سخنان معصومين

پاداش روزه دار

·       
پيامبر اكرم ((ص)) :

« الصّائِمُ في عِبادَةِ اللهِ وَ اِنْ كانَ
نائِماً عَلی فِراشِهِ مالَمْ يَغْتَبْ مُسْلِماً»                                                            
(كافی ـ ج4ـ ص64)

روزه دار در حال
عبادت خدا است، گرچه در رختخوابش خواب باشد، تا آنگاه كه مسلمانی را غيبت
نكرده  است.

]برادران و خواهران عزيز روزه دار در
اين ماه مبارك توجه داشته باشند كه غيبت نه تنها گناه بزرگی ‌است بلكه ثواب روزه
را نيز ممكن از بين ببرد. پس چه بهتر كه با تمرين غيبت نكردن در اين ماه پر فضيلت،
كوشش كنند برای هميشه از اين آفت اجتماعی رهائی يابند. [

·       
پيامبر اكر م ((ص)) :

« نَوْمُ الصّائِمِ عِبادَةٌ‌و نَفَسُهُ
تَسْبيحٌ »    ( بحار الانوار ـ ج 96 ـ ص
248 )

خواب روزه دار عبادت
است و نفس كشيدنش تسبيح خداوند.

·       
رسول اكرم (( ص)) :

« مَنْ مَنَعَهُ الصّوْمُ مِنْ طَعامٍ
يَشْتَهيهِ، كانَ حَقّاً عَلَی اللهِ أَنْ يُطْعِمَهُ مِنْ طَعامِ الْجَنّةِ وَ
يَسْقِيَهُ مِنْ شَرابِها ».                   
( بحار الانوار ـ ج 96 ـ ص 331 )

كسی كه روزه، او را
مانع شود از غذائی كه اشتهايش دارد، بيگمان خداوند او را از غذای بهشت می خوراند و
از آبش سيراب می كند.

·       
پيامبر اكرم ((ص)) :

« ما مِنْ صائِمٍ يَحْضُرُ قَوْماً
يَطْعَمُوْنَ اِلّا سَبّحَتْ أَعْضاؤُهُ، وَ كانَتْ صَلاةُ الْمَلائِكَةِ عَلَيْهِ
وَ كانَتْ صَلاتُهُمْ لَهُ اِسْتِغْفاراً ».                 ( من لا يحضره الفقيه ج 2 ص 52
)

روزه داری نيست كه بر
گروهی وارد شود و آنان را در حال غذا خوردن ببيند، مگر اينكه اعضای بدنش تسبيح خدا
گويند و فرشتگان بر او درود فرستند و اين درود فرشتگان برای او استغفار و طلب
آمرزش است.

·       
امير المؤمنين (( ع))
:

« نَوْمُ الصّائِمِ عِبادَةٌ‌، وَ صَمْتُةُ
تَسْبيحٌ، و دُعاؤُهُ مُسْتَجابٌ،و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ، اِنّ  لِلصّائِمِ عِنْدَ اِفْطارِهِ دَعْوَةٌ
لاتُرَدُّ ».                       ( بحار
الانوارـ  ج 93 ص 360)

خواب روزه دار عبادت
و سكوتش تسبيح و دعايش مستجاب و اعمالش دو برابر است. همانا برای‌ انسان روزه دار
هنگام افطار دعائی است كه رد نمی‌شود.

·       
امام صادق (ع):

« لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ،‌ فَرْحَةٌ‌ عِنْدَ
اِفْطارِهِ و فَرْحْةٌ‌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ »  
( كافی ج 4 ص 65 )

روزه دار را دو
خوشحالی است، يكی‌ هنگام افطار و ديگری هنگام ديدار با پروردگار.

·       
امام صادق (ع):

« مَنْ صامَ لِلّهِ عَزّوَجَلّ يَوْماً في
شِدّةِ‌الْحَرّ فَأَصابَهُ ظَمَأٌ وَ كَّلَ اللهُ بِهِ اَلْفَ مَلَكٍ يَمْسَحُوْنَ
وَجْهَهُ وَ يُبَشِّرُوْنَهُ حَتّی اِذا اَفْطَرَ قال اللهُ عَزّوَ جَلّ : ما
اَطْيَبَ رَيْحَكَ وَ رُوْحَكَ ! مَلائِكَتی : اِشْهَدُوا أنّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُ
».                           ( كافی ـ ج 4
ص 65 )

هر كس برای ‌خدا در
شدت گرما يك روز را روزه بدارد و او را تشنگی فراگيرد، خداوند هزار فرشته را موكل
كند كه صورتش را مسح كند و او را بشارت دهند تا آنگاه كه افطار كند، خداوند
بفرمايد : چه خوش است بوی تو و روح و روان تو. ای ملائكه من ! شهادت دهيد كه من او
را آمرزيدم.