از میان نامه ها

از میان نامه
ها

به نام خدا

می خواستم
شکایتی از اخلاق والدین داشته باشم که با فرزندانشان اخلاق خوبی ندارند سر یک حرفی
یا کاری ممکن است سه یا چهار روز دعوا داشته باشند. در ضمن بچه هایشان را به اسم
نمی خوانند حتی اگر بچه هایشان در میان جمعی باشند به نظر شما آیا چنین اخلاقی خوب
است. برخورد ما باید

گونه باشد
لطفا ما را راهمایی کنید.

خواهر خ – س
از شهرستان بافت، استان کرمان

ما نامه شما
را برای تذکر به والدین در مجله آوردیم تا پدر و مادر متوجه باشند که فرزندانشان
چه حساسیتی دارند. اخلاق اسلامی اقتضا می کند که پدر و مار اکتفا نکنند به فراهم
آوردن نیازهای مادی فرزندان بلکه بیش از آن به نیازهای عاطفی و احساساتی فرزندان
خویش توجه کافی مبذول دارند.

بمناسبت شرکت
صدها هزار بسيجي در مانور بزرگ حضرت محمد(ص)

بسيجي اي نکو
رأي جوانمرد                   که بنمائي دل
صدام پر درد

تو پاس دين
احمد را نمائي                      تو
مفتاح در صدق و صفائي

تو اندر سينه
بس اسرار داري                  نشان از
ميثم تمار داري

تو مقداد و
تو سلمان زماني                     تو نيرو
بخش دلهاي جواني

تو هستي تابع
حي توانا                         ستايش
ميکني شبها خدا را

بروز رزم اي
جان برادر                             نهي
تاج سرافرازي تو بر سر

به هيبت همچو
شير پرتواني                   به محنتگه
عدو را مي نشاني

غزاها کرده
اي با کي نداري                     زني
اندر دل بعثي شراري

بلرزد دشمن
از نام بلندت                                امانش
نيست هرگز از گزندت

توان مندي و
باکت از کسي نيست            دلت دنبال هر
خار وخسي نيست

تو جانرا هيچ
داني در ره حق                    بود پيوند
تو با روح مطلق

تو هستي پيرو
امر خميني                      همان پاکيزه
دل نسل حسيني

فقيه اعظم و
پير جماران                         ز عيم
مسلت مظلوم ايران

اگرچه
(خائفا) شعرت رسا نيست             ولي دستت
ز دامانش رها نيست

                                                                     
محمد اعتصامي نيا(خائف)- خرم آباد

بمناسبت
سالگرد شهادت بزرگمرد تاريخ ايران، مرحوم اميرکبير در 18 دي ماه

صدر اعظم ضد
ظلم و ضد استکبار بود ضد استبداد شاه خائن قاجار بود

گرچه بودي
ناصرالدين شاه دون ميهن فروش

در عوض او را
وزيري زيرک و هشيار بود

آن امير با
کفايت قطع ميکرد از وطن

دست ناپاک
اجانب هر کجا در کار بود

نام آن مرد
عدالت پرور با هوش وفر

زيب و زين
شهر و بخش و کوچه و بازار بود

با فقيران و
ضعيفان هم مرام و همنشين

ليک خصم
ياغيان سرکش و غدار بود

فکر آبادي
ايران بود و عمران وطن

فکر استخلاص
خلق عاجز و بيمار بود

آرزوئي جز
رفاه ملت و کشور نداشت

قلب پاکش از
عطوفت مملو و سرشار بو

او ز رفتار و
خيانتهاي شاه آگاه بود

روز و شب از
ظلم شاه اندر غم و آزار بود

ليک شاه پست
و مغرور مقام سلطنت

دائما مشغول
پشت پرده و دربار بود

از ذخائر هر
کجا دشمن به يغما مير بود

در چپاول شاه
هم با اجنبي همکار بود

ز آن طرف ميرزا
تقي خان فراهاني بحق

با دل و جان
بهر کشور سر بسر ايثار بود

بود فکر قلع
و قمع انگليس و شوروي

اجنبي در پيش
چشمش خاروبي مقدار بود

دست شه بر
خون آن مرد بزرگ آلوده شد

نقشه قتلش به
دست مردم طرار بود

آن ستم گر
صدر اعظم را ميان خون نشاند

قتل او انجام
با مکر زني مکار بود

اين سزاي
خدمت ميرزا تقي خان بوده است

اين وفاي
پادشاه خائن قاجار بود

اين سزاي مرد
ميهن پرورد دلسوز بود

اين سزاي آن
وزير ضد استثمار بود

گرچه دشمن
کشت او را ليک نامش زنده ماند

چونکه او
فرزند دين و بنده دادار بود

از سلاطين
انتظاري نيست جز اين احمدي

بالاخص
شاهيکه خود از نخبه اشرار بود

                                                                  
«عباس احمدي»- اصفهان