چهارم شعبان
ولادت ماه تابان بنيهاشم
حضرت عباس،
اين فرزند برومند علي و برادر وفادار و مخلص حسين؛ اين مجاهد بزرگ راه خدا و بنده
شايسته او، اين الگوي تمام فضيلتها، کرامتها، شهامتها، ايثارها و خصال کريمه
انساني و اين انسان والا و ماه تابان بنيهاشم در سال بيست و ششم هجري متولد شد و
در آغوش نفس رسول الله، حضرت اميرالمؤمنين صلوات الله و سلامه عليه، تربيت شد و در
روز عاشوراي 61 هجري که بيش از سي و چهار سال از عمر مبارکش نگذشته بود، پس از
آنکه بزرگترين و مقدسترين مراحل ايثار و از خود گذشتگي را در طول تاريخ انسانيت،
به نام خود به ثبت رساند، در محفل عاشقان الله، و در رکاب برادر بزرگوار و امام
زمانش حضرت اباعبدالله،به معبود خود پيوست و به آن مقام ارجمند و والائي دست يافت
که هيچ شهيدي به آن مقام نرسيده است.
حضرت سجاد
سلام الله عليه دربارهاش ميفرمايد:
«ان للعباس
عندالله تبارک و تعالي منزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة».
از براي
حضرت عباس، نزد خداي تبارک و تعالي،منزلت و مقامي است که تمام شهداء در روز
رستاخيز به آن مقام غبطه ميخورند.
راستي اين
مقام ارجمند و والا را حضرت عباس از کجا بدست آورده است؟ آيا فرزند اميرالمؤمنين
عليهالسلام بودن کافي است يا حتي در رکاب سيدالشهداء عليهالسلام به شهادت رسيدن،کفايت
ميکند؟ البته واضح است که شهيدان روز عاشورا که در رکاب حضرت کشته شدند و به اين
فوز عظيم نائل آمدند،برترين افراد روي زميناند و بالاتر از آن مقامي نيست ولي با
اين حال،حضرت ابوالفضل سلام الله عليه از ويژگي ديگري برخوردار است که حتي شهيدان
کربلا نيز غبطه آن مقام ميخورند. شايد آن ايثار عجب و غريبي که از خود نشان داد و
با لب تشنه از کنار رود روان برخاست،او را به اين مقام رسانده باشد زيرا چنين
ايثاري در هيچ دوراني از دورانهاي تاريخ ديده و شنيده نشده است. از آن که بگذريم،
در حالات حضرت عباس در همان چند روز آخر عمر، مطالبي نقل شده است که انسان را به
شگفتي وا ميدارد هرچند ما بسيار متأسفيم که تاريخ، در اثر فشار ستمگران و حاکمان
جائر، درباره اين رادمرد جهان انسانيت،کمتر مطالبي گفته و گذشتههاي او را که
قطعا پر است از ايثار و برادري و فداکاري و عظمت و شجاعت و شهامت و خدمت به اسلام
و قرآن و حجت خدا، ناديده گرفته است ولي بيگمان امامان معصوم،آن حضرت را خوب ميشناختند
که آنطور حضرت سجاد عليهالسلام او را معرفي ميکند و مي فرمايد: «خدا رحمت کند
عمويم حضرت عباس را که ايثار نمود و در رکاب برادرش با شجاعت، بهترين کارزار را
کرد و جان خود را فداي برادرش نمود».
و امام صادق
عليهالسلام دربارهاش ميفرمايد:
«حضرت عباس
بنعلي، عموي ما، مردي تيزيين، متعهد و داراي ايماني محکم و استوار بود. او همراه
ابيعبدالله و در رکابش جهاد کرد و با دشمنان نيکو پيکاري نمود و سرانجام به درجه
عظيمه شهادت نائل شد».
فر رسيدن
چهارم شعبان، که يادآور ولادت آن انسان عظيم و ايثارگر بزرگ تاريخ اسلام است را به
مقام معظم حجة بن الحسن سلام الله عليه،رهبر انقلاب و ملت متعهد و ايثارگر ايران،
تبريک و تهنيت عرض نموده، اميدواريم در تمام مراحل زندگي، بتوانيم از آن ماه تابان
بنيهاشم و سقاي کربلا در تمام ابعاد و مراحل زندگي خود الگو بگيريم و درسهاي
استقامت،برادري، ايثار، شجاعت و خلوص را از آن حضرت فرا گيريم ان شاءالله
و چه خوش
گويد آية الله غروي اصفهاني معروف به کمپاني:
قامت معتدلش
را نتوان طوبي خواند
چمن
«فاستقم» از سرو قدش بست
لاله روي وي
از گلشن توحيد دميد
سنبل روي وي
از روضه تجريد برست
شاه اخوان
صفا، ماه بنيهاشم او است
شد در او
صورت و معني به حقيقت پيوست
ساقي باده
توحيد و معارف عباس
شاهد بزم
ازل، شمع شبستان الست