَوَّلِينَ وَ الآخَرِينَ، قامَ مُناد فَنادى
يُسْمِعُ النّاسَ، فَيَقُولُ: أَينَ المُتَحابُّونَ في اللهِ، قالَ: فَيَقُومُ
عُنُقٌ مِنْ النّاسِ، فَيُقالُ لَهُم إِذْهَبُوا إِلَى الجَنَّةِ بِغَيرِ حِساب،
قَالَ: فَتَلَقَّاهُم المَلائِكَةُ فَيَقُولُونَ إِلى أَينَ؟ فَيَقُولُونَ إِلى
الجَنَّةِ بِغَيرِ حِساب!، قَالَ: فَيَقُولُونَ فَأَيُّ ضَرْب أَنْتُم مِنْ
النّاسِ؟، فَيَقُولُونَ نَحْنُ المُتَحابُونَ فِي اللهِ، قَالَ: فَيَقُولُونَ وَ
أَيُّ شَيء كـانَتْ أَعمالُكُم؟، قَالُوا كُنّا نُحِبُّ في اللهِ وَ نُبْغِضُ فِي
اللهِ، قَالَ فَيَقُولُونَ، نِعْمَ أَجرُ العامِلِينَ! (اصول کافی، جلد 2، صفحه
126).
هنگامی
که خداوند متعال اقوام اولین و آخرین را (در قیامت) جمع کند، ندا دهنده‌ای ندا می‌دهد،
به گونه‌ای که به گوش همه مردم برسد، می‌گوید کجا هستند آنهایی که به خاطر خدا
همدیگر را دوست داشتند، فرمود در این هنگام گروهی از مردم برمی‌خیزند و به آنها
گفته می‌شود، بدون حساب به سوی بهشت بروید! فرمود: در این موقع فرشتگان الهی از
آنها استقبال می‌کنند، می‌گویند به کجا می‌روید؟ می‌گویند: به بهشت بدون حساب! می‌گویند
شما از کدام گروه مردم هستید؟ می‌گویند ما کسانی هستیم که به خاطر خدا یکدیگر را
دوست می‌داشتیم، می‌گویند، اعمال شما چه بود؟ می‌گویند ما به خاطر خدا گروهی را
دوست می‌داشتیم و به خاطر خدا گروهی را دشمن می‌داشتیم، فرشتگان می‌گویند: چه خوب
است پاداش عمل‌کنندگان!
امام صادق(عليه السلام):
کُلُّ مَن لَم يُحِبُّ في الدّينِ وَ لَم يَبغِض في الدّينِ فَلا
دينَ لَهُ (بحارالانوار، ج 69، ص 250).
هر كسي كه دوستي و دشمني‌اش در راه دين نباشد، او را ديني نيست.
از دعاي محبّين امام سجاد(عليه السلام):
یَا غَایَهَ آمَالِ الْمُحِبِّینَ أَسْأَلُكَ حُبَّكَ وَ حُبَّ مَنْ
یُحِبُّكَ وَ حُبَّ كُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنِی إِلَى قُرْبِكَ
اي منتهاي مقصود محبان! از تو درخواست مي‌كنم دوستي‌ات را، و دوستي
دوستدارانت را، و دوستي هر عملي كه مرا به مقام قرب تو رساند.