سخنان معصومین
نتیجه توکل
رسول اکرم(ص):
«من احب أن یکون أقوی الناس،
فلیتوکل علی الله.» (بحار- ج 71- ص 151)
هر که دوست دارد نیرومندترین مردم
باشد، پس بر خدا توکل کند.
رسول اکرم(ص):
«یا ایها الناس، توکلوا علی الله،
و تقوا به، فإنه یکفی ممن سواه». (کنزالعمل ح 8513
ای مردم! بر خدا توکل کنید و به او
اطمینان نمائید، چرا که خداوند شما را بس است.
رسول اکرم (ص):
«من توکل علی اللهکفاه مؤنته و
رزقه من حیث لایحتسب». (کنزالعمل- ح 5693)
هر که بر خداوند توکل کند، مؤنه
زندگیش را تأمین می کند و او را بی حساب روزی می دهد.
رسول اکرم(ص):
«من توکل وقنع و رضی کفی المطلب».
(بحار ج 71 ص 154)
هر که توکل کند و قناعت نماید و به
آنچه خداوند قسمت نموده راضی شود، چیزی کم نخواهد داشت.
امیرالمؤمنین (ع):
«من توکل علی الله، ذلت له الصعاب
و تسهلت علیه الأسباب». (غررالحکم)
هر که بر خداوند توکل کند،
دشواریها برای او هموار گردد و وسائل فراهم شود.
امیرالمؤمنین(ع):
«من وئق بالله أراه السرور، و من
توکل علیه کفاه الأمور».(بحار ج 71 ص 151)
هر که به خدا اطمینان کند، خداوند
او را شاد و خرم نماید و هرکه بر او توکل کند، نیازهایش را برطرف سازد.
امیرالمؤمنین(ع):
«من توکل علی الله سبحانه، أضاءت
له الشبهات». (غررالحکم)
هر که بر خدای سبحان توکل کند، راه
های شبهه ناک جلو دیدگانش روشن گردد.
امیرالمؤمنین (ع):
«یتبغی لمن رضی بقضاء الله سبحانه،
إن یتوکل علیه» (غررالحکم)
سزاوار است برای کسی که به قضای
خدای سبحان راضی شده است، بر اوتوکل نماید.
امام باقر(ع):
«من توکل علی الله لایغلب، و من
اعتصم بالله لایهزم.» (بحار ج 71 ص 151)
هر که بر خداوند توکل کند، مغلوب
نمی شود و هر که به خداوند پناهنده شد، شکست نمی خورد.
امام باقر(ع):
«الغنی و العز یجولان فی قلب
المؤمن، فإذا و صلا الی مکان فیه توکل أقطناه.» (بحار ج 78 ص 186)
بی نیازی و عزت در قلب مؤمن حرکت می کنند، پس هر
گاه به نقطه ای رسیدند که در آنجا «توکل» وجود دارد، همانجا سکونت می ورزند.
امام جواد (ع):
«الثقة بالله تعالی ثمن لکل غال، و
سلم الی کل عال.» (بحار ج 78 ص 346)
اطمینان به خدای تعالی، قیمت هر
چیز گران و ارزنده ای است و نردبان به سوی هر نوع ترقی و تمدن است.
امام باقر(ع):
«من هذا الذی سأل الله فلم یعطه،
أو توکل علیه فلم یکفه أو وثق به قلم ینجه؟!»
(بحار ج 78 ص 183)
کیست آن کس که از خدا بخواهد، پس
به او ندهد یا بر او توکل کند، پس او را بس نباشد یا به او اطمینان کند پس او را
رها نسازد؟!