سخنان
معصومین حرمت حرمین
مکه معظمه
رسول خدا صلی
الله علیه و آله:
«من اراد
دنیا و آخره فلیوم هذا البیت، ما اتاه عبد فسأل الله دنیا الا اعطاه منها او سأله
آخره الا ادخر له منها، ایها الناس، علیکم بالحج و العمره فنابعوا بینهما فانهما
یغسلان الذنوب کما یغسل الماء الدرن و ینفیان الفقر کما ینفی النار خبث الحدید».
(دعائم
الاسلام – جلد1- ص294)
هرک که تصمیم
رسیدن به دنیا و آخرت دارد، این خانه (کعبه) نماید، هیچ بنده ای به آن وارد نگردد
جز اینکه درخواستی را که درباره دنیا از خداوند نموده به او عطا فرماید و یا آنچه
در مورد آخرت خواسته برایش ذخیره فرماید، مردم! بر شما باد به انجام حج و عمره و
پیاپی آن دو را به جای آوردی، که آن دو گناهان را می زداد چنانچه آب، چرک بدن و
لباس را می شوید و فقر و تنگدستی را از میان می برد همانگونه که آتش، آهن را
پالایش می دهد.
امیرالمؤمنان
علیه السلام:
«اذا خرجتم
حجاجاً الی بیت الله عزوجل فاکثروا النظر الی بیت الله، فان لله عزوجل مائه و
عشرین رحمه عند بیته الحرام، منها ستون للطائین و اربعون للمصللین و عشرون
للناظرین». (خصال- جلد2- ص408)
هنگامی که
بصورت حاچی بسوی خانه خدای عزوجل بیرون شدید،بسیار به بیت الله بنگرید، چرا که
خداوند را نزد بیت الله الحرام صد و بیست رحمت است، شصت رحمت آن به طواف کنندگان و
چهل رحمت به نمازگزاران اختصاص دارد و بیست رحمت نظاره گران به کعبه را در برمی
گیرد.
امام باقر
علیه السلام:
زراره گوید:
من پشت مقام ابراهیم در کنار امام باقر علیه السلام نشسته بودم و امام رو بقبله،
عبا را بخویش پیچیده نشسته بود، سپس فرمود:
«النظر الیها
عباده و ما خلق الله بقعه من الارض احب الیه منها – ثم اهوی بیده الی الکعبه- و لا
اکرم علیه منها و لها حرم الله الا شهر الحرم فی کتابه یوم خلق السموات و الارض
ثلاثه اشهر متوالیه و شهر مفرد للعمره». (تفسیر العیاشی – ج2- ص88)
نگاه به کعبه
عبادت است و خداوند هیچ قطعه زمینی محبوبتر نزد خویش، از آن نیافریده است. سپس
امام با دست خود اشاره بکعبه نموده و فرمود: و گرامی تر از کعبه برای خداوند نیست
و بخاطر آن ماههای حرام را، در روز آفرینش آسمانها و زمین، در کتاب خویش حرام
نموده است، که سه ماه آن(برای حج) متوالی است و یک ماه برای عمره جداگانه می باشد.
امام صادق
علیه السلام:
«من اتی
الکعبه فعرف من حقنا و حرمتنا مثل الذی عرف من حقها حرمتها لم یخرچ من مکه الا و قد غفرله ذنوبه و
کفاه الله ما اهمه من امر دنیا و آخرته». (محاسن برقی – ص69)
هرکس به کعبه
مشرف گردد و حق (ولایت) ما را شناخته و حرمت ما را همچون حق و حرمت کعبه شناخته و
پاس دارد، از مکه خارج نشود مگر آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و امور مهم دنیا و
آخرتش را برآورده نماید.
امام صادق
علیه السلام:
حضرت صادق
علیه السلام به ابن ابی العوجاء ملحد که حرمت حرم را زیر سؤال قرار داده بود
فرمود:
«و هذا بیت
اسعبد الله و به خلقه لیختبر طاعتهم فی اتیانه، فحثهم علی تعظیمه وزیارته و قد
جعله محل الانبیاء و قبله للمصلین له فهو
شعبه من رضوانه و طریق تؤدی الی غفرانه، منصوب علی استوائ الکمال و مجتمع العظمته
و الجلال». (امالی صدوق – ص616)
این خانه ای
است که خداوند بندگانش را بوسیله آن به عبادت خویش فرا خوانده تا در جریان آمدن به
آنجا فرمانبرداری آنان را بیازماید، سپس آنانرا بر تعظیم و ادای حرمت و زیارت آن
ترغیب فرموده و آنجا را پایگاه پیامبران و قبله نمازگزاران و شعبه ای از بهشت
رضوانش ساخته و آن راهی منتهی به غفو و غفرانش قرار داده و بر بلندای کمال و نقطه
اجتماع عظمت و جلال استوار شده است.
مدینه منوره
پیامبر اکرم
صلی اللله علیه و آله:
المدینه حرم
مابین عیر وثور فمن احدث فیها حدث او آوی محدثا فعلیه لعنه الله و الملائکه و
الناس اجمعین. لا یقبل الله منه صرفاً و لا عدلاً». (دعائم الاسلام – ج1- ص295)
میانه دو کوه
«عیر» و «ثور» حرم مدینه است، هرکس که در آن جنایتی نموده یا خیانتکاری را پناه
دهد لعنت خداوند و فرشتگان و مردم بر او باد، و خداوند از او (در قیامت) توبه و
غرامتی نمی پذیرد.
پیامبر اکرم
صلی الله علیه
و آله:
خداوند از
میان شهرها، چهار شهر را برگزید و آنگاه فرمود:
«والتین و
الزیتون و طور سینین و هذا البلد الأمین» تین: مدینه، زیتون: بیت المقدس، طور
سینین: کوه سینا، و بلد امین: مکه است. (خصال- جلد 1- ص153)
پیامبر اکرم
صلی الله علیه و آله:
هنگامی که
رسولخدا صلی الله علیه و آله برای جنگ بدر مدینه را ترک می گفت در بقیع، که از
منازل افراد سقا قرار داشت و به خانه های مدینه متصل می شد با ارتش اسلام اردو زد
و رزمندگان اسلام از جلو حضرتش رژه نظامی رفتند و حضرت از آنان سان دید، در
آنهنگام دست بدعا بلند نموده و برای مدینه و مردم آن چنین دعا نمود:
«اللهم ان
ابراهیم عبدک و خلیلک و نبیک دعاک لأهل مکه و انی محمد عبدک و نبیک ادعوک لأهل
المدینه ان تبارک لهم فی صاعهم و مدهم و ثمارهم. اللهم حبب الینا المدینه و اجعل
مابها من الوباء نجم اللهم انی حرمت مابین لابتیها کما حرم ابراهیم خلیلک مکه».
(سفینه – جلد2 – ص530)
خداوندا!
ابراهیم بنده و دوست و پیامبرت برای اهل مکه به درگاهت دعا نمود و من: محمد و بنده
و نبیّت، ترا برای اهل میدنه میخ وانم و دعا می کنم که در غلات و میوه جاتشان برکت
بخشی، خداوندا! مدینه را محبوب ما قرار بده و وبای آن را ریشه کن ساز. خداوندا! من
میان دو سرزمین سنگلاخ، آن را حرم قرار دادم چنانچه خلیلت مکه را حرم قرار داد.
امیرمؤمنان
علیه السلام:
«من خرج من
المدینه رغبهً عنها ابذله الله شرّاً منها». (دعائم – جلد1 – ص296)
کسی که از
مدینه از روی بی رغبتی به آن بیرون رود، خداوند محل سکونت او را در شهری بدتر از
آنچه درباره مدینه فکر می کرده، تبدیل خواهد نمود.
امیرمؤمنان
علیه السلام:
حضرت رضا
علیه السلام از طریق پدرانش از امیرؤمنان علیه السلام روایت می نماید که فرمود:
«اربعه من
قصور الجنه فی الدنیا: المسجد الحرام و مسجد الرسول و مسجد بیت المقدس و مسجد
الکوفه». (امالی طوسی ج1 ص379)
چهار مکان
است که در دنیا از کاخهای بهشتی است: مسجد حرام و مسجد پیامبر (در مدینه) و مسجد
بیت المقدس و مسجد کوفه.
امام صادق
علیه السلام:
«صلاه فی
مسجد المدینه افضل من الف صلاه فی غیره من المساجد». (کامل الزیارات – ص22)
نماز در مسجد مدینه بر هزار نماز در دیگر
مساجد برتری دارد.