مجید صفاتاج
سئوال: آیا ادعای صهیونیستها مبنی بر کشتار۰۰۰/۰۰۰/۶ یهودی در جنگ جهانی دوم صحت دارد؟مقامات اشغالگر آمریکایی بعد از جنگ بررسی‌هایی را در آلمان شروع کردند تا ببینند رقم حقیقی کسانی که در اردوگاه‌ها جان باخته بودند دقیقاً چند نفر است. مطابق گزارشی که اینها در سال ۱۹۵۱ چاپ کردند، کل رقم کسانی که در اردوگاه‌ها طی تمام این مدت از دست رفته بودند حدود ۲/۱ میلیون نفر بود که شامل کولی‌ها، اوکراینی‌ها، یهودیان و همه ملیت‌های دیگر، یعنی همه کسانی می‌شد که در اردوگاه‌ها به مرگطبیعیمرده بودند.
بنابراین در بالاترین سطح ممکن، تعداد یهودیان جان‌باخته را نمی‌توان بیش از ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار نفر دانست. اما در مقایسه با این، ملل مسیحی تلفات بمراتب بیشتری را متحمل شدند. تعداد قربانیان جنگ ملتکوچکمجارستانکهکلجمعیتآنشایدازتعدادیهودیانامروزبیشترنباشد ـ چه آنهایی که در بمباران‌های هوایی مردند و چه کسانی که در اردوگاه‌های مرگ سیبری از گرسنگی جان باختند و یا یخ زدند ـ حداقل به رقم یک میلیون نفر می‌رسید. سه میلیون و ششصد هزار نفر از سربازان آلمانی در عملیات جنگی‌ای که توسط یهود بر رایش تحمیل شد، جان باختند. یک میلیون و دویست هزار نفر دیگر از کسانی که منشأ آلمانی داشتند، در پایان جنگ قتل‌عام شدند. یک میلیون و چهارصد هزار نفر از آلمانی‌ها هم در زندان‌ها، اردوگاه‌های اسرای جنگی و اردوگاه‌های توقیف و نگهداری متفقین و روسیه شوروی جان باختند و یا به قتل رسیدند.(۱)
در مورد تعداد رقم شش میلیون یهودی، تجدیدنظرطلبان تاریخی معتقدند که این رقم را صهیونیستها اختراع کرده‌اند و اگر چه جنگ جهانی دوم تبعات بسیاری برای مردم همه کشورهای درگیر جنگ از جمله یهودیان داشت، اما به هیچ روی قتل‌عام یهودیان در چنین مقیاس وسیعی و با امکانات سال‌های ۴۷ ـ ۱۹۴۳ امکان‌پذیر نیست. آنها در باره شمار کشته‌شدگان یهودی که از سوی صهیونیستها ارائه شده است، معتقدند از یک سو رقم «شش میلیون» برای قربانیان یهودی در طول جنگ جهانی دوم، عددی از پیش تدارک دیده شده یا به عبارتی «عددی نمادین» است و از سوی دیگر آمار و ارقام ارائه شده تنها براساس شهادت شفاهی (و تنها در یک مورد شهادت کتبی از متهمان دادرسی‌های نورنبرگ [به نام «ویلهم هوتل»(۲)] که سپس به عنوان شاهد در جایگاه شهود دعوت شدند، تهیه شده است.(۳)
روژه گارودی، اندیشمند مسلمان فرانسوی نیز که رقم شش میلیون یهودی را تا سال ۱۹۷۱ واقعی می‌پنداشت، در این باره چنین می‌گوید: در اینجا می‌خواهم بازگو کنم که چگونه به غیرواقعی بودن رقم شش میلیون قربانی پی بردم، چون من هم تا سال ۱۹۷۱ آن را واقعی می‌دانستم. آقای «ناحوم گلدمن»(۴)، رئیس کنگره جهانی یهود، یکی از دوستان من است و حتی در خانه‌اش در بیت‌المقدس میهمان او بوده‌ام. یک روز در پاریس برایم تعریف کرد که چگونه به خاطر قربانیان یهود توانسته است غرامت سنگینی از رئیس جمهور آدنور(۵) بگیرد. آقای ناحوم گلدمن گفت: «من رقم رسمی شش میلیون را تعیین کردم».(۶)
مارک وبر مورخ و رئیس موسسه بازنگری تاریخی نیز می‌گوید: «برای اثبات ادعای بی‌وقفه و مکرر کشتار شش میلیون یهودی، هیچ مدرک دقیقی وجود ندارد، با این حال واضح است که رقم میلیون‌ها یهودی از جمله زندانیان آشویتس و سایر به اصطلاح اردوگاه‌های مرگ طی جنگ جهانی دوم بتنهایی می‌تواند به بروز تردیدهایی در خصوص داستان کشتار منجر شود. براساس برآورد دقیق باسلرناخریشتن(۷)، یکی از روزنامه‌های مهم کشور بی‌طرف سوئیس در ژوئن ۱۹۴۶، این امکان وجود ندارد که طی جنگ جهانی دوم و تحت حکومت آلمان بیش از ۵/۱ میلیون یهودی اروپایی جان خود را از دست داده باشند.»(۸)
دیوید ایرونیگ، مورخ تجدیدنظرطلب انگلیسی نیز در کتاب خویش به نام «نورنبرگ آخرین نبرد» در خصوص آمار قربانیان هولوکاست به نکات جالبی اشاره می‌کند. وی در این کتاب می‌نویسد: «برخی از سران صهیونیست از اوایل ژوئن ۱۹۴۵ توانستند به‌‌رغم آشفتگی‌های آن زمان که عمداً هرگونه آمارگیری را غیرممکن می‌ساخت، شمار دقیق قربانیان ـ یعنی رقم شش میلیون نفر ـ را اعلام می‌کنند.»(۹)
نکته قابل توجه دیگری که دروغ بودن ماجرای هولوکاست را اثبات می‌کند، آمار جمعیت یهودیان قبل و بعد از جنگ جهانی است. سالنامه‌های آمریکا قبل از جنگ، در سال ۱۹۳۹ آمار یهودی‌ها را اعلام کرده است. همین سالنامه‌ها که توسط سالنامه‌های آمریکا قبل و بعد از جنگ اعلام شده، تغییر پیدا نکرده است.(۱۰)
آمار دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه در کل اروپا در زمان جنگ سه میلیون و یکصد و بیست هزار یهودی ساکن بودند. نکته اینجاست که این شش میلیون از کجا آمدند و چگونه دو برابر [جمعیت] یهودیان ساکن در اروپا در جنگ کشته می‌شوند؟ نکته جالب توجه دیگر هم این که از ۶۰۰ هزار یهودی که در آلمان ساکن بودند، ۴۰۰ هزار نفر به دستور هیتلر از آلمان اخراج شدند و این مسئله قبل از جنگ اتفاق افتاد، یعنی در آلمان، تنها ۲۰۰ هزار یهودی ساکن بودند. نکته مهم این است که آمار یهودی‌ها در قبل و بعد از جنگ تغییر پیدا نکرده است.»(۱۱)
با توجه به واقعیت‌های تاریخی که در مورد آنها شرح داده شد، دلایل متعددی در باره دروغ بودن ماجرای هولوکاست قابل ارائه است که برخی از آنها عبارتند از:
۱ـ اگر فرض کنیم که سوزاندن یهودیان اتفاق افتاده باشد، باید گفت این تنها اتفاقی نیست که طی آن تعداد زیادی انسان با هم می‌میرند و این حوادث حتی در قرن بیستم هم بسیار اتفاق افتاده است.
۲ـ هیچ کوره آدم‌سوزی یا اتاق گازی وجود نداشته است و دلیل آن هم این است که آیا امکان دارد از سوزاندن شش میلیون انسان که در طول دو یا سه سال انجام شده، هیچ مدرک تاریخی یا جغرافیایی، هیچ عکس یا نقشه‌ای یا هیچ نشانه‌ای در محل مورد ادعا به جا نمانده باشد؟
این امر بقدری واضح است که حتی در بعضی از موارد مرخان صهیونیست هم مجبور به اقرار آن شده‌اند. از جمله در دهه ۱۹۸۰ یکی از یهودیان به نام پرفسور آرنو مایر(۱۲) اقرار کرد: «منابع موجود برای تحقیق در مورد اتاق‌های گاز، کم و غیرقابل اعتمادند».
این اقرار روشن می‌کند که اگر مدارکی وجود داشت، او مجبور به بیان این موضوع نمی‌شد.
علاوه بر اینها اظهارات تمام کسانی که در نزدیکی آن اردوگاه‌ها (که ادعا می‌شود هولوکاست در آنها صورت گرفته) زندگی می‌کرداند و حتی نجات‌یافتگان همان اردوگاه‌ها، صحت هولوکاست را رد کرده‌اند، اما این مدارک نادیده گرفته می‌شوند.
اسناد باقیمانده از جنگ جهانی دوم، نه تنها هولوکاست را تأیید نمی‌کنند، بلکه بروشنی آن را رد می‌کنند! از جمله عکس‌های هوایی‌ای که از آن دوران باقی مانده‌اند، مدارک خوبی برای فقدان کوره‌های آدم‌سوزی هستند.
۳ـ اطلاعات آماری نشان می‌دهند که رقم شش میلیون، حدود ۵۰۰ برابر یهودیان کشته شده در آن زمان است!
۴ـ جنگ جهانی دوم یک جنگ خانمانسوز برای تمام بشریت و نه تنها برای یهودیان بود که شاید ۲% جمعیت آن را تشکیل می‌دادند.
۵ـ هیچ سندی مبتنی بر این امر که هیتلر قصد نسل‌کشی یهودیان را داشته است، وجود ندارد.
یکی از مورخین صهیونیست، یعنی پروفسور مایر در سال ۱۹۸۸ اظهار داشت که بیشتر یهودیان در بین سال‌های ۱۹۴۲و۱۹۴۵ (همان سال‌هایی که صهیونیستها مدعی هولوکاست هستند) بر اثر امراض طبیعی مرده‌اند تا بلاهای غیر طبیعی!
ایروینگ پس از یک کار شش ساله روی اسناد سری شوروی سابق، اولین بیوگرافی کاملاً مستند هیتلر را با نام جنگ هیتلرمنتشر کرد که جنجال فراوانی را به پا کرد و او را به دادگاه کشاند. ایروینگ در کتاب جنگ هیتلر مدعی است که اصولاً در دوران جنگ هیچ نوع کشتار یهودیان (هولوکاست) در کار نبوده است. ایروینگ نشان داد که مهم‌ترین اسناد جنگ دوم جهانی، همه بطور مرموزی مفقود شده‌اند. بسیاری از یادداشت‌های روزانه سران آلمان و ایتالیا که تا مدتی پیش در آرشیوهای شوروی سابق و آلمان و سایر کشورهای اروپایی موجود بود، به سرقت رفته، پنهان یا معدوم شده‌اند. او همچنین به یادداشت‌های روزانه موسولینی اشاره می‌کند که زمانی موجود بود و اکنون وجود ندارد.(۱۳)
پی نوشت ها:
۱ـ لوئیس مارشالکو، فاتحین جهانی (جنایتکاران حقیقی جنگ) ترجمه دکتر عبدالرحیم گواهی (تهران: مؤسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان، ۱۳۷۷) صص۱۸۲-۱۸۳٫
۲- Hoettl
۳ـ نشریه رویداد و گزارش صهیونیسم (تجدیدنظرطلب)، شماره ۶-۵۰، ص ۲۰٫
۴- Nahum Goldman
۵ـ سیاستمدار آلمانی و بانی حزب مسیحی دموکرات آلمان. وی بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ صدر اعظم آلمان بود.
۶ـ روژه گارودی، محاکمه آزادی (در مهد آزادی)، (تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه معاصر، ۱۳۷۷) صص۵۷- ۵۶٫
۷ – BaselerNacherichten
۸ـ مارک وبر، اعتبار از دست رفته هولوکاست، مؤسسه بازنگری تاریخی htt://www.ihr.com
۹- David Ivring, Nuremberg, The las Battle, focal point, London 1996. P,p61
۱۰ـ محمدتقی تقی‌پور، گفت‌وگو با روزنامه کیهان، «هولوکاست دروغ مقدس غرب»، ۶ دی ۱۳۸۴، شماره ۱۸۴۱۶، ص۱۲٫
۱۱ـ محمدتقی تقی‌پور، گفت‌وگو با روزنامه کیهان، «هولوکاست دروغ مقدس غرب»، ۶ دی ۱۳۸۴، شماره ۱۸۴۱۶، ص۱۲٫
۱۲- Arno mayer
۱۳ـ عبدالله شهبازی، «مکتب تاریخی واقعی و افسانه هولوکاست.» http://www.Shahbazi.org