دانستنيهائي
از قرآن
بشارت
دنيا و آخرت
الا
ان اولياء الله لاخوف عليهم و لا هم يحزنون* الذين آمنوا و کانوا يتقون* لهم
البشري في الحيوه الدنيا و في الاخره، لا تبديل لکمات الله، ذلک هو الفوز العظيم».
(سوره يونس- آيات 62 الي 64)
هان
بدانيد که دوستان و اولياي خدا را هيچ ترس و غمي نيست؛ آنان که ايمان آوردند و
تقوا داشتند، بشارت باد به آنان در زندگي دنيا و آخرت. همانا کلمات خدا تغييرپذير
نيست و اين است کاميابي و رستگاري بزرگ.
ولايت
را اين چنين معنا کرده اند که هر واسطه و حائلي ميان دو شيء، برداشته شود و لذا به
قرب و نزديکي بسيار به يکديگر، استعاره شده است. و لذا به هر دو طرف ولي گفته مي
شود و اولياي خدا آن کساني هستند که به حدّي در اطاعت اوامر مولايشان اصرار
ورزيدند و در ستورهايش کوتاهي نکردند، که ديگر واسطه اي ميان آنها و خدا نيست و
آنها تمام کارهايشان را به خدا سپردند و خداوند اجابتشان کرده است.
در
اين آيه اشاره به اين شده است که اولياي خدا، چون خدا را دارند، لذا هيچ خوف و
وحشتي و هيچ غم و اندهي آنان را فرا نمي گيرد. اين نفوس مطمئنه اي که تنها به خدا
وابسته اند، همواره در اين اطمينان و آرامش قلبي هستند و در دنيا و آخرت، خوشحال و
مسرورند چرا که راضي به رضاي الهي اند و تمام وجود خود را به او واگذار کرده اند.
در
ايه بعد اين اولياي خدا را با دو ويژگي معرفي مي کند. 1-ايمان 2-تقوا و چون تقوا
را بار واژه «و کانوا يتقون» آورده است، معلوم مي شود، از نظر زماني بايد بيش از
ايمان باشد يعني همواره بايد ايمان و تقواي اينان با هم باشد و استمرار و ادامه
داشته باشد. پس اگر کسي ايمان آورد و معتقد به چيزي شد، بايد در آن تقوا داشته
باشد. به زبان ساده تر: اگر تمام دنيا از عقيده شان برگردند، تو چون ايمان داري
نبايد برگردي. مؤمن واقعي کسي است که اگر جمله کائنات کافر گردند،در ايمانش ذرّه
اي تزلزل پيدا نشود و همچنان در برابر پروردگارش تسليم باشد و احکام خدا را بدون
کم و زياد پيروي و اطاعت کند و خود را حقيقتاً به پروردگارش بسپارد؛ پس از چيزي
خشم نکند جز براي او و به چيزي خرسند نگردد جز در اطاعت او. ايمان کامل و راسخ اين
است وقتي ايمان به خدا پيدا شد، استقامت و پايداري همراه آن باشد وهيچ چيز نتواند
او را در تصميم قاطعش که تسليم تمام امر به خدا است،متزلزل و متردّد کند «الذين
قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائکه ان لا تخافوا و لا تحزنوا و
ابشروا بالجنه التي کنتم توعدون* نحن اولياؤکم في الحيوه الدنيا و في الآخره»
(سوره فصلت – آيه31)- آنان که گفتند پروردگار ما «الله» است و در اين عقيده،
پابرجا مانده و استقامت ورزيدند، در آن صورت است که فرشتگان الهي برآنان نازل شوند
و بگويند که نترسيد و غمگين نباشيد و به بهشتي که وعده تان مي دادند،شما را بشارت
باد. ما اولياي شما در دنيا و آخرت هستيم.
آري!
کسي که ايمان آورد استقامت ورزيد يعني تقواي الهي داشت، خداوند در دنيا و آخرت
وليّ او خواهد بود و تمام امورش را به عهده خواهد گرفت و آنقدر او را مقرب درگاه
خويش مي کند که ديگر جز خدا نبيند و جز خدا نشنود. دست او دست خدا باشد و ديه اش
ديده خدا..
در
ادامه آيات به بشارت الهي برخورد ميي کنيم، چنانکه در سوره فصلت نيز آمده بود.
«لهم البشري في الحيوه الدنيا و في الخره» – دردنيا و آخرت خداوند اينان را بشارت
مي دهد- به چه بشارت مي دهد؟ هرچند دراين آيه مورد بشارت بوضوح ذکر نشده است ولي
با قرائن آيات ديگر مي توان فهميد.
در
سوره دوم، آيه 47 مي فرمايد: «وکان حقاً علينا نصر المؤمنين»- ما برخود واجب
دانستيم که مؤمنين را پيروز گردانيم.
و
در آيه 51 از سوره مؤمن نيز مي فرمايد: «انا لننصر رسلنا والذين آمنوا في الحيوه
الدنيا و يوم يقوم الاشهاد» – همانا ما رسولان خود و مؤمنين را در دنيا و آخرت
پيروز و سرفراز قرار مي دهيم.
پس
در دنيا بشارتي که مايه روشني چشم مؤمنين است، همين پيروزي و سرفرازي است. پيروزي
بر تمام دشمنان و شياطين انسي و جني چرا که اگر انسان بر نفس اماره خويش که همواره
او را به سوء و بدي امر مي کند، پيروز و چيره شد، قطعاً خداي سبحان او را بر ديگر
دشمنان و شياطين پيروز مي گرداند. و دليل روشنش امام عزيزمان «قدرس سره» بود که بر
نفس خويش چيره شد، پس خداوند او را برتمام شياطين بزرگ و کوچک چيره و غالب ساخت و
دنيا در برابرش به خضوع و فروتني افتاد و دشمنان با آن همه سلاح و عدّه و عدّه، از
اين قدرت غيبي و نهانيش شگفت زده و وحشت زده شده بودند. اين نبود جز با تکيه آن
مرد الهي بر پروردگارش و با تقوائي که ملازم ايمانش بود و با استقامتي که در دين
داشت. و اين معني هرگز منحصر به امام امت نيست، بلکه هرکس مي تواند با چنين تصميمي
و با چنين ايماني،به آن مقام ارجمند نائل آيد، فقطهمت مي خواهد و همتي بسيار بلند.
و
اما بشارت اخروي اين مؤمنان، بي گمان بهشت جاويدان و فردوس برين است. در آيه 12 از
سوره حديد مي خوانيم:
«بشريکم
اليوم، جنات تجري من تحتها الانهار» – بشارت امروز شما بهشت ها و جناتي است که
روده در زير آن جاري است.
و
در خاتمه تأکيد ميفرمايد که هرگز وعده خدا تخلف پذير نيست و تغييرو تبديل در کلمات
الهي راه ندارد، آنگاه اين مؤمنين را دوباره شاد و خرم مي کند و به آنان اعلام مي
فرمايد که: اين است کاميابي و رستگاري و فوز بزرگ.
پس مبارک باد بر شما اي مؤمنان تقوا پيشه
واي صالحان اين فوز عظيم.