همراه با امام بسوي:
حج
پايگاه انقلاب جهاني اسلام
حجة الاسلام و المسلمين موسوي خوئينيها
بسم الله الرحمن الرحيم
وَ‌أَذِن فيِ النَّاسِ بِالحَجِّ
يَأتوكَ رِجَآلَا وَ‌عَلَي كُلِّ ضَامِرٍ يَأتينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَميِقٍ
لَيشهَدُواْ مَنَفِع لَهُم…
«به ابراهيم خليل خطاب ميشود كه مردم
را به حج بخوان تا براي شهود منافع خود از همه اقطار بيايند، اين منافع، منافع
جامعه است: منافع سياسي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي…».
(پيام امام بمناسبت عيد قربان-
12/6/62).
«و از جمله وظائف در اين اجتماع عظيم
دعوت مردم و جوامع اسلامي به وحدت كلمه و دفع اختلافات بين طبقات مسلمين است…».
(پيام امام به زائران بيت الله
الحرام- 7/7/58).
«حجّي كه خداي تبارك و تعالي ميخواهد
و حجّي كه اسلام از ما خواسته است آن است كه وقتي ميرويد حج، مسلمين بلاد را
بيدار و با هم متحد كنيد».
(از بيانات امام در ديدار با
روحانيون كاروانها- 26/5/62).
جامعيّت حج
در ميان عبادات اسلامي اگر جستجو
كنيم شايد بتوانيم عبادتي را بيابيم كه علّت تشريع آن تنها تنظيم رابطه فرد با
آفريدگار جهان، رابطه عاشق با معشوق، و تنها نتيجهاش ثواب آخرت و بهشت و يا
بالاتر لقاء حق باشد بدون كمترين تأثيري در جامعه و ابعاد مختلف آن، ليكن در ميان
همين عبادات نميتوان انكار نمود كه «حج» از بزرگترين عباداتي است كه از جامعيّت
كاملي برخوردار ميباشد يعني دنيا و آخرت، فرد و اجتماع، ظاهر و باطن، عرفان و
سياست، عشق و فناء في الله، جهاد و ايثار همه و همه را يكجا در خود جا داده است
نيز ميتوان ادّعا كرد كه در عين شمول و فراگيري نسبت به همه ابعاد زندگي يك ملت
واحد نيرومند بعضي از ابعاد آن بر سايرين غلبه دارد.
«فريضه حج در بين فرائض الهي از
ويژگيهاي خاصي برخوردار است و شايد جنبههاي سياسي و اجتماعي آن بر جنبههاي
ديگرش غلبه داشته باشد با آنكه جنبه عباديش نيز ويژگي خاصي دارد… علماء اعلام و
خطباي معظم مسلمانان را به جهات سياسي و وظائف بسيار خطيرشان آگاه سازند».
(پيام امام بمناسبت حج- 15/6/60).
«بعد عبادي حج كه از آغاز آن يعني
محرم شدن تا پايان مناسك سراسر عبادت است و بايد با قصد قربت و اطاعت فرمان خدا
باشد هر چند كه بيشتر از هر جنبه ديگرش مورد توجه مسلمانان است و براي فراگيري
مناسك آن و احكام هر جزءش سعي فراوان ميشود و گاهي در انجام آن تا حد وسواس دقت
بكار ميرود ليكن اين عبادت بزرگ از آنچنان محتواي عظيم عرفاني و روحاني برخوردار
است كه جز بندگان خاص آن معبود مطلق و عاشقان رازدار آن معشوق حقيقي ديگران از
آنهمه اسرار و اشارات محروم و مهجورند و هر چند كه هر مسلماني كه توفيق حضور در آن
اماكن و مواقف مقدسه را پيدا ميكند سعي در انجام مكرر طواف و سعي و نماز و عبادت
در مسجد الحرام و يا حرم كعبه و مشاعر را محل قيام و شورش جبهه توحيد و موحدين
عالم در برابر جبهۀ شرك و كفر قرار دهيم.
آية الله العظمي منتظري
امام در اهميت بعد سياسي حج و لزوم
رعايت آن معتقدند كه شرط قبول حج اين است كه همراه با ابعاد سياسي آن برگزار شود و
حج بدون اين بعد قبول نميشود بلكه صورتي بي معناست و حتي حج نيست زيرا اعمالي كه
بقصد انجام يك عبادت آورده ميشود در صورتي مصداق آن عبادت است كه آن اعمال آنچنان
كه خداوند خواسته است آورده شود نه آنچنان كه شيطان ميخواهد كه شيطان نه تنها ترك
يك عبادت را ميخواهد بلكه گاهي عبادت بي محتوي را بيشتر ميپسندد زيرا كه هم
نيروها هدر ميرود و هم مقصود اسلام تحقق نمييابد و برگشتن گمراه از بيراهه به راه
حق بسي مشكلتر است از طي طريق حق براي كسي كه هنوز وارد راهي نشده است «جاهل
متنسّك» كه پيامبر فرمود پشت مرا شكست كسي است كه عبادتي را انجام ميدهد اما نميداند
كه چه ميكند و چگونه بايد آن عبادت را انجام دهد كه نه تنها ثوابي ندارد بلكه پشت
نهضت و انقلاب و اسلام و رهبري آنرا ميشكند، زيرا اين عبادت بدون رعايت شرائط آن
و فاقد روح و محتوي براي عبادت كننده جاهل بر اثر تكرار و عادت به تبليغ شياطين
چنان ميشود كه عبادت كننده را كم كم از محور رهبري دور ميسازد و بتدريج وارد در
خطي و راهي مقابل خط رهبري ميگردد و در مقاطع حساس و سرنوشت ساز حركت و انقلاب،
رودروي رهبر و انقلاب ميايستد و وسوسههاي شيطاني هم اين مقابله را براي وي توجيه
ميكند بطوريكه هم خود مسلمان و پيرو رهبر ميداند و هم مقابله و رودروئي با رهبري
را جايز ميشمارد: «انقصم ظهري رجلان: عالم متهتك و جاهل متنسّك». كه تفسير كافي
براي اين سخن دردآلود رهبري را مجال ديگر لازم است:
«حج از مسائلي است كه جنبه سياسياش
بسيار بيشتر است از جنبههاي عبادياش… مسلمين بايد در حج وقتي كه ميروند يك حج
زنده يك حج كوبنده يك حجي كه محكوم كننده اين شوروي جنايتكار و آن آمريكاي
جنايتكار باشد انجام دهند يك همچو حجي مقبول است اگر ما حج برويم و مصالح مسلمين
را در نظر نگيريم بلكه بر خلاف مصالح مسلمين هي روي جنايتها پرده بپوشيم نگذاريم
مسلمين صحبت بكنند از جنايتهائي كه بر مسلمين ميگذرد و جنايتهائي كه از حكومتها و
از قدرتهاي بزرگ بر مسملين ميگذرد اين حج نيست اين يك صورت بي معناست».
(از بيانات امام در ديدار با
روحانيون كاروانها- 26/5/62).
تاكيد بر وحدت مسلمين
امام كه احياء كننده حج و خصوصاً بعد
سياسي آن در اين زمان است در ميان همه مسائل مورد نياز مسلمين بيش از هر چيز بر
مسئله وحدت تكيه نموده و تحقّق اين ضرورت حياتي را از حج و از برگزار كنندگان آن
در ايام حج انتظار دارند امام در اكثر قريب به اتفاق پيامها و سخنانشان كه در
رابطه با حج عنوان نمودهاند بر وحدت مسلمين و پرهيز از هر گونه تفرقه و ايجاد
اختلاف تأكيد فراوان نمودهاند:
«و از جمله وظائف در اين اجتماع عظيم
دعوت مردم و جوامع اسلامي به وحدت كلمه و رفع اختلافات بين طبقات مسلمين است كه
خطبا و گويندگان و نويسندگان در اين امر حياتي اقدام نمايند و كوشش كنند در بوجود
آوردن جبهه مستضعفين كه با وحدت جبهه و وحدت كلمه و شعار «لااله الاّ الله» از تحت
اسارت قدرتهاي شيطاني اجانب و استعمارگران و استثمارگران بيرون آيند و با اخوت
اسلامي برمشكلات غلبه پيدا كنند…».
(پيام امام به زائرات بيت الله-
7/7/58).
امام چون ايجاد وحدت و رفع اختلاف را
از مهمترين اسرار تشريع حج ميدانند لهذا معتقدند كه غلبه بر اين مشكل كه ما در
ساير مشكلاتي است كه براي جهان اسلام پيدا شده است بايد در حج تحقق پيدا كند:
«مشكل مسلمين همين است كه بينشان
اختلاف انداختهاند و… اين مشكلي است كه در روز عيد و در روز عرفه در پناه خانه
خدا بايد حل بشود سران قوم در مكه معظمه مجتمع شوند و امر خداي تبارك و تعالي را
اطاعت كنند و در آنجا اجتماع كنند و مشكلات خودشان را با هم در ميان بگذارند و بر
آنها غلبه كنند…».
(از بيانات امام در ديدار سفراء
كشورهاي اسلامي- 28/7/59).
تعمق در تشريع مناسك حج و وجوب آن
براي همه كسانيكه توانائي حضور در آن مشاهده معظمه را دارند و تعيين زمان واحد
براي همه آنان و لزوم اطاعت مردم كه بطور اجتماع آن مناسك را انجام ميدهند:
«افيضوا من حيث افاض الناس» همه بيان اين حقيقت است كه هدفي در اين اجتماع و كنگره
عظيم نهفته است كه بدون تحقّق آن اين اعمال كالبدي بيجان
من دست برادري به تمام مسلمانان
متعهد جهان ميدهم و از آنان ميخواهم كه به شيعيان با چشم برداري عزيز نگاه كنند
و با اين عملشان همانند هميشه نقشههاي شوم اجانب را خنثي كنند.
امام خميني 21/6/59
خواهد بود و آن وحدت و اتحاد است. حج
افراد و آحاد مسملين را از بلاد مختلف و از نژادهاي گوناگون با فرهنگها و زبانهاي
بيگانه از هم، مجتمع ميسازد و لحظه به لحظه آن از مُحرِم شدن كه آغاز دور ريختن
تشخيصات فردي و قومي و محلي است تا طواف بر گرد يك محور تا «رومي» و هجوم و حمله
به يك دشمن؛ همه تفسير و بيان اين حقيقت است كه بايد مسلمين متحد شوند بر يك هدف و
مقصد واحد و اطاعت از يك فرمان و فرمانده و حمله بر يك دشمن كه همان دشمن اصلي است
و هر كه و هر چه در جبهه دشمن اصلي است. در حج يك آهنگ وجود دارد و آن آهنگ وحدت و
هماهنگي است:
«رمز تمام گرفتاريهاي كشورهاي اسلامي
اختلاف كلمه و عدم هماهنگي است كه خداوند تعالي در يك جمله بيان فرموده است: و
اعتصموا بحبل الله جميعاً و لا تفرّقوا… اعتصام به حبل الله بيان هماهنگي جميع
مسلمين است براي اسلام و به سوي اسلام و براي مصالح مسلمين و گريز از تفرقه و
جدائي و گروه گرائي كه اساس همه بدبختيها و عقب افتادگيهاست».
(پيام اما به زائران بيت الله-
7/7/58).
امام با نگاهي فقيهانه به ژرفاي
احكام و واجبات الهي و دقتي جامعه شناسانه در مناسك حج و جامعيّت اين عبادت بزرگ
اسلامي، غير ممكن ميداند كه اسلام و شارع مقدّس آن براي مسلمين چنين اجتماعي را
فراهم آورد و بهرهبرداري از آن اجتماع را براي تحقق مهمترين عامل اعتلاء مسلمين
يعني ايجاد وحدت و تفرقه زدائي منظور نكرده باشد در حاليكه اتحاد و وحدت عظيمترين
نفعي است براي مسلمين كه ميتوانند در حج شاهد آن باشند!
«… و اين وحدت كه اسلام شريف و
قرآن كريم بر آن پافشاري كردهاند با دعوت و تبليغ دامنهدار بايد بوجود آيد و
مركز اين دعوت و تبليغ مكه معظّمه در زمان اجتماع مسلمين براي فريضه حج است…».
(پيام امام بمناسبت عيد قربان-
12/6/62).
در حديث آمده است كه «حجرالاسود» دست
خداست در روي زمين كه مسلمين بوسيله اسلام آن با خداوند بيعت ميكنند و پيمان ميبندند
و امام اين پيمان را چنين تفسير ميكنند:
«… و با اتّكال به خداي بزرگ در
اين مواقف عظيمه پيمان اتّحاد و اتفاق در مقابل جنود شرك و شيطنت ببنديد و از
تفرّق و تنازع بپرهيزيد «و لا تنازعوا افتفشلوا و تذهب ريحكم».
(پيام امام بمناسبت روز عرفه-
30/8/58).
گوئي كه اساساً حج براي بهم پيوستن
مسلمين و آموزش هماهنگي و هدف گيري واحد و حركت و اطراق و باز هم كوچ كردن، حركت و
كوچ و روز، در شب، درنگ و ايستادن و اردو زدن در روز، در شب، آماده شدن، مسلّح
شدن، حمله كردن و ايثار نمودن، امّا همه اينها در حال بهم پيوستن و حتي دعا و راز
و نياز در حال اجتماع و بهم پيوستن.
«اي زائران خانه خدا در مواقف و
مشاعر الهي به هم بپيونديد و از خداوند تعالي نصرت اسلام و مسلمين و مستضعفان جهان
را بخواهيدن.
(پيام اما بمناسبت روز عرفه-
30/8/58).
امام خميني كه وحدت و كاربرد آن را
از قرآن و سنت بعنوان يك فقيه و اسلام شناس استنباط كرده بود در مسير مبارزاتش
عليه ستم و طاغوتيان كاربرد عملي آن را نيز آزمود بطوريكه هميشه يكي از اركان اصلي
پيروزي را وحدت كلمه مّلت ايران ميداند
«رمز پيروزي مسلمين در صدر اسلام
وحدت كلمه و قوت ايمان بود…»
به هنگامي كه امام از پاريس انقلاب را هدايت مينمود به اطلاع ايشان رساندم كه
بعضي از گروهها براي رسيدن به پيروزي مبارزه مسلّحانه را پيشنهاد مينمايند و
معتقدند كه بدون مبارزه مسلّحانه و تنها با تظاهرات و اعلاميه، شاه و رژيم
شاهنشاهي سرنگون نخواهد شد! امام در پاسخ فرمودند: «براي بيرون كردن شاه نياز به
مبارزه مسلحانه نيست مبارزه مسلحانه براي كارهاي بزرگتر لازم است و اگر ما موفق شويم
كه فقط علماء ايران را متّحد كنيم كه هم يكصدا بگويند كه شاه بايد برود و بر اين
كلمه واحده متّفق شوند، شاه ساقط ميشود» و امام آزمودند كه چنين شد و در حقيقت شاه
آنروزي ساقط شد كه اوّلين اعلاميه علماء قم در پاسخ مثبت به اين خواسته امام صادر
شد و در آن اعلاميه عدم مشروعيّت رژيم شاهنشاهي و سلطنت شاه اعلام گرديد و امام در
پاسخ اضافه نمودند كه مبارزه مسلّحانه و سلطنت شاه اعلام گرديد و امام در پاسخ
اضافه نمودند كه مبارزه مسلّحانه و حمله به نيروهاي نظامي و انتظامي از ناحيه مردم
و با اسلحه مشروعيّت مبارزه را در افكار عمومي دنيا از بين ميبرد زيرا در همه
دنيا پذيرفته شده است كه اگر به نيروي مسلح حمله شد لازم است كه از خود دفاع نمايد
وليكن امروز رژيم شاه محكوم است چرا كه همه دنيا ميبينند مردم در خيابانها راه ميروند
و خواسته خود را اعلام ميكنند و اين رژيم شاه است كه پاسخ مردم و شعارهايشان را با
گلوله ميدهد و… امام كه سلاح وحدت را از هر سلاح ديگري كارآمدتر ميداند و
كاربرد آنرا قطعيتر و مؤثرتر ميشناسد در هر فرصتي ملتها را به اين
عموم برادران و خواهران اسلامي بايد
توجه داشته باشند كه يكي از مهمات فلسفه حج ايجاد تفاهم و تحكيم برادري بين مسلمين
است.
امام خميني
سلاح توصيه ميكنند و هر جا كه دردها
و مصائب و بدبختيهاي جهان اسلام را برميشمارند براي چاره آنها به وحدت سفارش ميكنند:
«امروز چاره چيست و براي شكستن اين
بتها چه تكليفي متوجه مسلمانان جهان و مستضعفان ميباشد؟ يك چاره كه اساس چاره هاست
و ريشه اين گرفتاريها را قطع ميكند و فساد را از بن ميسوزاند وحدت مسلمانان بلكه
تمامي مستضعفان و دربند كشيده شدگان جهان است…».
(پيام امام بمناسبت عيد قربان-
12/6/62).
امام خميني آنقدر بر ضرورت وحدت در
بين مسلمين و دولتهاي آنان تأكيد نموده و مينمايد كه اگر درباره هدف و انگيزه نهضتش بگوئيم كه براي وحدت بين مسلمين و
تفرقه زدائي قيام كرده است، سخني به صواب گفتهايم. امام در مجموعه سخنان و
پيامهايشان بيش از هر موضوعي بر مسئله وحدت تكيه كرده و توصيه نمودهاند و عوامل
تفرقه را معرفي و افشاء ساختهاند و بهانههاي اختلاف و تفرقه را كه دشمنان از
آنها براي جلوگيري از اتحاد مسلمين استفاده ميكنند بيان كردهاند و تا آنجا كه
براي ما قابل جستجو بوده است امام بيش از دهها بار بر مسئله وحدت انگشت گذاشته و
سفارش نمودهاند.
«هان اي مسلمانان جهان و مستضعفان
تحت سلطه ستمگران بپا خيزيد و دست اتحاد به هم دهيد و از اسلام و مقدرات خود دفاع
كنيد و از هياهوي قدرتمندان نهراسيد كه اين قرن بخواست خداوند قادر قرن غلبه
مستضعفان بر مستكبران و حق بر باطل است».
(پيام امام به زائران بيت الله-
15/6/60).
نه تنها امام كه در زمره دانشمندان
برجسته و نامدار تاريخ اسلامند بلكه از صدر تاريخ اسلام تاكنون تمامي علماء بيدار
به پيروي از پيامبر عظيم الشأن اسلام منادي وحدت و اتحاد بودهاند.
«عقلاء و علماء اسلام از صدر اسلام
تا كنون كوشش كردند تا اينكه مسلمين همه با هم مجتمع باشند و همه بر غير مسلمين يد
واحد باشند. در هر جا كه مسلمي پيدا بشود بايد با ساير مسلمين تفاهم كنند و اين
مطلبي است كه خداي تبارك و تعالي در قرآن كريم سفارش كرده است و پيغمبر اكرم(ص)
سفارش فرموده است و ائمه مسلمين عليهم السلام سفارش فرمودهاند و علماء بيدار اسلام
دنبال اين امر را گرفته و كوشش كردهاند به اينكه مسلمين را در تحت لواي اسلام به
وحدت و يگانگي دعوت كنند مسلمين بايد يد واحده بر ماسوايشان باشند… و لا تنازعوا
فتفشلوا و تذهب ريحكم…».
(از بيانات امام در ديدار با گروهي
از حجاج پاكستان- 16/8/59).
چرا كه همه علماء بيدار و دانشمندان
دلسوز اسلام به روشني به اين حقيقت پي بردهاند كه حكومتهاي باطل در شرائط تفرقه
مسلمين به وجود آمدهاند و تا زمانيكه اين تفرقه بوده است اين حكومتها نيز بودهاند
و آنگاه كه مسلمين متحد شدهاند حتي در بخش كوچكي از مناطق اسلامي در همان منطقه
بساط اين حكومتها برچيده شده است و امام به يك تجربه عملي و مثال عيني براي اثبات
اين حقيقت استدلال ميكنند تا شايد موجب بيداري مسلمين شود:
«آن چيزي كه آنها ميخواهند اين است
كه مسلمين متفرق باشند و آنها بر مسلمين حكومت كنند… ليكن ميبينند كه اگر يك ميليارد
مسلم با هم مجتمع بشود و آن معنائي كه در سي و پنج ميليون جمعيّت ايران تحقق پيدا
كرد و آنها ضربه زد- آنچنان ضربهاي كه تا آخر سر خودشان را نميتوانند بلند كنند-
اگر در يك ميليارد جمعيّت مسملين تحقق پيدا كند چه خواهد شد…»
(از بيانات امام در ديدار با گروهي
از حجاج پاكستان- 16/8/59).
براي اينكه عوامل تفرقه انگيز از
همين سخن كه براي وحدت و دعوت به اتحاد است سوءِ استفاده نكنند و نگويند كه مقصود
از دعوت به وحدت برداشتن مرزها بين كشورهاي اسلامي و ايجاد يك جمهوري در تمام
كشورها است و تحميل رهبري ايران بر ساير بلاد اسلامي است و اين خود دخالت در امور
داخلي ساير كشورهاست؛ براي جلوگيري از امثال اين وسوسههاي شيطاني امام تصريح
ميكنند:
«و چنانچه مسلمين كه جمعيّت بسيار
كثيري هستند- شايد تعداد آنها بيش از يك ميليارد باشد- و خزائن بسيار دارند. با
حفظ مرزهاي خودشان با هم اتحاد پيدا كنند و قلبهايشان با هم متحد بشود احتياج به
هيچ كشوري ندارند و همه كشورها تقريباً به آنها محتاج هستند…»
(از بيانات امام در ديدار با افسران
نيروهاي سه گانه ارتش پاكستان- 3/9/58).
مكه مكرمه را با هماهنگي زائران
سراسر جهان به كانون فرياد عليه ستمگران تبديل كنيد كه يكي از اسرار حج است.
امام خميني
و در همين كلام امام به وسوسه گراني
پاسخ ميدهند كه ممكن است بگويند اگر هدف اتحاد است و نه چيز ديگر امروز سازمانها و
شوراها و كنفرانسهاي بين رؤساي كشورهاي اسلامي و يا ساير مسئولين اين كشورها و يا
كشورهاي عربي اين اتحاد وجود دارد پس از اينجهت مشكلي نيست همه با هم اجتماع ميكنند
و قطعنامه و بيانيه صادر مينمايند امام با اضافه نمودن اين جمله كه «قلبهايشان
با هم متّحد بشود…» بي اساس بودن اين مجامع را روشن ميكنند زيرا كه اين اجتماعات
نه براي رسيدن به يك هدف است و آن نجات كشورهاي اسلامي بلكه در اين اجتماعات هر يك
دنبال هدفي جداي از اهداف ديگران ميروند، بنام اسلام اجتماع ميكند و در همان حال
يكي با اسرائيل رابطه پنهاني دارد و ديگري با آمريكا عليه مسلمين وارد مذاكره و
عقد قرارداد ميشود و سوّمي هدفهاي شوروي را تعقيب ميكند يكي به جناحي از جناحهاي
داخل نظام آمريكا وابسته است و از منافع آن دفاع ميكند و ديگري به جناح مقابل
مرتبط است و مدافع منافع آن.
عوامل تفرقه
براي ايجاد وحدت و اتحاد بين مسلمين
و براي اينكه حج اين نقش وحدت آفرين خود را ايفاء نمايد بايد عوامل تفرقه و از هم
پاشيدگي مسملين را شناخت تا بتوان در پرتو مبارزه با آن عوامل خصوصاً در ايّام حج
و در پناه خانه خدا كه سمبل وحدت است به مقصود يعني اتحاد مسلمين رسيد. امام دو
عامل را معرّفي ميكنند و بر يكي ازآن دو عامل سخت پافشاري دارند كه آن را به
مسلمين بشناسانند.
يك: سران فاسد كشورهاي اسلامي و
دربارهاست.
دو: كه مهمترين نيز هست آخوندهاي
درباري و وعاظ السلاطين و به تعبير ديگر يكي زور و ديگري تزوير و روشن است كه عامل
زور در لجنزار همان دو عامل زور و تزوير متولّد شده و امكان رشد مييابد.
«مسلمانان جهان بايد اين تفرقه افكنها
را بشناسند و توطئۀ پليد آنان را خنثي كنند».
(پيام امام به زائران بيت الله-
21/6/59).
دولتها و سران كشورهاي اسلامي
«يكي از بزرگترين و اساسيترين
مشكلات عدم اتحاد بين مسلمين است كه بعضي از به اصطلاح سران كشورهاي اسلامي منشاء
آن ميباشند…».
(پيام امام به زائران بيت الله-
15/6/60).
«چرا بايد دولتهاي اسلامي اينطور از
هم منفصل و جدا باشند؟!…».
(از بيانات امام در ديدار با گروهي
از حجاج پاكستان- 16/8/59).
«… و در وقتي كه مسلمانان بيشتر از
هر زمان احتياج به وحدت كلمه دارند سادات اين نوكر خيانتكار آمريكا و دوست و برادر
بگين و شاه مخلوع معدوم و صدام آن خادم سرسپرده آمريكا دست به تفرفه افكني
مسلمانان بايد به خيانت اين سرسپردگان آمريكا به اسلام و مسلمين توجه داشته
باشند».
(پيام امام به زائران بيت الله-
21/6/59).
نقش قدرتهاي استكباري در تفرقه
مسلمين
امام كه دولتها از منشاء اختلاف و
تفرقه معرفي ميكنند، به اين نكته مهم هم اشاره دارند كه اين دولتها چون نوكر اجانب
و دشمنان اسلامند منشاء اختلافند زيرا دشمنان اسلام ميدانند كه قدرت مسلمين در
اتحاد آنهاست و اگر مسلمين قدرتمند شوند استكبار و قدرتهاي شيطاني در برابر قدر
تاسلام و مسلمين ذليل و خوار خواهند بود؛ از اينرو قدرت خود را در ضعف مسلمين ديدهاند
و ضعف مسلمين هم در اختلاف و تفرقه آنان است و اين فتنه را با دست نوكرانشان يعني
دولتهاي دست نشانده و وابسته در كشورهاي اسلامي بر پا ساختهاند:
«… و اين نقشه بعد از جنگ عمومي
كشيده شد. قدرت اسلام را ديدند و دولتهاي اسلامي را از هم جدا كردند و مسلمين را
با هم مخالف كردند و دولتهاي اسلامي با هم دشمن شدند».
در مسئله حادي كه بنام اسرائيل بصورت
يك فتنه خطرناك براي جهان اسلام پيش آمده است وقتي دقت ميكنيم ميبينيم همه
مسلمانان بحسب اعتقاد مخالف وجود اسرائيل و غضب فلسطين و مسجد اقضي قبله اوّل
مسلمينند و براي نابود كردن اسرائيل هم امكانات و شرائط لازم را دارند و ليكن
فلسطين نه تنها رو به آزادي نيست بلكه روز به روز درهاي آزادي به روي آن يكي پس از
ديگري بسته ميشود چرا كه عامل اصلي اشغال فلسطين همچنان بقوّت خود باقي است:
«… اين اختلافات سران كشورهاي
اسلامي است كه مشكله فلسطين را بوجود آورده و نميگذارد حل شود
بايد مراسم عظيم حج بصورت كانوني
خروشان و دريائي موّاج و طوفان آفرين در برابر تمام توطئههاي شرك آميز و تفرقه گر
درآيد.
آية الله العظمي منتظري
اگر هفتصد ميليون مسلمان با اين
كشورهاي عريض و طويل رشد سياسي داشتند و با هم متحد و متشكل شده در صف واحد قرار
ميگرفتند براي دولتهاي بزرگ استعمار ممكن نبود كه در ممالك آنها رخنه كنند تا چه
رسد به مشتي يهود كه از عمّال استعمارند».
(پيام امام به زائران بيت الله- بهمن
1349).
امام نه تنها مشكله فلسطين را معلول
اختلاف سران كشورهاي اسلامي ميداند كه اين يكي از مصائب و فتنههاي جهان اسلام است
هر چند كه مصيبت و درد بزرگي است بلكه همه بدبختي-ها را معلول همين اختلاف سران
ميداند:
«… آيا ميدانيد كه تمام بدبختيهاي
شما در تفرقه و اختلاف بين سران كشورهاي شما و بالنتيجه بين خود شماست»
آخوندهاي درباري
گفتيم كه عامل اختلاف دو چيز است يكي
زور و ديگري تزوير، و يا به تعبير ديگر: عامل سياسي و عامل فرهنگي. و اشاره كرديم
كه چرا نامي از عامل زور و يا عامل اقتصادي در كلام امام برده نشده است و گفتيم كه
چون عامل اقتصادي و يا«زر» در لجنزار و فضاي آلوده مابين آن دو عامل زور و تزوير
شكل ميگيرد و رشد ميكند براي آن نقش فرعي و تبعي معتقديم برخلاف انديشهاي كه
اقتصاد را زيربنا و داراي نقش اصلي ميداند و فرهنگ و سياست را زائيده و روبناي
عامل اقتصادي ميشناسند وليكن قبل از پرداختن به نقش عامل تزوير و يا عامل فرهنگي
در ايجاد اختلاف و تفرقه و جلوگيري از پيدايش اتحاد بايد اشاره كرد كه عامل زور
نيز چهره ديگري از عامل تزوير است و بعبارت ديگر آنروي سكّه است!
انسان پيش از آنكه زور پذير شود منطق
پذير است اگر بخواهند به انساني زور را تحميل كنند ابتدا بايد در ذهن و فكر و
انديشه او زمينه و آمادگي پذيرش آنرا فراهم كنند كه در غير اينصورت در برابر زور
مقابله و مقاومت خواهد كرد پس ابتدا انسان را تحميق ميكنند تا باطلي را بوي تحميل
كنند و شيطان نيز براي تحميل باطل خود به «آدم» ابتدا با استدلال ذهن و فكر او را
آماده كرد و بيجهت نيست كه در كلام امام كه خواهيم آورد لحن و آهنگ پرخاش نسبت به
اين عامل يعني عنصر تزوير با لحن و آهنگ برخورد با عامل اوّل بسيار متفاوت است
يعني امام نيز اهمّيت را به اين عامل دوم ميدهند:
«… گرچه مع الاسف بعضي از آخوندهاي
بسيار نافهم يا بسيار موذي در همين مقطع از زمان شروع كردند به نوشتن چيزهائي و
پخش كردن رسالههائي… آن آخوند احمقي كه در چنين مقطع از زمان به بعضي مقدّسات
شيعه جسارت ميكند در صدد اين است كه در مقابل او هم يك كسي پيدا بشود، آن هم يك
چيزي بگويد و موجب بشود كه در بين مسلمين در چنين مقطع از زماني كه دارد وحدت
ايجاد ميشود، اختلاف ايجاد بشود…»
(از بيانات امام در ديدار با مسئولين
كشور در عيد قربان 15/6/63).
خطر روحاني نمايان
امام در ضمن معرفي اين عامل خطرناك
تفرقه انگيز به يك نكته مهم در ارتباط با شيوه عمل اين عامل اشارها ميكند و آن
اينكه اين «آخوندهاي بسيار نافهم و يا بسيار موذي» در سر راه يك حركت
اسلامي-انقلابي قرار ميگيرند و نسبت به مسائلي كه عنصر انقلابي در حال حركت به
آنها وابستگي اعتقادي دارد مطالبي را مطرح ميكنند كه آن عنصر انقلابي ناخودآگاه و
يا ناگزير در مقام پاسخگوئي و عكس العمل برميآيد كه اوّلين زيان اين عكس العمل
بازماندن از ادامه حركت است و زيان دومش اصلي شدن مسائل فرعي است زيرا كه عوامل
تفرقه هرگز مسائل اصلي را مطرح نميسازند چرا كه در طرح مسائل اصلي به سرعت مشت
آنان باز شده و شناخت ميشوند وليكن زيان مهمتر از دو زيان مورد اشاره، اختلاف و
تفرقهاي است كه ايجاد ميشود زيرا طبيعي است يك گروه در حال انقلاب و مبارزه علي
رغم توافق و اتفاق بر سر اصول در مسائل فرعي اختلاف نظر داشته باشند وليكن خطر
آنگاه انقلاب را تهديد ميكند كه اين نيروهاي انقلابي بر سر اين اختلاف در فروع
اصول را قرباني كنند و بجاي مبارزه با دشمن مشترك يعني دشمن اصول مورد اتفاق به
مبارزه و درگيري با يكديگر برخيزند و آن «آخوندهاي بسيار موذي» همين هدف را تعقيب
ميكنند: هدف شكستن وحدت مسلمين هدف خدمت به استعمار و خدمت به قدرتهاي بزرگ.
و هميشه رهبران بزرگ كه در برابر همه
دشمنان اسلام و انقلاب چون كوهها محكم و استوار بودهاند و همه طوفانها و زلزلهها
و رعد و برقها را در مسير انقلاب پشت سر گذاشتهاند در برابر اين فتنه يعني فتنه
اختلاف و تفرقه خصوصاً از ناحيه روحاني نمايان بخود لرزيدهاند و براي انقلاب و ره
آوردهاي آن احساس خطر جدي كردهاند و براي مبارزه با آن با اين بيان استمداد ميكنند:
«… واقعاً اسلام با اين طرز فكرها،
با اين طرز عملها چه كند؟ اسلام با اين آخوندهائي كه خودشان را به صورت يك روحاني
درآوردهاند و در بين مردم پخش هستند چه كند؟ اين گرفتاري است كه در چنين
اي مسلمانان و اي مستضعفان عالم! دست
به دست هم دهيد و به خداي بزرگ رو آوريد و به اسلام پناهنده شويد وعليه مستكبران و
متجاوزان به حقوق ملتها پرخاش كنيد.
امام خميني
موقعي كه مسلمين دارند فكر ميكنند
او به عنوان اينكه من ديدم كه بعضي از جوانها متمايل به اين اجتماع شدند متمايل به
ايران شدند تكليف ديدم كه بگويم اينها مشتركند، اينها مجوسند، اينها چطورند و به
بعضي مقدسات جسارت كردند. اين جز خدمت باستعمار است؟!، خدمت به قدرتهاي بزرگ است و
كار شكني براي اسلام ومسلمين است؟! ما بايد براي اين مسائل فكر كنيم. مسلمانها
بايد براي اين مسائل و اين اشخاصي كه اينطور در صدد شكستن وحدت مسلمينند فكر
كنند».
(از بيانات امام در ديدار با مسئولين
كشور در عيد قربان 15/6/63).
امام در معرفي اين چهره نفاق افكن
يعني آخوندهاي بسيار موذي و روحاني نما، در مواردي به يك خصيصه اينان اشاره ميكنند
كه شايد سرّ انحراف آنان همين خصيصه باشد و آن عبارت است از دنياگرائي و وابستگي
به دربارها و سلاطين يعني سمبلهاي زور و زر. روحاني آنگاه از مسير اسلام و خدمت به
مستعضفين منحرف ميشود كه در او انگيزهاي رفاه طلبي پيدا شده و رشد مينمايد،
انگيزه دنيا زدگي و به رنگ اهل دنيا شدن و لباس زهد و تقوي را از تن به در كردن و
به زيّ اشراف و دنيا پرستان و ارتباط و پيوند زدنگي و معاشرت با قشر متوسط و محروم
جامعه را قطع كردن انحراف از همينجا شروع ميشود انحراف به جهت توجيه زندگي و رفاه
طلبي و تجمل پرستي خود، انحراف به جهت دفاع از منافع آن گروهي كه خود را وابسته به
آنان ميبيند و رسول اكرم(ص) علماء و امانتداران انبياء ميدانند تا زماني كه داخل
در دنيا نشدهاند: ما لم يدخلوا في الدنيا قيل يا رسول الله و ما دخولهم في الدنيا
قال اتباع السلطان فاذا فعلوا ذلك فاحذروهم علي دينكم.»
«… و هماهنگ خروشيدن بر دشمن مشترك
كه دشمن اسلام عزيز است و… و با تفرقه افكني و نفاق پراكني ميخواهد اين مانع
ملموس را از سر راه خود بردارد و عمّال مزدور آنان كه در رأس آنها آخوندهاي حسود
دنياگراي دربارياند و در هر جا و هر وقت خصوصاً در ايام حج و مراسم الهي آن مأمور
اجراي اين مقاصد شوم ميباشند.»
(پيام امام بمناسبت حج- سال 1357).
و اگر عميقاً به مسئله نگاه كنيم
خواهيم ديد همانطور كه اساس هدايت و سرچشمه اصلي آن انبياء عظام و اوصياء طاهرين
آنان صلوات الله عليهم اجمعين و به پيروي و جانشيني از آنان علماء الهي هستند اساس
ضلالت و منبع اصلي آن شيطان و علماء سوء و همين آخوندهاي دربارياند همانطور كه
در قرب به ساحت قدس ربوبي پس از انبياء و ائمه عليهم السلام علماء رباني قرار
دارند در قرب به شيطان و اتصاف به صفات شيطاني، آخوندهاي فاسد نزديكتر و شيطانيترند.
«مسلمانان در مواقف و مراسم اين
عبادت،… لازم است با هوشياري مراقب اعمال ضد اسلامي و قرآني اين عمّال خبيث و آخوندهاي
نفاق افكن باشند و آنان را كه با نصيحت به اسلام و منافع مسلمين وقعي نخواهند
گذاشت، از خود برانند كه اينان از طاغوتيان شيطانتر و پستترند»…
(پيام امام بمناسبت حج- سال 1375).
امام در برخي موارد از اين آخوندهاي
بسيار موذي كه از طاغوتيان شيطانتر و پستترند با وف «وعّاظ السّلاطين» ياد ميكنند
كه قابل تأمل است و بحق در خور عمل و شأن همان آخوندها هم هست زيرا آن روحاني
نمائي كه دعوت به اختلاف ميكند، واعظي است كه از طرف سلاطين جور سخن ميگويد؛ او
به نفع سلاطين مردم را موعظه ميكند و پند و اندرز ميدهد؛ او مردم را از قهر
سلاطين ميترساند و به لطف آنان وعده ميدهد؛ او از طرف خداي عالم و شارع مقدس
اسلام سخن نميگويد و براي حفظ اسلام به مبارزه با سلاطين و اربابان آنان دعوت نميكند
و خود را قلعهاي محكم براي حفظ حرمتهاي اسلام نميداند كه اينها صفات آن دسته از
علمائي است كه رسول اكرم (ص) درباره آنان فرمود:
«الفقهاء امناء الرسل ما لم يدخلوا
في الدنيا. قيل يا رسول الله: و ما دخولهم في الدنيا؟ قال: أتباع السّلطان فاذا
فعلوا ذلك فاحذروهم علي دينكم».
و يا سيد الشهدا حسين بن علي (ع)درباره
آنان ميفرمايد:
«مجاري الامور و الاحكام علي ايدي
العلماءِ بالله الأمناءِ علي حلاله و حرامه…».
و يا امام موسي بن جعفر (ع)ميفرمايد:
«… لانَّ المؤمنين الفقهاء حصون
الاسلام كحصن سور المدينة لها»ۀ
اينها شأن علماء ربّاني و رسالت و مسئوليّت آنان است و امّا آن آخوند درباري كه
رسول گرامي فرمود: بترسيد از آنان بر دين خود، او حتي كفر و شرك و نفاق را بر
اسلام و كفّار و مشركين و منافقين را بر مسلمين ترجيح ميدهد و بالاتر آنكه سركوبي
آنان را نيز لازم ميداند و حتي لازمتر از مبارزه با سرمداران كفر.
«آيا وعّاظ السّّلاطين… كه از
سلاطين جور سياه رويترند… سركوبي انقلاب اسلامي ايران را از مخالفت با آمريكا و
اسرائيل لازمتر ميشمارند؟!«
(پيام امام به زائران بيت الله-
15/6/60).
«آن ضروري كه اسلام از اين آخوندهاي
درباري ميخورد بدتر از آن ضرري است كه از آمريكا ميخورد براي اينكه آمريكا اين
كار را نميتواند بكند آمريكا اينها را وادار ميكند».
(از بيانات امام در ديدار با
روحانيون كاروانها- 26/5/62).
اسلام با نورانيتي كه دارد اگر
آنچنانكه هست تبليغ شود وجدانهاي پاك و انسانهاي طالب حق و عدالت و خسته از بندگي
اربابان زر و روز و تزوير ميپذيرندت و اگر تبليغ نشود همچنان زمينه تبليغ بافي ميماند
چرا كه هيچ چيز جايگزين آن نميشود وليكن اگر اسالم مُحرَّف تبليغ گرديد و ا فرادي
بنام اسلام، غير اسلام را تبليغ كردند و ظلمت را بجاي نور به ملّتها عرضه نمودند
در حقيقت عليه اسلام تبليغ كردهاند و اسلام را منزوي نمودهاند و پذيرفت اسلام
حقيقي براي اين ملتها بسيار مشكلتر است از آنكه اگر با چنين اسلام تحريف شدهاي از
آغاز آشنا نميشدند.
در اينجا لازم است به يك نكته توجه
شود و آن اينكه هر چند در كلام امام از عامل دوم يعني عامل تزوير كه نقش مخرّب
تفرقه افكني را بر عهده دارد با نام آخوند درباري و وعّاظ السلاطين و… ياد شده
است وليكن اين خيانت در انحصار اين قشر نيست بلكه كليه دانشمندان و فيلسوفان و
جامعه شناسان و هنرمندان و نويسندگان و شاعران و ساير گروههاي فرهنگي كه وابسته به
سلاطين و دربارها و كاخها و قدرتهاي ضد مردمي هستند از همين گروه دوم يعني عامل
تزوير محسوب ميشوند يعني همه اين دستجات به نوعي وعّاظ السّلاطينند كه بايد
شناخته شوند و شناسانده شوند تا مردم فريب آنان را نخورند.