سخنان معصومين

سخنان
معصومين

ستايش
بيجا

رسول
الله صلي الله عليه و آله و سلم:

«يا
ابن مسعود، اذا مدحک الناس فقالوا: انک تصوم النهار و تقوم الليل و أنت علي غير
ذلک فلاتفرح بذلک، فان الله تعالي يقول، [ولا تحسبن الذين يفرحون بما أتوا و يحبون
أن يحمدوا بما لم يفعلوا، فلا تحسبنهم بمفازه من العذاب و لهم عذاب أليم]». (بحار
الانوار- ج74 – ص103)

اي
ابن مسعود، اگر مردم تو را ستودند و گفتند که تو روزها روزه مي گيري و شبها، شب
زنده داري مي کني و تو چنين نبودي، پس خرسند مشو،چرا که خداي تعالي مي فرمايد:
مپندار کساني که به کارهاي خويش خرسند مي شوند و دوست دارند براي کارهائي که انجام
نداده اند،ستايش شوند، مپندارشان که از عذاب الهي رهائي يابند، بلکه آنان را عذابي
دردناک خواهد بود.

رسول
اکرم صلي الله عليه و آله و سلم:

«اذا
مدح الفاجر اهتزّ العرش و غضب الرّب». (بحار-ج74- ص150)

اگر
انسان تبهکار، ستايش شود، عرش خدا بلرزه د مي آيد و پروردگار غضب مي کند.

رسول
اکرم صلي الله عليه و آله و سلم:

«من
قال اني خير الناس فهو من شر الناس و من قال: اني في الجنه، فهو في النار».
(بحار-ج67- ص398)

هر
که بگويد من بهترين مردمم، او از بدترين مردم است و هرکه بگويد من حتماً در بهشت
ام، او در جهنم است.

اميرالمؤمنين
عليه السلام:

«و
الصق بأهل الورع و الصدق، ثم رضهم علي أن لا يطروک، و لا يبجحوک بباطل لم تفله،
فان کثره الاطراء تحدث الزهو و تدني من العزه… و اياک و الاعجاب بنفسک، و الثقه
بما يعجبک منها ، و حبّ الاطراء، فان ذلک من أوثق فرص الشيطان في نفسه ليمحق ما
يکون من احسان المحسنين» (نهج البلاغه – کتاب 54- عهدنامه امام به مالک اشتر)

خود
را به پارسايان و راستگويان بچسبان و همنشين آنان باش و آنان را وادار کن که تو را
مدح و ستايش نکنند و از کاري که انجام نداده اي- از روي نادرستي- تو را شاد
نگردانند، چرا که بسيار مدح و ستايش کردن، تکبر و خودپسندي به بار مي آوردو او را
سرکش مي سازد… و زنهار از خودپسدي و تکيه به امري که تو را وادار به خودپسندي
سازد و از اينکه دوست داشته باشي که مردم تو را بستايند و تعريفت کنند، چراک ه اين
برجسته تريم فرصتهاي شيطان است تا پاداش و اثر نيکي نيکوکاران را از بين ببرد.

اميرالامؤمنين
عليه السلام:

«مادح
الرجل بما ليس فيه، مستهزي به». (غررالحکم)

کسي
که ستايش کند شخصي را به چيزي که در او نيست، در حقيقت او را مسخره کرده است.

امام
صادق عليه السلام:

«لا
تغترّ بقول الجاهل و لا بمدحه فتکبّر و تجّبر و تعجب بعملک، فلان أفضل العمل
العباده و التواضع». (بحار – ج75- ص283)

هرگز
به سخن جاهل و به ستايشش مغرور نشو که تکبر ورزي و خود را نشناسي و به کار خويش
شگفت زده گردي، گرا که برترين کارها عبادت و فروتني است.

امام
صادق عليه السلام:

«لا
يصير العبد عبداً خالصاً لله عزوجل حتي يصير المدح و الذم عنده سواء، لان الممدوح
عندالله عزوجل لايصير مذموماً بذمهم و کذلک المذموم، فلا تفرح بمدح أحد،فانه لا
يزيد في منزلتک عندالله و لا يغنيک عن المحکوم لک و المقدور عليک، و لا تحزن أيضاً
بذمّ أحد فانه لا ينقص عنک به ذربه». (بحار – ج 69- ص294)

هرگز
بنده اي،بنده خالص براي خداي عزوجل نمي شود تا اينکه ستايش و نکوهش مردم، در نظرش
يکسان گردد، چرا که اگر کسي نزد خداي عزوجل،ستوده است، با مذمت ديگران، نکوهيده
نمي گردد. پس تو به ستايش و تعريف ديگران خرسند مشو چرا که اين تعريف ها، هرگز بر
مقام و منزلت تو نزد خداوند نمي افزايد و از آنچه براي تو مقدر شده بي نياز نمي
سازد و به مذمت کسي نيز غمگين مشو که ذرهّاي از تو نمي کاهد.

امام
حسن عسگري عليه السلام:

«من
مدح غير المستحق فقد قام مقام المتهم». (بحار، ج75- ص378)

هرکه
انسان ناشايسته اي را ستايش کند، جاي متهم به خود گرفته است.