سخنان
معصومين
تقرب به
خداوند
* پيامبر
اکرم(ص):
«قال الله
عزوجل: من اهان لي وليا فقد أرصد لمحاربتي و ما تقرب الي عبد بشيءٍ أحب إلي مما
افترضت عليه و انه ليتقرب الي بالنافلة حتي أحبه، فإذا أحببته کنت سمعه الذي يسمع
و بصره الذي يصبر به و لسانه الذي ينطق به و يده التي يبطش بها، إن دعاني أجبته و
إن سألني اعطيته» (کافي ـ ج 2 ـ ص 352)
خداي عزوجل
فرمود: هر که يکي از اولياي مرا اهانت کند، خود را براي جنگ با من آماده کرده است.
و همانا بنده من به چيزي نزديکتر به من نميشود که نزد من محبوبتر باشد از آنچه
بر او واجب کردهام و همانا بتحقيق او با مستحبات و نافلهها اينقدر به من نزديک
ميشود تا اينکه او را دوست بدارم، پس هرگاه او را دوست بدارم، من گوش ميشوم که
با آن ميشنود و ديدهاش ميشوم که با آن ميبيند و زبانش ميشوم که با آن سخن ميگويد
و دستش ميشوم که با آن ميجنگد، پس اگر از من چيزي بخواهد، اجابتش ميکنم و اگر
درخواستي کند، به او عطا ميکنم.
*
اميرالمومنين(ع):
«أقرب
العباد الي الله تعالي،أقولهم للحق و ان کان عليه، و أعملهم بالحق و ان کان فيه
کرهه» (غرر الحکم)
نزديکترين
بندگان به خداي تعالي کسي است که بيشتر از ديگران، حق ميگويد هر چند عليه خودش
باشد و بيش از آنها به حق عمل ميکند هر چند او را خوش نيايد.
*
اميرالمومنين(ع):
«لن تتصل
بالخالق، حتي تنقطع عن المخلوق». (غرر الحکم)
هرگز به
خالق نميرسي تا اينکه از مخلوق دل ببري.
* «تقرب
العبد الي الله تعالي باخلاص نيته». (غرر الحکم)
نزديکي بنده
به خداي تعالي در خلوص نيتش است.
* امام
حسين(ع):
«ان أقربکم
من الله أوسعکم خلقا». (کافي ـ ج 8ـ ص 69)
* امام
صادق(ع):
«أقرب ما
يکون العبد من ربه، اذا دعا ربه و هو ساجد». (کافي ـ ج 3ـ ص 323)
نزديکترين
وقت بنده به پروردگارش، آن وقتي است که او را در حال سجده بخواند و دعا کند.
* امام
صادق(ع):
«فما أوحي
الله عزوجل الي داود(ع): يا داود کما أن أقرب الناس من الله المتواضعون کذلک أبعد
الناس من الله المکتبرون». (کافي ـ ج 2ـ ص 124)
از آنچه
خداي عزوجل بر حضرت داود(ع) وحي کرد آمده است: اي داود، همچنانکه نزديکترين مردم
به خداوند، متواضعان و فروتناناند، دورترين مردم به خداوند، متکبران و خودخواهاناند.
* امام
صادق(ع):
«ثلاثة هم
أقرب الخلق الي الله يوم القيامة حتي يفرغ الناس من الحساب: رجل لم تدعه قدرته في
حال غضبه الي أن يحيف علي من تحت يديه، و رجل مشي بين أثنين فلم يمل مع أحدهما علي
الآخر بشعرة و رجل قال الحق فيما له و عليه». (وسائل الشيعه ـ ج 11ـ ص 234)
سه نفر در
روز رستاخيز، نزديکترين افراد به خداوند هستند تا وقتي که مردم از حساب، فارغ
شوند: مردي که در حال خشم توانائيش او را وادار نکرد که بر زيردستش، ستمي روا
دارد، و مردي که با دو نفر معاشرت کرد و هرگز يکي را بر ديگري به اندازه يک موي
سر، ترجيح نداد و بدو ميل نکرد و مردي که حق را گفت چه به سودش بود يا به زبانش.
* امام
صادق(ع):
«فيما ناجي
الله تبارک و تعالي به موسي صلوات الله عليه: يا موسي، ما تقرب الي المتقربون بمثل
الورع عن محارمي، فاني أمنحهم جنات عدني لا أشرک معهم أحدا». (بحارالأنوار ـ ج 70
ـ ص 308)
از جمله
سخنان خداي تبارک و تعالي به حضرت موسي(ع) اي موسي! تقرب جويان به چيزي نزد من
تقرب نجستند مانند پارسائي و دوري از محرماتم، پس اينان را بهشتهاي جاويدان ميبخشم
و هيچ کس را با آنها شريک نميکنم.
* امام حسن
عسکري(ع):
«ان الوصول
الي الله عزوجل، سفر لا يدرک الا بامتطاء الليل». (بحارالانوار ـ ج 78ـ ص 380)
رسيدن به
خداي عزوجل، مسافرتي است که درک نميشود مگر با شب زندهداري و(نماز شب).