سخنان معصومين
قدر غدير
رسول خدا(ص): «يوم غدير خم افضل اعياد امتي و هو اليوم الذي امرني الله
تعالي ذکره بنصب اخي علي بن ابي طالب (ع) علما لأمتي يهتدون به من بعدي و هوالذي
اکمل الله فيه الدين واتم علي امتي فيه النعمة ورضي لهم الاسلام دينا». (نور
الثقلين جلد 1 ص 588)
روز غدير خم بهترين عيدهاي امت من است و آن
روزي است که خداي متعال مرا به نصب برادرم علي بن ابيطالب(ع) بعنوان نشانه راه
هدايت دستور فرمود که پس از من بوسيله او هدايت يابند و آن روزي است که خداوند در
آن، دينش را کمال بخشيد و نعمت را بر امت من تمام فرمود و براي آنان به اسلام
بعنوان دين و آئين، رضايت داد.
امام صادق(ع):
«عن ابي الحسن الليثي، عن ابي عبدالله جعفر بن
محمد عليها السلام انه قال لمن حضره من مواليه وشيعته: اتعرفون يوما شيدالله به
الاسلام واظهر به منارالدين وجعله عيدا لنا و لموالينا و شيعتنا؟ فقالوا الله و
رسوله و ابن رسوله اعلم، ايوم الفطر هو يا سيدنا؟ قال: لا، قالوا: افيوم الأضحي
هو؟ قال: قال: لا، وهذان يومان جليلان شريفان و يوم منار الدين اشرف منهما، و هو
اليوم الثامن عشر من ذي الحجة و ان رسول الله(ص) لما انصرف من حجة الوداع و صار
بغديرخم، امرالله عزوجل جبرئيل عليه السلام ان يهبط علي النبي(ص) وقت قيام الظهرمن
ذلک اليوم وامره ان يقوم بولاية اميرالمؤمنين عليه‌السلام وان ينصبه علما الناس
بعده و ان يستخلفه في امته» (اقبال ص 474)
ابوالحسن ليثي از امام صادق(ع) روايت مي‌نمايد
که به دوستان و شيعيان حاضر در محضرش فرمود: ايا روزي را که خداوند، اسلام را
بوسيله آن، استحکام بخشيد و مشعل دين را نمايان ساخت، و آن را براي ما و دوستان و
شيعيانمان عيد قرار داد، مي‌شناسيد؟ عرض کردند: خدا و پيامبر و فرزند رسول خدا به
آن داناتر است، آيا ان روز، روز فطر است؟ امام فرمود: خير، گفتند: روز قربان است،
فرمود: خير، آن دو روز، روزهاي بزرگ و شريفي است. ولي روز پرتوافشاني مشعل دين از
آن دو شريف‌تر است، و همانا آن روز هيجدهم ذيحجه است. رسول خدا(ص) بهنگام بازگشت
از سفر حجة الوداع به غديرخم که رسيد، خداي عزوجل به جبرئيل امر فرمود تا بر
پيامبر(ص) در ظهر آن روز نازل گرديده، و به او دستور دهد تا براي معرفي ولايت
اميرمؤمنان عليه‌السلام بپاخاسته و او را براي بعد از خويش نشانه هدايت براي مردم
و جانشين در امتش قرار دهد.
امام صادق(ع):
«عن عمارة بن جوين ابي هارون العبدي ايضا،
قال: دخلت علي ابي عبدالله عليه‌السلام في اليوم الثامن عشر من ذي الحجة فوجدته
صائما، فقال: ان هذا اليوم، يوم عظم الله حرمته علي المؤمنين اذ اکمل الله لهم فيه
الدين و تمم عليهم النعمة وجددلهم ما اخذ عليهم من الميثاق والعهد في الخلق الأول
اذا انساهم الله ذلک الموقف و وفقهم للقبول منه، ولم يجعلهم من اهل الأنکار الذين
جحدوا. فقلت له: جعلت فداک فما ثواب صوم هذا اليوم؟ فقال: انه يوم عيد و فرح و
سرور وصوم شکرا لله عزوجل» (الاقبال ص 472)
ابوهارون عبدي مي گويد: خدمت حضرت صادق(ع)
در روز هيجدهم ذي حجه رسيدم، امام روزه‌دار بود، فرمود: امروز روزي است که خداوند
حرمتش را بر مؤمنان، عظيم شمرده، چرا که دين را بر ايشان کمال بخشيد و نعمت را
تمام ساخت و عهد و پيماني راکه در روز آفرينش نخست از آنان گرفت و بدست فراموشي
سپردند، تجديد نموده و توفيق قبول آن را به آنها عنايت فرمود و آنان را از انکار
کنندگان قرار نداد، سپس فرمود: غدير روز عيد و شادماني و سرور است و روز روزه‌داري
بمنظور شکر خداي عزوجل (برچنين نعمتي است.
آنگاه امام دستور نماز و دعائي را در رابطه با
همين شکر نعمت الهي داد و فرمود: «فانه من ذلک کان کمن حضر ذلک اليوم و بايع رسول
الله(ص) علي ذلک و کانت درجته مع الصادقين الذين صدقوا الله و رسوله في موالاة
مولاهم ذلک اليوم و کان کمن شهد مع رسول الله(ص) و اميرالمؤمنين(ع) و مع الحسن و
الحسين عليهما السلام و کمن يکون تحت راية القائم عليه‌السلام في فسطاطه من
النجباء والنقباء …»
کسي که چنين عملي را انجام دهد مانند کسي است
که آن روز (غدير) حضور داشته و با رسول الله(ص) بر آن (ولايت و خلافت علي(ع))
بيعت نموده و در درجه صادقيني که خدا و پيامبرش را در مورد ولايت موليشان در آن
روز تصديق نموده‌اند، قرار خواهد گرفت و مانند کسي است که با پيامبر و اميرمؤمنان
و امام حسن و امام حسين عليهم السلام شاهد و حاضر بوده، و مانند يکي از برگزيدگان
و نقيباني است که زير پرچم و خيمه حضرت قائم عليه السلام باشد.
امام صادق(ع):
«علي بن الحسن العبدلي قال: سمعت اباعبدالله
جعفربن محمد الصادق عليه الصلاة و السلام و علي آبائه و ابنائه وابنائه يقول: صوم يوم غديرخم يعدل صيام
عمرالدنيا، لوعاش انسان عمرالدنيا ثم لوصام ما عمرت الدنيا لکان له ثواب ذلک و
صيامه يعدل عندالله عزوجل مائة حجة و عمرة، و هو عبيدالله الأکبر و ما بعث الله
عزوجل نبيا الا و تعيد في هذا اليوم وعرف حرمته و اسمه في السماء يوم العهد
المعهود و في الأرض يوم الميثاق المأخوذ والجمع المشهود». (بحار- جلد 95- ص 302)
علي بن الحسن گويد از امام صادق(ع) شنيدم مي‌فرمود:
روزه غدير برابر با روزه دنيا است، اگر انساني تا پايان دنيا زندگي نموده و در
تمام اين مدت روزه بدارد اندازه، ثوابش باندازه ثواب روزه غدير است و نزد خداوند
معادل صد حج و عمره مي‌باشد. غديرعيد بزرگ خدا است، و خداي عزوجل پيامبري را مبعوث
نساخته جز اينکه در اين روز عيد گرفته و حرمت آن را شناخته است، نامش در آسمان روز
«عهد معهود» و در زمين روز «ميثاق مأخوذ و جمع مشهود» است.
امام صادق(ع):
«قال الحسن بن راشد: قلت لمولانا ابي عبدالله
عليه‌السلام: جعلت فداک، للمسلمين عيد غيرالعيدين؟ قال: قلت: واي يوم هو؟ قال …
يوم ثمانية عشر من ذي الحجة. قلت: جعل فداک و ماينبغي ان نصنع فيه؟ قال: تصومه و
تکثر الصلاة علي محمد واهل بيته و تبرء الي الله عزوجل ممن ظلمهم حقهم فان الأنبيا
عليهم السلام کانت تأمر الأوصياء باليوم کان يقيم الوصي فيه ان يتخذ عيدا» (بحار
جلد 95 ص 323)
حسن بن راشد گويد به مولايمان امام صادق(ع)
عرض کردم: فدايت شوم، آيا جز دو عيد(فطر و قربان) عيد اسلامي ديگر وجود دارد؟
امام: آري اي حسن! بزرگتر و شريف‌تر از آن
هست.
حسن: آن عيد چه روزي است؟
امام: روز هيجدهم ذيحجه.
حسن فدايت گردم، چه عملي شايسته است در آن روز
انجام دهيم؟
امام: روزه مي‌گيري و دعاي بسيار بر محمد و ال
او مي‌نمائي و بسوي خداي عزوجلاز کساني که بحق آنها ظلم روا داشتند، بيزاري و
برائت مي‌جوئي، بدرستي که پيامبران به جانشينان و اوصياي خويش توصيه مي‌نمودند تا
روزي را که وصي و جانشين معرفي گرديد، عيد قرار دهند.
امام صادق(ع):
«وان يوم غديرخم بين الفطر والأضحي والجمعه
کالقمر بين الکواکب». (بحار جلد 95 ص 323)
مفضل از امام صادق(ع) روايت مي‌نمايد که آن
حضرت فرمود: روز غدير خم در ميان روز فطر و قربان و جمعه، همانند ماه در ميان
ستارگان، مي‌درخشد.