در ارتباط با خانواده و سبک زندگی، الگوهای متفاوتی وجود دارند. یکی از آنها «خانوادهگریزی» در رهبانیت مسیحی است. در بعضی از شاخههای مسیحیت، مجردزیستی ارزش به شمار میآید. بر اساس قانون منع ازدواج کشیشها، مقامات روحانی مسیحی حق ازدواج ندارند.(۱) «خانوادهستیزی» سبک دیگری از زندگی است که فمینیستهای افراطی آن را ترویج میکنند. به نظر آنان ساختار خانواده، مردسالارانه و برای زنان آسیبزاست. آنان همچنین مدعی هستند که همسرداری و فرزندآوری مانع فعالیت اجتماعی و ترقی زنان است؛ پس لازم است زنان از تأهل بپرهیزند و یا رابطه خود با همسرشان را حداقلی کنند.(۲)
برخلاف رویکردهای خانوادهگریز و خانوادهستیز، سبک زندگی اسلامی «خانوادهمحور» و انسان مسلمان «خانوادهگرا»ست. مکتب حیاتبخش اسلام، پیروانش را به تزوّج و تأهل فراخوانده است؛ زیرا «خانواده کانون گرم و پُربرکتی است که قویترین پایههای تربیت انسان در آن گذاشته میشود. در کانون خانواده است که مهمترین پایههای تربیت روحی و فکری بشر نهاده میشود. خانه بهترین محیط آسایش جسم و جان، رفع خستگی تن و روح و حقیقیترین فضای صمیمیت است. هیچ صمیمیتی در هیچ محیطی به قدر خانواده و بین مادر، فرزند، پدر، همسران وجود ندارد».(۳)
بر این اساس، سبک زندگی اسلامی «خانوادهمحور» است. در این نوشتار، مبانی و بایستههای خانوادهمحوری در سبک زندگی اسلامی به اختصار تشریح میشوند. خانوادهمحوری در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران نیز جای بحث و گفتگوی بسیار دارد.
- مبانی خانوادهمحوری
برای خانوادهمحوری دو مبنای تکوینی و تشریعی قابل ذکر است:
الف: مبنای تکوینی خانوادهمحوری
مبنای تکوینی خانوادهمحوری یعنی زندگی خانوادگی برای انسان فطری و طبیعی است. قرآن کریم درباره طبیعی بودن نهاد خانواده و آفرینش منزلی انسان صراحت دارد. در آیه ۲۱ سوره مبارکه روم آمده است: «از نشانههاى او این است که از خودتان براى شما جفت آفرید تا بدان آرام گیرید و میانتان دوستى و رحمت نهاد. بهدرستی که در این نعمت براى مردم اندیشمند، نشانههایى است.» (۴)
دانشمندان مسلمان درباره طبیعی بودن گرایش انسان به خانواده اتفاق نظر دارند. به عنوان نمونه، رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودهاند: «خانواده یک نهاد طبیعی است و باید بهطور طبیعی به وجود بیاید و رشد کند.»(۵) شهید مطهری میگویند: «زندگى خانوادگى بشر صد در صد طبیعى است؛ یعنى انسان طبیعتاً منزلى آفریده شده است. فرضاً در طبیعى بودن زندگى مدنى انسان تردید کنیم، در طبیعى بودن زندگى منزلى یعنى زندگى خانوادگى او نمىتوانیم تردید کنیم.»(۶)
ب. مبنای تشریعی خانوادهمحوری
نظام تشریع اسلامی با آفرینش هماهنگ است. بر این اساس، میان آفرینش منزلی انسان و احکام شرعی اسلام هماهنگی وجود دارد. در نظام تشریع اسلامی، تزوّج و تأهّل ارزش نفسی دارند. ازدواج بنائی مقدس است و هیچ بنایی نزد خداوند محبوبتر و عزیزتر از ازدواج نیست.(۷) استحباب نفسی نکاح، نظر مشهور فقها است،(۸) بلکه بعضی در مورد آن ادعای اجماع کردهاند.(۹) بعضی مانند شیخ انصاری(۱۰) و امام خمینی(۱۱) آن را از مستحبات اکیده شمردهاند. ارزش ازدواج به دلیل کارکردهای آن مانند پاکزیستی، آرامش، فرزندآوری و فرزندپروری مضاعف میشود. از سوی دیگر، ازدواج در بعضی از شرایط واجب است. مانند کسی که بیم دارد نتواند دامن خود را از گناه دور نگه دارد؛ در این صورت ازدواج بر او واجب میشود.(۱۲)
- بایستههای خانوادهگرایی
خانوادهمحوری اقتضائاتی دارد. در این نوشتار بعضی از مهمترین لوازم خانوادهمحوری را در دو بند «تشکیل خانواده» و «ترجیح خانواده» شرح میدهیم:
الف: خانوادهمحوری در تشکیل خانواده
یکم: ازدواج بهنگام
همان طور که رهبری معظم انقلاب اسلامی تأکید کردهاند، «ازدواج بهنگام و بدون تأخیر یکی از کارهای لازم و واجب است.»؛ (۱۳) زیرا ازدواج نیاز طبیعی انسان است و به همین دلیل تأخیر در ازدواج زیانبار است.(۱۴) جبرئیل بر پیامبر گرامی اسلام«ص» فرود آمد و عرض کرد: «اى محمّد! پروردگارت تو را سلام مىرساند و مىفرماید دوشیزگان همچون میوه روى درخت هستند. میوه چون برسد، براى آن چارهای جز چیدن نباشد. در غیر اینصورت بر اثر آفتاب و باد خراب مىشود. دوشیزگان هرگاه به مرحله زنان برسند، آنان را دارویى جز ازدواج نباشد. در غیر اینصورت از گمراهى و فساد ایمن نخواهند بود.» پس رسول خدا(ص) بر منبر رفتند و مردم را جمع کردند و فرمان خداوند عزّ و جلّ را به آگاهى آنان رساندند.(۱۵)
نظیر این مطلب در پاسخ امام جواد(ع) به نامه علی بن اسباط نیز دیده میشود.(۱۶)
دوم: تزویج بیهمسران
قرآن کریم وظیفه همه ما را در قبال بیهمسران جامعه مشخص کرده و در یک فرمان کلی فرموده است: بىهمسران خود را همسر دهید، اگر تنگدست باشند خداوند آنان را از فضل خویش بىنیاز خواهد کرد و خدا گشایشگر داناست: «وَ أَنْکِحُوا الْأَیَامَى مِنْکُمْ…؛ (نور: ۳۲). تزویج بیهمسران مستلزم ایجاد یک بسیج عمومی و مشارکت همگانی برای رفع موانع ازدواج جوانان و ایجاد شرایط و مقدمات آن است. بر این اساس، والدین، حکومت اسلامی و گروههای مختلف اجتماعی در قبال بیهمسران جامعه مسئول و مخاطب آیه ۳۲ سوره مبارکه نور هستند.
ب. تحکیم خانواده
یکم: اولویتبخشی به خانواده در امور عبادی و اجتماعی
- ۱. ترجیح خانواده بر امور عبادی غیرواجب؛ همسرداری و حفظ پیوند زناشویی در اسلام امری مقدس و ارزشمند است و با بسیاری از ارزشهای مهم اسلامی برابری میکند و از بعضی از آنها برتر است. در روایتی از امام علی(ع) آمده است: «رسول خدا(ص) بر من و فاطمه(س) وارد شدند؛ در حالی که من کنار دیگ نشسته بودم و عدس پاک میکردم. پیامبر(ص) خطاب به من فرمودند: یا علی! هیچ مردی همسر خود را در کار خانه یاری نمیکند، مگر آنکه برای او به هر موئى که در بدن اوست ثواب یک سال عبادت نوشته خواهد شد؛ در حالی که روزهای آن را روزه دارد و شبهای آن را به قیام میگذراند و خداى تعالى مانند آنچه به صابران داد به وی میدهد.»(۱۷)
- ادبیات دینی درباره ارزش معنوی زنداری و شوهرداری یکسان است. به این روایات درباره جایگاه ارزشی زنداری توجه کنید: «رفتن تو به مسجد برای عبادت و بازگشتت نزد خانواده در پاداش برابر است.»؛(۱۸) «در پیشگاه خداوند، نشستن مرد کنار همسر و فرزندان، از اعتکاف در مسجد من (مسجدالنبی) محبوبتر است.»؛(۱۹) «وقتی یکی از شما از حجّ خود فراغت یافت، پس برای بازگشت نزد خانوادهاش شتاب کند؛ زیرا این کار پاداش حجّ را زیاد میکند.» (۲۰)
مشابه روایات مزبور درباره شوهرداری نیز وارد شده است؛ مانند: «زنان نمازهای خود را طول ندهند تا شوهرانشان را از خود مانع شوند»؛(۲۱) «از موارد اطاعت زن از شوهر آن است که بدون اجازه او روزه نگیرد»؛(۲۲) «جهاد زن خوب شوهرداری کردن است»؛(۲۳) «شفیعی برای زن نزد خداوند، سودمندتر از رضایت شوهر نیست.» (۲۴)
- ترجیح خانواده بر امور اجتماعی غیرضروری: میدانیم که مسئولیت مردان در اداره خانواده، عمدتاً در بیرون منزل و در تلاش برای تأمین معیشت همسر و فرزندان تعریف میشود و کار آنان با جهاد در راه خدا برابری میکند.(۲۵) اما مسئولیت اصلی زنان، اداره داخلی خانواده است. اسلام حق زنان را در حوزههای مختلف اجتماعی مانند دانشجویی، اشتغال و کسب درآمد، مشارکت سیاسی و غیره به رسمیت میشناسد. کم نیستند زنانی که با مجاهدت بسیار، به وظایف همسری خود بهنحو مطلوب عمل میکنند و از مسئولیتهای اجتماعی خویش نیز غافل نیستند. «زن مسلمان ایرانی تاریخ جدیدی را پیش چشم زنان جهان گشود و ثابت کرد که میتوان زن بود، عفیف بود، محجبه و شریف بود و در عین حال، در متن و مرکز بود. میتوان سنگر خانواده را پاکیزه نگاه داشت و در عرصه سیاسی و اجتماعی نیز سنگرسازیهای جدید کرد و فتوحات بزرگی را به ارمغان آورد.»(۲۶)
اولویت اصلی زن مسلمان گرم نگهداشتن کانون خانواده است؛ به همین دلیل وظایف همسری و مادری را بر دغدغههای شخصی ترجیح میدهد. زن مسلمان قدر مادر بودن را میداند و آن را با چیزی عوض نمیکند. زیرا «مادر، محور خانواده است؛ این را دستگاههای تبلیغاتی غربی و متأسّفانه بعضی غربزدههای خود ما سعی میکنند کمرنگ کنند، یا نفهمند و یا نشان ندهند. زنان خانهدار، حتّی کسانی که اشتغالات بیرونی ندارند، بزرگترین خدمات را انجام دادهاند. لازم است ارزش و ارج خدمات زنانی که خانهداری و کدبانویی را ترجیح دادهاند، فهمیده شود. اگر چه خدمات خارج از خانه هم به عهده بانوان بوده و هست و خواهد بود و اشکالی هم ندارد، امّا این مهمترین بخش خدمت زنانه است.»
دوم: مسئولیت مؤمنان در حفاظت از بنیان خانواده
افزون بر عمومات اصلاح ذاتالبین در قرآن و روایات، خدای متعال بهطور خاص، خویشان زن و شوهر را نسبت به اصلاح امور آنان مسئول شناخته است. در آیه ۳۵ سوره نساء با فرمان حکمیت برای رفع شقاق چنین آمده است: «و چنانچه از اختلاف میان آنان (زن و شوهر) بیم دارید، از طرف کسان مرد و کسان زن داوری برگزینید؛ اگر مقصود اصلاح داشته باشند خدا میان ایشان موافقت و سازگاری برقرار میکند که خدا دانا و آگاه است.» نهادینه شدن فرهنگ حکمیت و مهارت اجرای آن در جامعه اسلامی تأثیری جدی در تقویت پیوندهای خانوادگی دارد.(۲۷)
نتیجه:
گرایش انسان به زندگی خانوادگی یک امر طبیعی است. انسان منزلی آفریده شده است و فطرتاً به زندگی خانوادگی گرایش دارد؛ بنابراین انسان «خانوادهگرا»ست. شریعت اسلامی و احکام عبادی و اجتماعی آن نیز با محوریت خانواده نظام یافته است. در حقیقت، شریعت اسلامی به گونهای تنظیم شده که زندگی انسان با محوریت خانواده شکل بگیرد. لذا سبک زندگی مطلوب اسلام «خانوادهمحوری» است و با خانوادهگریزی در رهبانیت مسیحی و خانوادهستیزی در فمینیسم افراطی تفاوت بسیار دارد.
نگاهی به ماهیت بعضی از احکام اسلام، درستی این ادعا را ثابت میکند. از نظر اسلام، تشکیل خانواده مطلوب و در برخی از موارد واجب است. به همین دلیل، برنامهریزی برای ازدواج بهنگام جوانان بر خود آنان و همچنین بر والدینشان و سایر مردم لازم است. حفظ بنیان خانواده نیز بر زوجین و دیگران لازم شمرده شده است. زن و شوهر باید مصالح خانواده را بر اعمال عبادی غیرواجب و همچنین امور اجتماعی غیرضروری خود ترجیح دهند. خدای سبحان با فرمان حکمیت در قرآن کریم، تلاش برای رفع اختلاف در خانواده را بر خویشان واجب کرده است.
پینوشتها:
- نک: منصوره نجاتنیا و بخشعلی قنبری، آداب و مراتب روحانیت در کلیسای کاتولیک رم و انگلیس، نشریه علمی- پژوهشی معرفت ادیان، سال چهارم، شماره اول، زمستان، ۱۳۹۱، ص ۶۷ ـ ۸۴٫
۲- ویلیام گاردنر (Wiliam Gardner) در کتاب جنگ علیه خانواده ( the war against family) نشان داد که چگونه و با چه روشهایی، بعضی دولتها تحت تأثیر امواج فمینیستی به تضعیف نهاد خانواده مبادرت ورزیدهاند.
۳ – بیانات در دیدار تصویری با مداحان – روز میلاد حضرت زهرا(س)، ۱۵/۱۱/۱۳۹۹٫
۴- «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنفُسِکمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکنُوا إِلَیهَا وَ جَعَلَ بَینَکمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَهً إِنَّ فِی ذَلِک لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکرُونَ» (روم: ۲۱).
۵- دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی خامنهای؛ زن و خانواده؛ ص۲۷٫
۶- مطهری؛ مجموعه آثار؛ ج۱۹، ص۱۶۳٫
۷- ابن بابویه قمی، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۳۸۳٫
۸- محقق حلّی، شرائعالإسلام، ج۲، ص۲۱۰؛ شهید ثانی، مسالکالأفهام، ج۷، ص۱۰٫
۹- سید یزدی، عروه الوثقی، ج۲، ص۷۹۵؛ شیخ طوسی، الخلاف، ج۴، ص۲۴۵٫
۱۰- شیخ انصاری، کتاب النکاح، ص۳۱٫
۱۱- امام خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص۲۳۶٫
۱۲- علامه حلی، قواعد الأحکام، ج۳، ص۵؛ شیخ انصاری، کتاب النکاح، ص۳۱؛ سید یزدی، عروه الوثقی، ج۲، ص۷۹۷٫
۱۳- بیانات در دیدار تصویری با مداحان- روز میلاد حضرت زهرا(س)، ۱۵/۱۱/۱۳۹۹٫
۱۴- علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۰، ص۲۲۲٫
۱۵- ابن بابویه قمی، عیون أخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۸۹٫
۱۶- کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۴۷٫
۱۷- نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۴۸.
۱۸- علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۸۶، ص۲۱۳٫
۱۹- ورام بن ابی فراس، تنبیه الخواطر، ج۲، ص۱۲۲٫
۲۰- متقی هندی، کنز العمال، ج۱۶، ص۲۷۲٫
۲۱- کلینی، الکافی، ج۵، ص۵۰۸٫
۲۲- همان، ج۴، ص۱۵۱٫
۲۳- نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۲۴۶٫
۲۴- ابن بابویه قمی، الخصال، ص ۵۸۸٫
۲۵- کلینی، الکافی، ج۵، ص۸۸٫
۲۶- پیام رهبری معظم انقلاب اسلامی به کنگره ملی هفت هزار شهید زن کشور (۱۵/۱۲/۱۳۹۱).
۲۷- نک: فرجالله هدایتنیا، داوری در حقوق خانواده، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ اول، تهران، ۱۳۸۷٫