سوم شعبان ولادت بزرگ پاسدار اسلام

سوم شعبان
ولادت بزرگ پاسدار اسلام

سوم شعبان
از سال چهارم هجرت و يکسال پس از ولادت نخستين سبط رسول الله«ص» دومين سبط و
ريحانه رسول اکرم و سومين پيشوا و امام معصوم و پنجمين چهره درخشا آل عبا حضرت
اباعبدالله الحسين عليه‌ السلام در خانه علي و فاطمه عليهما السلام متولد شد و
جهان از ولادت آن حضرت، روشن و منور گشت.

اسماء بنت
عميس گويد: روز ولادت امام حسين سلام الله عليه بود که حضرت رسول صلي الله عليه‌
به خانه زهرا سلام الله عليها آمد و به من گفت: اسماء! فرزندم را بياور. او را در
پارچه‌اي سفيد پيچيدم و به خدمت حضرت آوردم. پيامبر«ص» اذان در گوش راستش و اقامه
در گوش چپش گفت، و او را بر دامن خود گذاشت؛ ناگهان ديدم اشک از ديدگان رسول
اکرم«ص» سرازير شد، به او عرض کردم: پدر و مادرم فدايت شوند؟ چرا گريه مي‌کنيد؟

حضرت فرمود:
بر اين فرزندم مي‌گويم!

عرض کردم:
او که تازه به دنيا آمده است (چه جاي گريه است؟)

فرمود: گروه
ستمگر پس از من او را بقتل مي‌رسانند. و هرگز شفاعتم نصيب آنها نخواهد شد.

در يک روايت
طولاني، اين عباس از حضرت رسول‌«ص» نقل مي‌کند که شب جمعه‌اي بود که امام حسين
سلام الله عليه متولد شد؛ خداوند در آن شب به خازن جهنم وحي نمود که به احترام اين
فرزند محمد«ص» که امشب به دنيا آمده، آتش را براهلش خاموش گردان و به خازن بهشت
نيز وحي فرمود که چون امشب فرزندي براي محمد در دنيا متولد شده است، بهشت را زينت
کن و خوشبويش ساز …و به فرشتگان وحي فرمود که به احترام اين مولود که براي
محمد«ص» به دنيا امده،‌صفهائي تشکيل بدهيد و تسبيح و تحميد و تمجيد و تکبير گوئيد
… و به جبرئيل وحي کرد که: اي جبرئيل! با فرشتگان بر محمد نازل شويد و اين مولود
گرامي را به او تبريک بگوئيد و به او خبر بده‌اي جبرئيل که من اين فرزند نو رسيده
را حسين ناميدم و به او بگو: يا محمد! بدترين افراد از امتت او را مي‌کشند، پس واي
بر قاتل و واي بر فرمانده و واي بر اسب سوارشان. من از قاتل حسين بي‌زار و بري
هستم و او هم از من بي‌زار است زيرا هيچ‌کس در روز رستاخيز نمي‌آيد که جرمش از جرم
قاتل حسين بيشتر و سخت‌تر باشد و قاتل حسين در روز قيامت وارد جهنم مي شود همراه
با آنان که به خدا شرک ورزيدند و براي او شريک قائل شدند و همانا آتش جهنم مشتاق‌تر
است به ديدار قاتل حسين از اشتياق بهشت به اطاعت کنندگان خدا ….

جبرئيل بر
پيامبر‌«ص» نازل شد و همانگونه که خدايش دستور داده بود، به حضرت تبريک و تسليت
گفت.

رسول خدا
پرسيد: آيا امت من او را مي‌کشند؟

جبرئيل گفت:
آري!

پيامبر
فرمود: اينها هرگز از امت من نيستند. من از آنها بي زارم همانگنه که خدايم بي‌زار
است.

جبرئيل گفت:
و من هم بي‌زار هستم اي محمد. (اکمال الدين- ج1- ص 398)
اين سنت حسنه‌اي که امام،‌پس از انقلاب، در ايران رايج کرد،‌که به خانواده‌اي شهدا
تبريک و تسليت مي‌فرمود، از آنجا نشأت گرفته است که جبرئيل امين از سوي پروردگارش
مأموريت يافت که به پيامبر اکرم در روز ولادت سرور و سالار شهيدان،‌تبريک و تسليت
بگويد.

بهرحال امام
حسين‌«ع» به دنيا آمد و در آغوش پيامبر بزرگ اسلام«ص» بمدت هفت سال،‌تربيت يافت که
در اين هفت سال،آنقدر حضرت، سفارش او و برادرش حسن «ع» را به مردم کرد که کتابهاي
سني و شيعه پر است از فضائل و مناقب اين دو بزرگوار که بيش از پنجاه مورد در
کتابهاي اهل سنت آمده است که پيامبر درباره اين دو برادر فرموده است: «الحسن
والحسين سيدي شباب اهل الجنة»- حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت‌اند. و درباره
امام حسين«ع» مکرر فرموده است: خدايا! من حسين را دوست مي‌دارم، پس دوس بدار کسي
که او را دوست مي‌دارد. و در جاي ديگر، مقام آن حضرت را بقدري بالا برده است که مي‌فرمايد:
هرکه حسين را دوست بدارد، در بهشت است و هرکه دوستداران حسين را نيز دوست بدارد،
در بهشت است. و آنگاه که فرمود: حسين مني و انا من حسين»- حسين از من است و من از
حسينم؛ تمام مطلب را بيان کرده و او را محيي شريعت خود و نگهدارنده قرآن و مکتب
خود مي‌داند. و اين مقام والا را بدست نياورد جز با پاسداري خالصانه حضرتش از
اسلام و قرآن و نثار خون پاک و مقدسش در راه احياي دين نيايش، درود خدا بر او و
اهل بيتش باد.

البته لازم
به توضيح نيست که مقام تمام امامان و پيشوايان ما والا و در اعلا درجه است و هر يک
در دوران خود،‌طبق وظيفه‌اي که خداوند به او محول کرده بود، عل مي‌کرد و به فرموده
حضرت رسول«ص» حسن و حسين هر دو امام‌‌اند، چه قيام کنند و چه بنشينند (يعني براي
خدا صلح کنند) ولي بهرحال چون سکه شهادت به نام حسين زده شد و در برابر متجاوزترين
و فاسدترين حاکمان غاصب قيام کرد و سخت‌ترين آزمايش الهي را در روز عاشورا به
بزرگترين فداکاري و ايثار تاريخ‌پذيرا شد، و با خون پاک خويش قلم سرخ بر آرمانهاي
پليد بني اميه کشيد، لذا به چنان مقام والائي دست يافت که پيامبر خود را از او و
او را از خود بداند و براي زيارت قبر مقدسش، آنقدر روايتها و فضيلت‌ها و اجرها نقل
شود که عبادتي از آن برتر و ارزشمندتر، متصور نشود.

 و چه خوش است سخن دوست شنيدن!

امام خميني
بدين‌مناسبت مي‌گويد.

«روز مبارک
سوم شعبان المعظم را که روز طليعه پاسدار و پاسداري از مکتب مترقي اسلام است به
عموم هم ميهنان و بخصوص پاسداران انقلاب اسلامي، تبريک عرض، و بحق بايد اين روز
معظم را روز پاسدار بناميم.

روز ولادت
با سعادت بزرگ پاسدار قرآن کريم و اسلام عزيز است؛ پاسداري که هرچه داشت در راه
هدف، اهداء کرد و اسلام عزيز را از پرتگاه انحراف رژيم طاغوت بني‌اميه نجات داد.
رژيم منحط بني‌اميه مي‌یفت تا اسلام را رژيم طاغوتي و بنيانگذار اسلام را برخلاف
آنچه بوده معرفي کند. معاويه و فرزند ستمکارش به اسم خليفه رسول الله،‌با اسلام آن
کرد که چنگيز با ايران، و اساس مکتب وحي را تبديل به رژيم شيطاني نمود.

اگر فداکاري‌
پاسداران عظيم الشأن اسلام و شهادت جوانمردانه پاسدارن و اصحاب فداکار او نبود،‌اسلام
در خفقان رژيم بني‌اميه و رژيم ظالمانه آن، وارونه معرفي مي‌شد و زحمات نبي‌اکرم«ص»
و اصحاب فداکارش به هدر مي‌رفت».

پس به جاست
که پاسداران عزيز انقلاب که اين روز بسيار عزير و ارجمند را به نام آنان نامگذاري
کرده‌اند، به آن حضرت درست اقتدا کنن و اخلاق کريمه او را براي خود بپسندند و خداي
نخواسته کاري نکنند که مقام مقدس پاسداري لکه‌دار شود و موجب وهن و سرشکستگي اسلام
عزيز گردد.

ما اين روز
خجسته را به مقام شامخ ولي الله الاعظم ارواحناه فداه، رهبر عزيز انقلاب و عموم
شيعيان و ارادتمندان ساحت مقدس امام سوم بويژه پاسداران متعهد و گرامي انقلاب
اسلامي،‌ تبريک و تهنيت گفته، توفيق پيروي هرچه بهتر از سيدالشهداء عليه‌السلام را
براي همگان آرزومنديم.