دانستيهائي از قرآن

دانستنيهايي
از قرآن

بسم الله
الرحمن الرحيم

شايستگان
جهاد

öNèdqè=ÏF»s% ÞOßgö/Éj‹yèムª!$# öNà6ƒÏ‰÷ƒr’Î/ öNÏd̓øƒä†ur öNä.÷ŽÝÇZtƒur óOÎgøŠn=tæ É#ô±o„ur u‘r߉߹ 7Qöqs% šúüÏZÏB÷s•B» (توبه – آيه 14)

 با آنان پيکار نمائيد خداوند آنها را بدست شما
عذاب مي کند و خوارشان مي سازد و شما را بر آنان پيروز مي گرداند و (بدينوسيله)
سينه هاي مؤمنان را شفا مي بخشد.

***

يخزهم: خزي
به معني خفت و خواري است که دشمنان اسلام بوسيله شکست از مسلمين به آن دچار مي
گردند.

و يشف صدور
قوم مؤمنين: منظور دلهاي زن و مرد مؤمني است که بواسطه شهادت عزيزان و تحمل خسارات
جنگي جريحه دار گرديده و خداوند با پيروزي و نصرت اولياء خويش دلهاي آنان را شفا و
آرامش مي بخشد.

***

اصولاً سنت
الهي در نظام طبيعت بر اين قرار گرفته که جريان امور را به وسيله اسباب و عوامل
عادي آن صورت دهد و جهاد في سبيل الله از جمله همين عواملي است که خداوند آن را
وسيله سرکوبي دشمنان خويش و سربلندي و پيروزي اسلام قرار داده است و از اينرو
پيامبران الهي هميشه پيشروان جهاد و جبهه حق عليه باطل بوده اند.

و آيه شريفه
فوق در مورد جهاد با دشمنان «الله» فرماني است الهي که در همين راستا صادر گرديده
و اينک از ميان نکات جالب و در خور تحقيقي که در اين آيه مطرح است به چند نکته زير
اشاره مي شود.

1-   
مجازات بدست مؤمنان:

قرآن کريم با
خطاب به مؤمنين در اين آيه شريفه، به اين حقيقت اشاره دارد که تنها دستهاي برومند
افراد مؤمن به «الله» است که مي تواند مجري فرمان الهي در مورد مجازات دشمنان خدا
باشد و کساني که از اين شايستگي و صلاحيت بي بهره اند هيچگاه اراده الهي در عمل
آنان تجسم نمي يابد و از اينرو در آيات 44 و 45 همين سوره «توبه» آمده است: مؤمنان
بخدا و قيامت در مورد ترک جهاد با اموال و جانها از تو رخصت نمي طلبند…تنها
کساني اجازه مي خواهند که ايمان به «الله» و روز رستاخيز نداشته و (در حقانيت
اسلام و جهاد) در ترديدند. و بهمين دليل است که اينگونه افراد از هرگونه شرکت و
خدمتي در امور جبهه و جهاد محرومند و لذا اميرمؤمنان (ع) در اين رابطه مي فرمايد:

بدرستي که
جهاد دري است از درهاي بهشت که خداوند آنرا بروي اولياء زبده خويش گشوده و لطف و
کرامتي است  از او که بر آنان پسنديده و
نعمتي است که بر ايشان ذخيره فرموده است.

2-   
خفت و خواري دشمن:

در سوره
«نساء» در مقايسه اي بين دو جبهه حق و باطل چنين مي فرمايد: اگر شما در جهاد به
رنج و مشقت مي افتيد دشمنان نيز به زحمت و تعب دچار مي گردند «و ترجون من الله ما
لا يرجون» ولي شما آنچه را که از خداوند اميد داريد آنان اين اميدواري را ندارند.

و همين
اميدواري و ايمان بخدا است که حتي کشته شدن در جنگ براي اولياء الهي «فوز عظيم» و
«احدي الحسنيين» تلقي مي شود ولي هرگونه خسارت مالي و جاني براي دشمنان خدا خفت و
خواري شمرده مي شود.

3-   
نصرت الهي:

اين نکته
بسيار در خور توجه است که معمولاً در آيات قرآن هنگامي که سخن از جهاد و پيروزي
است، پيروزي مسلمين را ياري خداوند معرفي مي نمايد تا مجاهد مؤمن در جريان جهاد
حتي براي لحظه اي هم بواسطه اعتماد به ابزار و اسباب نظامي از خداوند مسبب الاسباب
غفلت ننمايد و پس ازپيروزي نيز او را غرور و خودخواهي فرا نگيرد و از اينرو
اميرمؤمنان (ع) پس از آموزش پاره اي از فنون نظامي به فرزندش- محمد بن حنفيه- چنين
توصيه مي نمايد: «و اعلم بان النصر من عندالله سبحانه» بدان که نصرت و پيروزي در
حقيقت از سوي خداي سبحان به انسان افاضه مي شود.

4-   
شفاي دلهاي مؤمنين:

پيروزي
رزمندگان اسلام در هر عصر و زماني موجب شادي و تسکين دلهائي است که در جريان جهاد
في سبيل الله، عزيزاني را تقديم نموده و يا جانبازاني را در کنار خويش دارند، پس
بي ترديد هر ضربه اي بر دشمن سنگدل وارد آيد، شفاي چنين سينه هاي جريحه داري خواهد
بود. و اين بارزترين مصداق سرور و شادي است که امام صادق(ع) به آن اشاره نموده و
مي فرمايد: کسي چنين نينديشد که اگر مؤمني را شادمان سازد تنها او را خوشحال نموده
بلکه بخدا ما امامان را بلکه بخدا رسول الله را خرسند نموده است.