پانزدهم شعبان روز رهائي مستضعفين
پانزدهم شعبان، خجسته سالروز ميلاد
باسعادت سليمان دوران، رحمت واسعه بر مؤمنان، کاشف غم و اندوه مستضعفان، صاحب
العصر و الزمان، حجت قاطعه الهي و قامع الحاد و گمراهي، مظهر قائم بالقسط، مشرق
شمس ابدي، مطلع انوار ازلي، حافظ دين مبين و نگهبان شريعت سيد المرسلين حجة بن
الحسن العسکري عجل الله فرجه، بر جهان اسلام خصوصاً بر عتبه بوسان درگاهش، ملت
شهيد پرور ايران، فرخنده و مبارک باد.
پانزدهم شعبان، شيرين ترين روز از
سال، زيباترين عيد، و روز اميد و نويد براي شيعيان و ارادتمندان خاندان نبوّت و
عترت پاک و مطهّر رسالت.
پانزدهم شعبان، روزي که دلهاي
شيعيان يکجا براي ديدار جمال دل آراي گسترش دهنده عدل و داد بر گستره زمين ستمزده،
مي تپد و اشک شوق از ديدگان ستمديدگان سرازير مي شود و دلباختگان حضرتش در فراق
جانسوزش نداي «عجّل علي ظهورک» را سر مي دهند و به ميمنت روز ولادتش جشن هاي فرح و
سرور بر پا مي دارند هرچند دشمنان قسم خورده اش، سروري براي پيروان راستينش
نگذاشته اند و عيدها را مبدّل به عزاها کرده اند، ولي اين روز نويد بخش، از غم
دوران مي کاهد و اميد وصال، قلب هاي مجروح را مرهمي جاودانه مي بخشد.
پانزدهم شعبان، به فرموده آيت الله
العظمي منتظري، «روز جهاني مستضعفين» و چه نامگذاري بجا و مناسبي، که اگر بخواهيم
روزي را براي مستضعفين قرار دهيم از اين روز مناسب تر وجود ندارد، چرا که در اين
جهان پر از ظلم و جور، تمام چشم ها به نجات دهنده اي دوخته شده است که ابرهاي تيره
ظلم را بشکافد و با شمشير عدالت بر فرق جهانخواران و ظلم پيشگان فرود آورد و از دم
تيغش آن همه جائران، غاصبان حقوق مستضعفان، مستکبران و سرسپردگان استعمار را که
براي ادامه دادن به زندگي ننگينشان انواع جنايتها و خيانتها و شکنجه هاي قرون
وسطائي را در حق ملتهاي مستضعف و دربند روا مي دارند، بگذراند، و نداي «الغوث..
الغوثِ» محرومان و بيچارگان را که عمري از دست اغيار جفا ديده اند و زجر کشيده
اند، پاسخ دهد و بر آن همه چپاول ها و غارتها و دزديهاي آشکار دزدان بين المللي و
ابر غارتگران خاتمه دهد و دستهاي آلوده به خون زالو صفتانِ خون آشام که گاهي تحت
نام اميران و گاهي به نام رئيسان و پادشاهان حقوق مردم را پايمال مي کنند، قطع کند
و سرانجام، شب تارِظلم و ظلمت و گمراهي را روزي روشن گرداند و دست نوازش و پرمهر و
عطوفتش را بر سر کودکان يتيم اين خطّه شهيد پرور و ديگر فرزندان يتيم مسلمان و
مستضعفان بکشد و غمزدگان و داغديدگان را با انتقام از جلّادان و سفّاکان، تسلّي
بخشد.
نه تنها ما محبّان اهل بيت عصمت و
طهارت که تمام مستضعفان روي زمين، به انتظار روز رهائي توسط منجي جهاني روزشماري
مي کنند چرا که ظلم ظالمان فراگير شده است ولي آنچه ما را خرسند مي سازد اين است
که ما شناخت ديگري از اين ياور مستضعفان و حجّت بزرگ الهي داريم که پيروان اديان
ديگر ندارند، ما او را همواره حاضر و ناظر بر اعمال و کردار و رفتارمان مي دانيم و
خود را آماده ديدارش مي سازيم که آمادگي و انتظار فرج به اين است که: اوضاع زمان
را خوب دريابيم و خود را با انواع سلاح هاي روز آشنا سازيم و آماده نبرد در ارتش
بزرگش باشيم نه اينکه دست روي دست بگذاريم و از قافله عقب بمانيم و انتظار بي معني
و پوچ بکشيم، که انتظار چيزي جز آمادگي نيست.
مگر آن شاگردي که انتظار پيروزي در
امتحان ثلث سوم را دارد، در طول سال بيکار مي نشيند و دست به کتاب و دفتر نمي زند
يا خود را براي آزمايش بزرگ، آماده ساخته با خواندن و نوشتن و درس و مشق خود را
مهيّا مي سازد؟!
ومگر آن بازرگاني که مي خواهد آخر
سال از بهره بسياري برخوردار باشد، دست روي دست مي گذارد و هيچ تلاشي براي خريد و
فروش نمي کند بازهم انتظار سود کلان دارد؟!
و مگر آن شيعه اي که توقّع دارد
پشت سر امام زمان صلوات الله عليه گام بردارد و در سپاه عظيمش شرکت جويد، با نشستن
در منزل و تسبيح بدست گرفتن، چنين لياقتي را پيدا مي کند؟!
آري! ساده انديشان بي خرد چنين
پندارند که: اگر احکام الهي را معطل ديديم نبايد حرکتي کنيم!! و اگر منکرات و فساد
در بين مردم فزوني داشت، ما را چه کار؟! بايد منتظر باشيم که هرچه فساد بيشتر مي
شود، روز موعود نزديکتر مي گردد!! و چه فسادي بالاتر از سکوت در برابر فساد!! اي
در لاکِ خود فرورفتگان! به درآئيد و بيش از اين به مهملات دل خوش نداريد که امام
زمان (ع) مشتاق ديدار فرق شکستگان در راه حق است. امام زمان (عج) به رزمندگان جان
بر کف نظر دارد که هر آن آماده نبرد در راه آن حضرتند نه آسايش طلبان و راحت
پيشگاني که در دوران ستمشاهي به بهانه تقيّه! بر اعمال ننگين خاندان پهلوي صحّه مي
گذارند و در اين دوران که چراغ پر فروغ حکومت اسلامي به دست نايب بر حق وليّ عصر
ارواحنا فداه، جهان را روشنائي بخشيده و کاخهاي ستمگران را به لرزه درآورده است،
با نق زدن و باز هم سکوت که اين بار نه سکوت رضايت بلکه سکوت از حق و سکوت از ياري
رساندن به ياوران حضرت مهدي (ع)، از زير بار مسئوليت شانه خالي مي کنند.
روز موعود در حالي نزديک مي شود که
ياوران صدّيق و مخلص آن حضرت، جان برکف، سلاح بر دوش، کفن به تن و آماده رزم در صف
رزمندگان بايستند که هرچه بر عددشان افزوده تر شود بي گمان انتظار نزديک تر مي
گردد و اينها هستند که امام سجاد عليه السلام درباره شان مي فرمايد:
«انّ اهل زمان غيبته و القائلين
بامامته و المنتظرين لظهوره، أفضل من أهل کلّ زمان، لأنّ الله تبارک و تعالي
أعطاهم من العقول و الأفهام و المعرفة ما صارت به الغيبة عندهم بمنزلة المشاهدة، و
جعلهم في ذلک الزمان بمنزلة المجاهدين بين يدي رسول الله بالسّيف؛ أولئک المخلصون
حقّاً و شيعتنا صدقاً و الدّعاة الي دين الله سرّاً و جهراً».
(منتخب الأثر- ص244)
همانا اهل زمان غيبتش و اعتراف
کنندگان و قائلين به امامتش و منتظران ظهورش، از اهل هر زماني برتر و والاترند
زيرا خداي تبارک و تعالي بقدري به آنان عقل و درک و شناخت عطا فرموده است که غيبت
نزد آنان بمنزله مشاهده و حضور حضرت است، و همانا خداوند آنان را در آن زمان به
منزله مجاهدين با شمشير در حضور حضرت رسول (ص) قرار داده است و آنان به حق مخلص و
به راستي شيعيان ما هستند و آنان دعوت کنندگان به دين خدا در پنهاني و آشکار مي
باشند.
آري! اينان که آشکارا و پنهان براي
پيروزي دين خدا قيام مي کنند و مردم را به سوي «الله» دعوت مي نمايند و در دوران
غيبت، همانگونه که در حضور امام زمان (عج) از حق و قرآن دفاع مي کنند، و هيچ چيز
آنان را از ياري دادن به دين خدا و نصرت حق باز نمي دارد؛ اينها شيعيان واقعي
امامان معصوم عليهم السلام هستند و اينها مانند مجاهدين صدر اسلام اند که در سپاه
پيامبر اکرم (ص) با مشرکين و ملحدين به جنگ و نبرد مي پرداختند و در راه احقاق حق
از هيچ قدرتي هراس بدل راه نمي دادند.
اين منتظران ظهور هستند که امام
صادق عليه السلام درباره شان مي فرمايد:
«طُوبي لشيعة قائمنا المنتظرين لظهوره
في غيبته و المطيعين له في ظهوره؛ أولئک أولياء الله الذين لا خوف عليهم و لاهم
يحزنون».
(الزام الناصب- ص 57)
مژده به شيعيان قائم ما که در
غيبتش منتظرين ظهورش هستند و در حضورش از آن حضرت اطاعت مي کنند که همانا آنان
اولياي خداوند هستند و هرگز خوف و حزني نخواهند داشت.
آن کس که براي خدا قيام مي کند و
براي خوشنودي و رضايت امام زمانش «ارواحنا فداه» اوامر و دستوراتش را عملي مي کند،
هرچه غم و بلا ببيند و هرچه در رنج و اذيت باشد و هرچه بمب و موشک بر سرش فرود
آيد، باز هم خوفي بدل راه نمي دهد چرا که ديدار معشوق خوش است و به هرچه او راضي
باشد بايد راضي و خشنود بود که هدف «الله» است و او پاداش دهنده روز جزا است.
امام حسين (ع) سرور و سالار
شهيدان، طي روايتي مي فرمايد: «… اما انّ الصّابر في غيبته علي الأذي و التکذيب
بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله (ص)».
(اعلام الوري- ص384)
هان! صبر کنندگان بر اذيت و آزار و
تکذيب دشمنان در زمان غيبت قائم آل محمد (ص) مانند مجاهداني هستند که همراه پيامبر
با شمشير پيکار مي کنند.
«مژده باد شما را اي دوستان! اي
ياران امام زمان (عج) که پيامبر اکرم (ص) شما را برادران خود ناميده است و از خدا
مي خواهد که با شما ديدار کند. و آنگاه که يکي از حاضران مجلس مبارکش مي پرسد: مگر
ما برادران تو نيستم اي رسول خدا؟ مي فرمايد: نه! شما اصحاب من هستيد ولي برادران
من قومي هستند که در آخر الزمان مي آيند، آنها به من ايمان آورده اند بدون اينکه
مرا ببينند. و آنگاه که آنها را خوب مي ستايد و از اوصافشان براي اصحابش سخن مي
گويد، مي فرمايد: «اولئک مصابيح الدُّجي»- همانا آنان چراغهاي تاريکي و ظلمت هستند
که خداوند آنان را از هر فتنه تاريک و ظلماني مي رهاند و نجات مي بخشد.
خدايا! ما را توفيق ده که در زمره
برادران حضرت رسول صلي الله عليه و آله باشيم، ان شاء الله.