دانستنى هايى از قرآن
نعمت هاى بهشتى
((مثل الجنه التى وعد المتقون فيها إنهار من مإ غير آسن و إنهار من لبن لم يتغير طمعه و إنهار من عسل مصفى و لهم فيها من كل الثمرات و مغفره من ربهم… ))
(سوره محمد, آيه15)
بهشتى كه به تقوا پيشگان وعده داده شده است, در آن نهرهايى از آب گوارا و نهرهايى از شيرى كه طعمش تغيير نكرده و نهرهايى از شرابى است كه براى آشاميدگانش لذت بخش است و نهرهايى از عسل خالص وجود دارد و هم چنين براى آنان است از تمام ميوه هاى بهشتى و سرانجام آموزش و مغفرت پروردگارشان.
در اين آيه, خداوند ضمن برشمردن برخى از نعمتهاى بهشتى, مثل مى زند به نعمت هايى كه در دنيا وجود دارد و براى ما شناخته شده است. شايد مثل زدن بدين معنى است كه نعمت هاى بهشتى خيلى بالاتر و والاتر است كه در الفاظ و واژه ها بگنجد ولى خداوند براى تقريب اذهان مردم, به برخى از نعمت هاى دنيوى مثل مى زند و تشبيه مى كند تا مطلب تقريبا براى انسان ها روشن شود وگرنه تنها اين نعمت هاى ياد شده نيست كه نعمت ها فراتر از آن است ((فيها ما تشتهى الانفس و تلذ الاعين)) آن چه نفس انسان ميل مى كند و ديدگانش لذت ببرد در بهشت ديده مى شود ولى اين نمونه اى است از خروار.
در اين نعمت ها چهار نهر ديده مى شود, به اضافه ميوه هاى شناخته شده و شناخته نشده گوناگون, سپس با يك نعمت معنوى ختم مى گردد.
نهرها نيز در بهشت بيشتر از اين چهار نهر است كه در جاهاى ديگر قرآن خصوصا در سوره انسان بدان ها اشاره شده ولى اين چهار نهر, هر يك الگوى نعمتى الهى است:
آب: براى رفع تشنگى.
شير: براى رفع گرسنگى.
شراب: لذت بخش.
عسل: نشاطآور و قدرت آفرين.
همانطور كه ملاحظه شد هر يك از اين چهار نهر نمونه اى از يك نعمت مهم خداوند است كه در دنيا نيز به نحوى مورد استفاده قرار مى گيرد, جز در مورد شراب كه قطعا چيزى سواى شراب مست كننده است و لذا با كلمه ((لذه للشاربين)) توصيف شده كه نه تنها مسكر نيست, بلكه هيچ كدام از عوارض بد شراب دنيوى را دارا نمى باشد, و به جاى مستى و سكر و سردرد و سرگيجه و هزاران عوارض بد كه از آشاميدن شراب ناشى مى شود, لذت بخش و مسرت آور است. در آيه ديگر مى فرمايد: ((لافيها غول و لا هم عنها يترفون)) آن شراب نه مايه تباهى عقل است و نه انسان را مست مى كند.
نكته ديگرى كه در آيه وجود دارد اين است كه اين نهرها زياد است و متنوع, نه اين كه نهرى براى آب باشد و نهرى براى شراب و…
مإ غير آسن: آسن يعنى بد بو. آبى كه زياد بماند, رنگ و بوى آن تغيير مى كند ولى آب نهرهاى بهشتى زلال است و گوارا و هيچ گاه رنگ و بو و طعمش تغيير نمى كند هرچند قرن ها بر آن بگذرد.
لبن لم يتغير طعمه: شيرى كه در اثر ماندن طعمش تغيير نمى كند. شير از ساير مواد غذايى زودتر فاسد مى شود, ولى نهرهاى شير بهشتى هميشه خوش طعم و گوارا است.
عسل مصفى: عسل خالص و صاف كه هيچ اثرى از شمع و آلودگى هاى ديگر ندارد و هيچ چيز به آن اضافه نشده است.
كل الثمرات: يعنى تمام ميوه ها, چه آنهايى كه در دنيا است و از آن برخورداريم و چه ميوه هاى بهشتى منحصر به فرد كه در دنيا اثرى از آنها نيست.
مغفره من ربهم: سرانجام, پس از يادآورى آن همه نعمت هاى مادى, بالاترين نعمت, مغفرت و رضوان الهى است. در جاى ديگر مى فرمايد: ((و رضوان من الله اكبر)) و اين از هر نعمتى ارزنده تر است كه خداوند از آنها خشنود باشد و رحمتش را شامل حالشان كند و گناهان و كوتاهى هاى دنيا را به رخشان نكشد تا هيچ رنج و نگرانى از گناهان دنيوى نداشته باشند. ((رضى الله عنهم و رضوا عنه ذلك هو الفوز العظيم)) و اين است رستگارى بزرگ كه خدا آنان را شامل رحمت بى پايانش كند و آنان نيز از اين فضل و لطف الهى راضى و خشنود باشند. به اميد آن نعمت هاى اخروى جاويدان.