بمناسبت
ولادت با سعادت امام سجاد علیه السلام، پنجم شعبان المکرم
گوشه ای از
سیره ی امام زین العابدین علیه السلام
روزی
عبدالملک بن مروان آن حضرت را با مدح و وصف زیادی، توصیف کرد و او را بسیار ستود.
حضرت در پاسخ
فرمود: اینها که تو یاد کردی و وصف نمودی از فضل و عنایت خدای سبحان و تایید و
توفیق او است، ولی کجا است شکر و سپاس بر آن همه نعمتها؟ پیامبر اکرم صلی الله
علیه و آله آنقدر به نماز می ایستاد که پایش ورم می کرد و بقدری شدت تشنگی در ایام
روزه داری بر آن حضرت غلبه می کرد که دهانش خشک و بی حرکت می- شد. به آن حضرت گفته
می شد: مگر نه خداوند ترا از گذشته و آینده ات بخشیده است؟ حضرت پاسخ می فرمود:
آیا بنده ی سپاسگزاری نباشم؟
خدای را سپاس
بر آنچه عطا فرموده و برتری داده و حمد و ستایش در دنیا و آخرت، ویژه ی ذات اقدسش
است. به خدا قسم اگر اعضا و جوارحم قطعه قطعه شوند و دیدگانم بر سینه ام فرو ریزند، هرگز نتوانسته ام ده یکم
یکی از نعمتهای فراوانش را که شمارشگران توان شمارش آن را ندارند، شکرگزارم… و
اگر نه این بود که خانواده ام بر من حقی دارند و سایر مردم از خواص و عوام، دور و
نزدیک بر من حقوقی دارند و ناچارم آن حقوق را برآورم و تا حد توان در انجام آنها
دریغ نورزم، هر آینه دیدگانم را به سوی آسمان می دوختم و قلبم را به سوی خداوند
روانه می کردم و آن را باز نمی گردانم تا اینکه جانم برآید.
و آنگاه حضرت
گریه کرد و عبدالملک نیز گریست، سپس فرمود: فرق است بین کسی که آخرت را بخواهد و
برای آن تلاش و سعی کند و بین کسی که دنیا را طلب کند و از هرجا که باشد، دنبال آن
باشد و دیگر در آخرت طمعی نداشته باشد!
ویژگیهای
حضرت سجاد «ع»:
– امام سجاد،
شیشه ی عطری در سجاده اش بود که هنگام نماز از آن استفاده می کرد و خود را خوشبو
می ساخت.
– امام سجاد
هنگام نشستن، یک پایش را بر ران خود می گذاشت.
– امام سجاد
وقتی به نماز می ایستاد، بدنش می لرزید، رنگش تغییر می کرد و چون سعف نخل از ترس
خدا به لرزه می افتاد.
– امام سجاد
دعوت هیچ کس را رد نمی کرد و همواره با مستمندان و محرومان هم غذا می شد.
– امام سجاد شبها
بر دوش خود طعام حمل می کرد، و در خانه ی فقرا را می زد و بر آنها تقسیم می نمود.
– امام سجاد
بیست سال بر پدرش گریست و هیچ وقت غذائی برای او نیاوردند، جز اینکه گریه کرد.
– امام سجاد
در ماه رمضان جز با دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر، سخن نمی گفت.
– امام سجاد
مسافرت نمی کرد مگر با افرادی که او را نمی شناسند و در حین سفر با آنها شرط می
کرد که او هم جزء خدمتگزاران به همسفران باشد.
– امام سجاد
وقتی قرآن می خواند، عابرین بقدری مجذوب صدای آن حضرت می شدند که از راه رفتن باز
می ایستادند.
– امام سجاد
بر شترش بیست بار به سفر حج رفت و در طول این بیست سال، یک ضربه بر او ننواخت.
– امام سجاد
قبل از اینکه صدقه ای به فقیری بدهد، آن صدقه را می بوسید و می فرمود: قبل از
اینکه این پول در دست فقیر قرار گیرد، در دست خدا قرار می گیرد و من دست خدا را می
بوسم.
– امام سجاد
هرگاه در وسط راه، سنگی می دید، از مرکوبش پائین می آمد و سنگ را از راه برمی
داشت.
– امام سجاد
از غذاها به بادام و شیرینی خیلی علاقه داشت و لذا بیشتر با آنها صدقه می داد، به
او عرض می کردند: چرا اینها را صدقه می دهی؟ می فرمود: «لن تنالوا البر حتی تنفقوا
مما تحبون».
– امام سجاد
پس از تمام شدن زمستان، لباسهای زمستانیش را صدقه می داد و پس از گذشتن تابستان،
لباس های تابستانیش را به فقرا می بخشید، به او می گفتند: لباس گرانقیمت را به
کسانی می بخشی که از قیمتش چیزی نمی دانند، چه بهتر بود که آن را بفروشی و پولش را
به فقرا بدهی؟ می فرمود: خوش ندارم لباسی را که در آن نماز خوانده ام بفروشم.
– امام سجاد
هرگز با مادرش غذا نمی خورد. به او عرض کردند: تو مهربان ترین مردم هستی، پس چرا
با مادرت سر یک سفره غذا نمی خوری؟ فرمود: می ترسم دستم به سوی غذائی دراز شود که
قبل از دستم، چشم او به آن غذا دوخته شده باشد و بدینسان بر او جفا کرده باشم.
– امام سجاد
بر مردمی عبور کرد که غیبتش می کردند، به آنها فرمود: اگر در آنچه می- گوئید،
راستگو باشید، خدا مرا بیامرزد و اگر دروغگو باشید خدا شما را ببخشد. فرا رسیدن
عید با سعادت ولادت خجسته ی این امام همام، الگوی عبادت و تقوا را به رهبر معظم
انقلاب، ملت مسلمان ایران و شیعیان جهان تبریک و تهنیت عرض کرده و امیدواریم از
سیره ی آن بزرگوار در گفتار و رفتارمان درس بگیریم و پیرو راستین او و پدران و
فرزندان معصوم و مکرمش باشیم.