سخنان معصومين
ديد و بازديد
*پيامبر اکرم (ص):
«الزّيارة تنبت المودّة».
زيارت و ديدار افراد، دوستي و
محبّت در دلها بروياند.
(سفينة البحار- جلد 2- ص567)
*پيامبر اکرم (ص):
«حدّثني جبرئيل انّ الله عزوجلّ
اهبط الي الأرض مَلَکاً فأقبل ذلک الملک يمشي حتّي وقع الي باب عليه رجل يستأذن
علي ربّ الدّار، فقال له الملک: ما حاجتک الي ربّ هذه الدّار قال اخ لي مسلم زرته
في الله تبارک و تعالي، قال له الملک: ما جاء بک الا ذاک؟ فقال: ما جائني الا ذاک،
قال: فانّي رسول الله اليک و هو يقرؤک السلام و يقول: وجبت لک الجنّة، وقال الملک:
انّ الله عزوجلّ يقول: ايما مسلم زار مسلماً فليس ايّاه زار، ايّاي زار و ثوابه
عليّ الجنّة.»
(کافي- جلد2- ص176)
جبرئيل براي من نقل نمود که خداوند
عزوجلّ فرشته اي را به زمين فرستاد، و آن فرشته آمد تا به در خانه اي رسيد که مردي
از صاحب آن خانه اجازه ورود مي خواست، فرشته پرسيد: با صاحب اين خانه چه کاري
داري؟
مرد: برادر مسلمان من است که براي
خداي تبارک و تعالي بديدار او آمده ام.
فرشته: جز اين انگيزه اي براي آمدن
نداشتي؟
مرد: جز اين انگيزه اي نداشتم.
فرشته: من فرستاده خداوند به سوي
توام، خدا به تو سلام مي دهدو مي فرمايد: بهشت را بر تو واجب ساختم. و سپس اضافه
نمود که خداوند عزوجلّ مي فرمايد: هر مسلماني که به ديار مسلماني بورد، نه او را
بلکه مرا ديدار نموده و پاداش آن بهشت مي باشد.
*پيامبر اکرم (ص):
«من زار أخاه في بيته قال الله
عزوجل له: انت ضيفي و زائري، عليّ قراک و قد اوجبت لک الجنه بحبک اياه».
(کافي- جلد2- ص176)
کسي که برادر مؤمن خويش را در خانه
اش ديدار نمايد، خداوند عزوجل به او فرمايد: تو ميهمان و زائر من بمي ابشي و احسان
و پذيرائي تو بر من لزم است، و از براي تو بجهت محبت و دوستيت با او، بهشت را واجب
نمودم.
*امير مؤمنان (ع):
«شيعتنا لمتباذلون في ولايتنا،
المتحابّون في مودّتنا، المتزاورون في احياء امرنا، الذين ان غضبوا لم يظلموا و ان
رضوا لم يسرفوا، برکة علي من جاوروا، سلم لمن خالطوا.»
(کافي- جلد3- ص333)
شيعيان ما کساني مي باشند که به
خاطر ولايت ما، نسبت به يکديگر بذل و بخشش مي کنند، و در راه دوستي ما با هم دوستي
مي نمايند، وبراي زنده ساختن امر ما با ديگري ديدار مي کنند، اگر خشم گيرند، ستم
روا ندارند و چنانچه راضي و خشنود باشند، اسراف نورزند، مايه برکت همسايگان اند و
با معاشران خود در صلح و صفا به سر مي برند.
*امام باقر (ع):
«ان الله عزوجل جنة لا يدخلها الا
ثلاثة: رجل حکم علي نفسه بالحقّ و رجل زار اخاه المؤمن في الله و رجل آثر اخاه
المؤمن في الله.»
(کافي- جلد2- ص178)
خداون عزوجل را بهشتي است که جز سه
دسته در آن وارد نگردند:
مردي که بر زيان خويش قضاوت نمايد.
مردي که برادر مؤمنش را در راه خدا
ديدار نمايد.
مردي که رادر مؤمن خود را در راه
«الله» بر خويش برگزيند.
*امام باقر (ع):
«ان المؤمن ليخرج الي اخيه يزوره
فيوکل الله عزوجل به ملکا فيضع جناحاً في الأرض و جناحاً في السماء يظله، فاذا دخل
الي منزله نادي الجبّار تبارک و تعالي: ايها العبد المعظم لحقي المتبع لآثار نبيي،
حق علي اعظامک، سلني اعطک، ادعني اجبک، اسکت ابتدئک، فاذا انصرف شيعه الملک يظله
بجناحه حتي يدخل الي منزله، ثم يناديه تبارک و تعالي: اينها العبد المعظم لحقي حق
علي اکرامک قد اوجبت لک جنتي و شفعتک في عبادي.»
(کافي- جلد2- ص178)
شخص مؤمن هنگامي که براي ديدار
برادر مؤمنش از خانه بيرون مي رود، خداوند فرشته را بر او مي گمارد که يک بالش را
بر زيمن مي گستراند وبال ديگرش را در آسمان و بر او سايه مي افکند، و چون به خانه
او رسد، خداوند جبّار ندا دهد، اي بنده اي که حق مرا بزرگ و عظيم شمرده اي و راه
پيامبرم را پيروي نمودي، احترام و تجليل تو بر من لازم است، از من بخواه تا به تو
عنايت نمايم، دعا کن تا اجابت کنم، از دعا سکوت نما تا به تو آغاز لطف نمايم، وپس
از بازگشت آن فرشته او را بدرقه نموده و با بال و پرش بر او سايه گسترد تا به خانه
اش رسد، سپس خداوند تبارک و تعالي او را ندا دهد: اي بنده اي که حق مرا عظيم و
گرامي شمردي، اکرام تو بر من لازم است، برايت بهشت خويش را واجب نموده و تو را
شفيع بندگانم قرار دادم.
*امام صادق (ع):
«من زار اخاه في الله، قال الله
عزوجل: اياي زرت و ثوابک عليّ، ولست ارضي لک ثوابا دون الجنة.»
(کافي- جلد3- ص255)
هرکس براي خدا از برادرش ديدن به
عمل آورد، خداي عزوجل فرمايد: مرا ديدار کردي و پاداشت بر من است و به ثوابي جز
بهشت برايت رضايت ندهم.
*امام صادق (ع):
مردي بنام خيثمه مي گويد: خدمت
امام صادق (ع) رسيدم تا با او خداحافظي نمايم امام فرمود: خيثمه! هرکس از دوستان
ما را ديدي به او سلام برسان آنان را توصه به تقواي خداي بزگ نما، و سفارش نما که
ثروتمندان آنها به مستمندان و توانمندانشان به ناتوانان توجه نمايند. و زندگان به
تشييع جنازه مردگان آنها بپردازند. «و ان يتلاقوا في بيوتهم» و در منازل با يکديگر
ملاقات و ديدار نمايند.
(کافي- جلد3- ص255)
*موسي بن جعفر (ع):
«من زار اخاه المؤمن لله لا لغيره
يطلب به ثواب الله، و تنجِّز ما وعده الله عزوجل، و کل الله عزوجل به سبعين الف
ملک من حين يخرج من منزلة حتي يعود اليه ينادونه: الا طبت و طابت لک الجنة تبوأت
من الجنة منزلا.»
(بحار- جلد71- ص350)
هرکس براي خدا، نه براي چيز ديگري،
از برادر مؤمنش ديدن نمايد، و براي کسب ثواب از سوي خداوند، و آنچه را خداوند
عزوجل (براي ديدار با برادران ايماني) وعده فرموده خواستار باشد، خداوند هفتاد
هزار فرشته از هنگاميکه از منزلش بيرون مي شود تا وقت بازگشت به خانه اش، بر او
بگمارد که او را ندا دهند: پاک شدي از گناه و گوارا باد ترا بهشت و منزلي در بهشت
را بخود اختصاص دادي.