دانستيهائي از قرآن

دانستنيهايي از قرآن

عيد چيست؟

«tA$s% Ó|¤ŠÏã ßûøó$# zNtƒótB ¢Oßg¯=9$# !$oY­/u‘ öA̓Rr& $oYø‹n=tã Zoy‰Í¬!$tB z`ÏiB Ïä!$yJ¡¡9$# ãbqä3s? $oYs9 #Y‰ŠÏã $oYÏ9¨rX{ $tR̍Åz#uäur Zptƒ#uäur y7ZÏiB ( $oYø%ã—ö‘$#ur |MRr&ur çŽöyz tûüÏ%Ηº§9$# . tA$s% ª!$# ’ÎoTÎ) $ygä9Íi”t\ãB öNä3ø‹n=tæ ( `yJsù öàÿõ3tƒ ߉÷èt/ öNä3ZÏB þ’ÎoTÎ*sù ¼çmç/Éj‹tãé& $\/#x‹tã Hw ÿ¼çmç/Éj‹tãé& #Y‰tnr& z`ÏiB tûüÏJn=»yèø9$# . »

(سوره مائده- آيات 115-114)

عيسي بن مريم (بدرگاه الهي) عرضه
داشت: خداوندا! مائده اي از آسمان بر ما نازل فرما تا عيدي براي اولين و آخرين ما
و آيه و نشانه اي از جانب تو باشد و به ما روزي عنايت کن که بهترين روزي دهندگاني.
خداوند فرمود: من آن را بر شما نازل مي نمايم ولي هرکس از شما از آن پس، کفر ورزد
او را چنان کيفري دهم که کسي از جهانيان را چنان کيفر نداده باشم.

مائده: مائده به معني خوان و نيز
غذائي که بر آن نهاده شده آمده و مائده آسماني يادشده در آيه، به نقل عمار ياسر از
سول خدا صلي الله عليه و آله، نان و گوشت بوده است.

عيداً لأوّلنا و آخرنا: عيد از
ماده «عود» گرفته شده که به معني بازگشت است و به گفته راغب به معني بازگشت به
حالت و وضعيت مطلوب گذشته است، و به روزهاي سرور و شادي عيد گفته مي شود. و از
آنجا که اين تقاضاي حواريون از حضرت عيسي عليه السلام پس از سي روز روزه و بمنظور
ايمان و اطمينان بيشتري بوده که خود گامي فراتر به سوي خداباوري و بازگشت به فطرت
توحيدي انسان است، از اينرو از روز نزول چنان مائده اي آسماني به روز عيد ياد
نموده است، و روشن است که چنين آيه و نشانه اي مي توانست در اعتقاد تمام پيروان و
امّت حضرت عيسي عليه السلام نقش داشته باشد و از اينجهت فرمود: «عيداً لاولنا و
آخرنا» اين عيد عمومي و براي تمام پيروان موجود و آينده من باقي بماند.

اعياد بزرگ اسلامي

در اسلام روزهايي به نام عيد اعلام
گرديده که عبارت از روز فطر و قربان و روز غدير است، چرا که در هريک از آنها
بازگشت انسان بگونه اي به فطرت توحيدي و به خويشتن خويش مطرح است. روزه ماه مبارک
رمضان، و مراسم با شکوه و سازنده حج و ولايت که نسبت به بقيه، بفرموده امام باقر
عليه السلام از نقش کليدي برخوردار است، هرکدام گامي بلند بسوي احياي فطرت و طهارت
روح مي باشد، و امام صادق عليه السلام در مورد غدير مي فرمايد: «أعْظَمُ نِعَمِ
الله علي خلْقِه»[1]
بزرگترين نعمتهاي خداوند بر خلقش مي باشد. و در جائي که حضرت عيسي روز نزول آن
نعمت و مائده آسماني را عيد بخواند، روز غدير که روز ابلاغ و عرضه ولايت، بعنوان
برترين و بزرگترين نعمت الهي است بهمان نسبت از شايستگي بيشتري براي يافتن عنوان
عيد برخوردار خواهد بود. و جالب اين است که آن روز يعني روز اعلام ولايت با روز
نوروز مقارن بوده و از اين جهت حضرت صادق عليه السلام در اين رابطه مي فرمايد:
«النيروز هو اليوم الّذي اخذ فيه النّبي صلّي الله عليه و‌ آله لأميرالمؤمنين عليه
السلام العهد بغدير خم»[2] نوروز روزي
است که پيامبر صلي الله عليه و آله از مردم براي امير مؤمنان عليه السلام پيمان
ولايت گرفت.

و بنابراين، اگر عيد به معني
بازگشت انسان به حالات مطلوب گذشته و به سرشت پاک توحيدي است، عيد نوروز براي ملت
وفادار و فداکار ما که پيمان و رابطه اي ناگسستني و استوار با ولايت داشته، و
نوروز برايش تداعي خاطر چنان عيد عظيمي است، داراي معني و مفهوم ويژه اي است چرا
که تنها ازطريق ولايت مي توان به عظمت و شکوه مسلمانان صدر اسلام و به اسلام
راستين بازگشت، و نيز يادآور نخستين بهار آزادي در حيات ملت انقلابي ما است که
نقطه آغازيني براي رجوع به اسلام واقعي و درک و عمل به احکام و ارزشهاي انسان ساز
اسلام بود، و اکنون که عيد با پيروزي اين انقلاب شکوهمند اسلامي، معني و جايگاه
واقعي خويش را در حيات و عقيده مردم ما بازيافته، براي چنين ملتي انقلابي ديگر
شايسته نيست که افرادي هرچند معدود، در ميان آنان، بجاي بازگشت به ارزشهاي والاي
اسلامي به سنتهاي کهنه و فرسوده قبل از اسلام بازگشته و به مراسمي مبتذل همچون
چهارشنبه سوري و يا اعتقاد به نحوست سيزده هنوز پاي بند باشند.

فمن يکفر بعدُ: عمار ياسر در
روايتي از رسولخدا صلي الله عليه و آله چنين نقل مي نمايد که: پيروان حضرت عيسي
عليه السلام از وي غذايي خواستند که هرچند از آن بخورند تمام نشود. به آنها گفته
شد «فانّها مقيمةٌ لکم مالم تخونوا او تخبأوا او ترفعوا»[3] آن مائده
آسماني تا هنگامي براي شما باقي خواهد ماند که به آن خيانت نورزيده و پنهان
ننمائيد و يا از آن چيزي برنداريد، اگر چنين نمائيد به آنها کيفري داده شود که به
احدي داده نشده باشد ولي يک روز بر نزول آن نگذشته بود که اين هر سه تخلف را مرتکب
شدند. بدون شک هر نعمتي که از سوي خداوند مي رسد بهر نسبتي که بزرگ و عظيم باشد،
کفران آن نيز موستوجب کيفري عظيم خواهد بود، چنانچه خداوند در مودر آن مائده
آسماني به کيفر بزرگ آن اشاره مي نمايد، امروز اين انقلاب نيز بواسطه پيوند عميقش
با اسلام بزرگترين نعمت و موهبتي است که خداوند آن را نه تنها بر ملت مسلمانان
ايران بلکه بر تمام مستضعفاني که در گوشه و کنار جهان آن را يگانه راه رهائي از
زير سلطه ستمگران عالم مي دانند، ارزاني داشته و قهراً شکر و سپاسي به عظمت اين
انقلاب مي طلبد و اين شکر و سپاس جز عمل به وظائف و مسئوليتهايي که انقلاب به عهده
هرکس مي گذارد نيست و بهمين نسبت خيانت به آن از کيفر دنيوي و اخروي عظيمي
برخوردار خواهد بود.

در پايان چنانچه حضرت صادق عليه
السلام مي فرمايد: «و هو اليوم الّذي يظهر فيه قائمنا.. و ما من يوم نوروز الّا
نتوقّع فيه الفرج»[4]
– نوروز روزي است که قائم ما (ع) در آن روز ظهور خواهد فرمود، و هيچ نوروزي نيست
که ما در آن توقع و اميد فرج را نداشته باشيم. اميد است که بزودي با ظهور آن حضرت
آن عيد حقيقي در ميان ما تحقق و عينيت يافته و خداوند، با طول عمر نائب بر حقش
حضرت امام تا ظهور آن حضرت و در کنار ايشان، بر همه مستضعفان جهان منّت گذارد.