رسول اکرم (ص):
“من اذاع فاحشه کان کمبتدیها و من عیر مومنا”
“بشییء لایموت حتی یرکبه”
هرکس که گناه زشت دیگران را منتشر کند، مانند کسی است که آن را انجام داده است و هر کس مومنی را شماتت کند به عملی که انجام داده، قبل از اینکه بمیرد، مرتکب آن عمل می شود.
امیرالمومنین (ع):
“ثلاث علامات للمرائی: ینشط اذا رای الناس و”
“یکسل اذا کان وحده و یحب ان یحمد فی جمیع اموره”
ریاکار سه علامت دارد: ۱- چون در میان مردم باشد، با نشاط است. ۲- همین که تنها شد کاهلی و تنبلی می کند. ۳- دوست دارد که بر همه کارهایش او را تحسین و ستایش کنند. (خوب است خودمان را با این سه علامت بیازمائیم زیرا ریا مرض پلیدی است که انسان به آسانی آن را احساس نمی کند).
امام حسین (ع):
“لاتقولن فی اخیک المومن اذا تواری عنک الا-”
“ما تحب ان یقول فیک اذا تواریت عنه”
آنجا که برادر مومنت حاضر نیست، درباره او همان گونه سخن بگوی که دوست داری درباره تو بگوید آنجا که حاضر نیستی.
امام مجتبی (ع):
“علم الناس علمک و تعلم علم غیرک، فتکون”
“قد انفقت علمک و علمت مالم تعلم”
دانش خود را به مردم بیاموز و دانش دیگران را فراگیر، دراین صورت دانسته ها را انفاق کرده ای و ندانسته ها را یاد گرفته ای.
امام زین العابدین (ع):
“علامات المومن خمس: الورع فی الخلوه و الصدقه”
“فی القله، و الصبر عند المصیبه، والحلم عند الغضب،”
“و الصدق عند الخوف”
نشانه های مومن پنج چیز است: خداترسی در پنهانی، صدقه در تنگدستی، صبر در مصیبت، بردباری هنگام خشم و غضب، و راستگوئی هنگام ترس.
امام باقر (ع):
“انی لارجود النجاه لهذه الامه لمن عرف حقنا منهم الا لاحد”
“ثلاثه: صاحب سلطان جائر و صاحب هوی والفاسق المعلن”
من برای هریک از افراد این امت که ولایت ما را پذیرفته باشد امید نجات دارم مگر سه نفر: درباری پادشاه ستمگر، و هوا پرست، و آنکه آشکارا گناه می کند.
امام صادق (ع):
“من خاف الله اخاف الله منه کل شییء و من لم یخف الله”
“اخافه الله من کل شییء”
هر که از خدا بترسد، خداوند همه چیز را از او بترساند. و هر که از خدا نترسد، خدا او را از همه چیز بترساند.
امام جواد (ع):
“اظهار الشییء قبل ان یستحکم مفسده له”
اعلام و اظهار امری قبل از قطعی شدن آن، موجب تباهی آن است (قابل توجه مسئولین امور).
امام هادی (ع):
“الغناء قله تمنیک و الرضا بما یکفیک و الفقر شره”
“النفس و شده القنوط”
بی نیازی آن است که اندکی مال داشته باشی که تو را امیدوار سازد و راضی باشی به آنچه تو را کفایت می کند. و فقر و تنگدستی آن است که انسان، طمع بسیار داشته باشد و به آینده سخت ناامید باشد.
امام عسکری (ع):
“اذا نشطت القلوب فاودعوها واذا نفرت فودعوها”
هرگاه دلهایتان آماده و با نشاط بود، آنها را از معارف پرسازید و هرگاه رمیده و خسته بود آنها را رها سازید.