× “عَلَیکُم بِطاعَهِ اَئِمَّتِکُم، فَاِنَّهُمُ الشُّهَداء عَلَیکُمُ الیَوم، وَ الشّفَعاء لَکُم عِندَ اللّهِ تَعالى غَداً “
(غررالحکم، ج ۲، ص ۲۱ – ۲۶)
بر شما باد بر پیروى از پیشوایانتان، زیرا آنان امروز گواهان بر اعمالتان هستند و فرداى قیامت نزد خداوند شفاعت کنندگان شمایند.
× “اِنَّما الأَئِمَهُ قُوّامُ اللّهِ عَلى خَلقِه، وَ عُرَفائُهُ عَلى عِبادِه، وَلایَدخُلُ الجَنَّهَ اِلّا مَن عَرَفَهُم وَ عَرَفُوه، وَ لایَدخُل النّارَ اِلّا مَن اَنکَرَهُم وَ اَنکَروه”
(غررالحکم، ج ۱، ص ۵۲ / ۲۷۰)
به طور قطع امامان شیعه نمایندگان خدا بر آفریدههاى او هستند، و او را به بندگانش مىشناسانند، و هیچ کس داخل بهشت نشود مگر آن که امامان شیعه را بشناسد و آنان هم او را بشناسند و وارد دوزخ نشود مگر کسى که انکار امامان کند و آنان نیز او را انکار نمایند.
× “بِضاعَهُ الآخِرَهِ کاسِدَهٌ، فَاستَکثِر مِنها فى اَوان کَسادِها”
(کنزالفوائد، ج ۱، ص ۲۷۹)
متاع آخرت کم رونق است پس بهنگامى که خریدار ندارد، بسیار ذخیره کن.
× “حَلاوَهُ الآخِرَهِ تُذهِبُ مَضاضَهُ شِقاءِ الدُّنیا.”
(غررالحکم، ج ۵ / ۱۷۰ ،۱)
شیرینى آخرت، دردهاى بدبختى دنیا را از بین مىبرد.
× “دَعِ الاِسرافَ مُقتَصِداً وَ اذکُر فِى الیَومِ غَداً وَ اَمسِک مِنَ المالِ بِقَدرِ ضَرورَتِک وَ قَدِّمِ الفَضلَ لِیَومِ حاجَتِک.”
(نهج البلاغه، نامه ۲۱)
اسراف را کنار بگذار و میانه روى پیشه کن، از امروز به فکر فردا باش و از اموال دنیا به مقدار ضرورت براى خویش نگهدار و زیادى را براى روز نیازت(قیامت) از پیش بفرست.
× “مُر بِالمَعرُوفِ تَکُن مِن اَهلِه، وَ اَنکِرِ المُنکَرَ بِلِسانِک وَ یَدِکَ وَ بایِن مَن فَعَلَهُ بِجُهدِک.”
(دستور معالم الحکم، ص ۷۱)
به نیکیها فرمان ده تا از اهل آن باشى و زشتى را با دست و زبان، ناپسند بشمار و بکوش تا با آن کس که آن را انجام مىدهد، بیگانه باشى.
× “اَلمِرآهُ الّتى یَنظُرُ الاِنسانُ فیها اِلى اَخلاقِه هِى النّاسَ، لانَّهُ یَرى مَحاسِنَهُ مِن اَولیائِه مِنهُم، وَ مَساویه مِن اَعدائِه فیهِم “”
(ابن ابى الحدید، ج ۲۰، ص ۲۷)
آیینهاى که انسان اخلاقش را در آن مىبیند، مردمند، زیرا خوبیهایش را از دوستانش که در میان آنهاست و بدیهایش را از دشمنانش که از مردمند مىبیند.
× “اَسعَدُ النّاسِ مَن عَرَفَ فَضلَنا، وَ تَقَرَّبَ اِلَى اللّهِ بِنا، وَ اَخلَصَ حُبَّنَا وَ عَمِلَ بِما اِلَیهِ نَدبَنا، وَانتَهى عَمّا عَنه نَهیَنا، فَذاکَ مِنّا وَ هُوَ فىدارِ المُقامَهِ مَعنا”
(غررالحکم، ج ۱، ص ۴۷۱ / ۲۰۶)
خوشبختترین مردم کسى است که برترى و فضیلت ما را بشناسد و بوسیله ما در پیشگاه الهى تقرّب جوید، دوستى خالصانه براى ما خاندان داشته باشد و به آنچه او را دستور دادیم عمل کند و از آنچه نهى کردیم دورى نماید، چنین کسى از ماست و در سراى جاوید با ما خواهد بود.
× “کُن لِلعدُوِّ المُکاتِمِ اَشَدُّ حَذَراً مِنکَ لِلعَدُوّ المُبارِز.”
(ابن ابى الحدید، ج ۲۰، ص ۳۱۱)
از دشمنى که دشمنىاش را پنهان کند سختتر بر حذر باش تا از آن که آشکارا مبارزه مىکند.
× “اِستَعیذُوا بِاللّهِ مِن سَکرَهِ الغِنى، فَاِنَّ لَهُ سَکرَهً بَعیدَه الاِفاقَه.”
(غررالحکم، ج ۱، ص ۷۷ / ۱۵۰)
از مستى ثروت، به خدا پناه برید زیرا به هوش آمدن از مستى آن بعید است.